Некоја побарала совет по женскине групи на фејсбук за дете што многу плаче. И и дале совет да земат кокошка и врз глава на девојчето да и го свиткаат вратот на кокошката и да и ја откорнат главата. Жената така направила и детето се смирило. Некои луѓе заслужуваат да ги маваш со тежок предмет додека не се свестат. Ама нема да се свестат, џабе е. Туку јас да се тргнам од женските групи, затоа што кај и да е вакви совети ќе почнам да давам.
Еден обичен, безимен, случаен минувач, толку е небитен што не го ни погледнуваш в лице, ќе мине покрај тебе, ќе ти удри шамар неговиот проклет парфем, ќе те потсети на минатото, ќе те скрши на милион парчиња ...
Би сакала времето да запре. Не да се врати, само за момент да запре. Да ги поставам сите прашања на кои сакам да добијам одговор а потоа да продолжи се по својот тек. Ако одговорите не се онакви какви што сакам да бидат тогаш не сакам да чувстувам болка и тага. Ништо не сакам да чувстувам. Но ако се како она што очекувам да го слушнам тогаш посакувам да се исполнат некои нешта. Но за жал времето не може да запре а јас немам храброст да поставам прашања од чии одговори се плашам........
И како и секогаш а дојде зимата, не сакам да слушнам за искачање од ладното. Тешка сум тогаш, треба да ме влечат за рака за да се решам да искочам
Убаво е да слушнеш убави зборови за тебе од некој...Лошо е кога немаш кој одвреме-навреме да ти ги каже...
Некои од нас, од толку многу развиени чувства и задлабочен ум што ги имаат, понекогаш ќе им се случи дури и за целосно непознати лица околу нив во секојдневни ситуации – на момент да си помислат на фактот дека се личности секој со своја приказна што не ја знаат – па на пример, во дел од секунда во автобус ќе се прашаат што сѐ може да се крие зад насмевката на човек пред нив со кого размениле само два-три културни збора со цел успешно да се разминат и поминат во гужвата, како што се кријат многу нешта и зад онаа што самите ја враќаат. А некои пак, со личности кои со години ги знаат и кои ги симнале пред нив сите слоеви од маската на успешното нормално секојдневие – себично го занемаруваат и забораваат на сето тоа, насочувајќи го сето внимание на себе и без да внимаваат во кои рани би чепнале. Луѓе...
Колку пати и да бегав од тебе ќе се појавиш токму тогаш кога сум решила некои работи. Ќе шеташ сам низ чаршијата и ќе ми се јавиш да ми кажеш дека ќе дојдеш во Скопје. И како струја ќе се сетам на тебе и сите убави мигови и ќе ми речеш "батали се ајде да направиме уште поубави". Ама јас имам краток фитиљ и знам дека за 2-3 месеци пак ќе бегам од тебе. И така во круг, кармата таа го врти тркалото.
Таман деновиве си мислев, секогаш кога ќе се возам у бус да си напраам муабет со тој/таа до мене што ќе седи. Фала Специ што ме потсети на неодамнешната мисла. Од утре, ПозЗ3³ ®
Мерак ми е кога слушам и гледам наоколу како луѓето се креативни и имаат талент за одредени работи,и тогаш сфаќам дека освен да се прејадам добро посебно во емотивни-депресивни денови,јас и немам некој друг талент што ми оди добро од рака,и тоа е нешто. А!?
...дека едноставно човек не треба да јаде хумус пред спиење... Ѓумбир џвакав, заби миев, чај мучкав, сода мучкав...нц...
Decata mi ,,porasnaa'' pred vreme... Se dovleckav sinok umorna ,nervozna...zateknav vecera podgotvena od niv .Sinko i objasnuva matematika na malata...go snema i umorot i nervozata....sonca moi. I kako da ne ,,trcas'' posle i da ne se ,,boris'' so sekakvi ali i budali? Zivot...jbg...
Некаде, у Македонијава, има луѓе кои прават ФБ страници, ги билдаат со по милион следачи на светско ниво, и после ги шиткаат за илијадници и илјадници евра...
