Не сум толку расположена за славење нова година или па празници колку што сум расположена за да земам одмор и да здивнам од сите обврски. Мрзата ме надвладеа последниве денови, не бидејќи сум мрзлива личност или пак бегам од обврски туку поради фактот дека за само неколку дена официјално почнува одморот, а во себе сум свесна дека се ближи тој ден, но некои се толку без осет, немале време со месеци да предадат, па сега трупај го материјалот и предавај набрзина и малтретирај ме психички неколку дена пред крај. Сите ги гледам околу мене уморни, со последни сили, едвај чекаат да одат дома, да се одморат. Во автобус гледам личности кои се уморни, а со полни раце торби, подочњак до земја од работење, а сепак одвоиле од времето за да одат да испазарат за празнициве што следат. Нова година, заедно со празниците што следат ја гледам како период за одмор и уживање по дома или евентуално на некое убаво туристичко место, секој според можностите и околностите. Па криво ми е за тие што трошат илјадници за една таква обична вечер, за на крај да завршат ќор пијани во некој ќош на улица. Клише е муабетов секоја година ама искрено стварно за кај толку спремање со ставање ноктишта со кои не можат да функционираат, купување на фустани со вртоглави цени, фризури ко торта некој на глава да им лупнал, па специјално шминкање или па викање на другарка со талент за шминкање... Обична вечер. Па и понашањето ко стоки некои шо не виделе пиење, ќе пијат тој ден ко последно да е. За греота. Нова година ми е како репер со матура. Двете ме потсеќаат на свадба само без невеста и младоженец. Имбецилно е целово ова потресување за нова година, па муабетите колку потрошиле, колку ќе пијат, колку ќе потрошат. Апропо на се што некои по школо не јадат ништо на голем одмор за да чувале парите да си купеле фустан шо бил над 3000, јер нивните им давале максимум до 1500. Отиде светот у неповрат. И отсега се спремам за гледање на слики по социјалните мрежи во кои ќе не знам дали елката е понакитена или личноста сликана до елката. И инста сториња под дејство на алкохол, па и можеби по некоја порака од некој у алкохолизирана состојба за кои утредента ќе си трескаат глава во ѕид.
Се убив од учење цело полугодие, за последната недела да лупна тестови за материјал што не е ни предаден. И за шо учев?
Додека се делевме богати и сиромаси,различна националност... Сега се делиме на партиски симпатизери.. Во иднина како ќе се делиме Македонче,Македонче ццц Кога мислам Македонче важи за сите жители на Р.М
Сфаќам дека има глупоќа,али ваква е за но комент. Познавам едно чупиште кое ќе сподели нешо на фејс и сама автоматски прва си лајкнува,потоа ќе праќа пораки од типот:Дедо Мраз те сака и сака да ти дај поклонче,ако сакаш змеј прати го ова на 3 пријатели.Доколку не го пратиш ќе мани гром во коприва,па ќе те означи на некоја без везе страна од типот:сподели го ова и означи го твоето другарче во коментар и среќното добитниче ќе добие вива сокчиња и цеде од Златно славејче спешл едишн,па во коментар ќе те означи шо ќе те означи и после пак пиши коментар на то како реплај демек и си коментирва со срциња. Ставаш слика онака за мајтап за да се насмее чоек,таа поинаку си сфаќа срциња си пушта мисли тоа е преслатко,а уствари то треба да е глупо. Излегваш на кафе,таа порачва јадење,ти викаш мене не ми се јаде,таа како бебе ама мене ми се јадеееее...греој...ај нека јади ама на 25 години да си 109 кила стварно мислам,Не се противам нека јади,ете мажот и и дава пари иако таа ја мрзи еден испит да предај и да проба нешо да работи,ама таа сака бебе да раѓа,а со толкава дебелина си ризикуваш здравје,кај ќе пикаш бебе жити се бе жено? Седиш на кафе и таа полојна време го помина во 5 минутно брзински лапање на храната и останатото време на ѓо ти збора и се глеа шо јадат луѓето од спротивната страна и форес ми паѓа вели. И велам абе убо се то,ама мора да се пазиш. Гајле ми е и неќам совети. И ај са најди му го крајо јбт
Абе срц не е страшно то,не му ја секирај. Вати тоа пижамата,опни ја на тебе,нека дој 00:00 речи хепи њу јиар по којмаш дома и легни му ја бе. Следнио ден кај 12 саато глеј си виенски концерт и лер на мозоко. Послушај тета Симониште
Се' се враќа, се' се плаќа. Брат ми купил маска со ликот на Дедо Мраз ама малку пострашана, не е за пред мали деца. Си помислив ај пред да си легнам да се пошегувам со него. Чекав сите да си легнат, па на кревет во дневна наместив покривки и перничиња за да изгледа како да спие човек, а кај што треба да биде главата ја ставив маската...Со светлината од сијаличките таман доаѓаше до израз страшната маска. Ама, брат ми си си заминал во соба, а и јас сосема изумив на маската и си заспав. Станувам крај 4-5 сабајле за да си земам вода....И да...Се трауматизирав...Се извадив од кондури. Одам во дневна...Земам вода и со чашата во рака гледам од креветот како некој човек ме гледа, а јас така исплашена полузаспана, полуразбудена, со срцето низ уста излезено, нозете ми се тресеа, и тивок глас му викам на Дедо Мраз: - Еве дојдов вода да земам... Со трчање заминав во соба, и одеднаш се освестив што се деси Не знаев дали да си се смеам сама или да земам да ја исфрлам маската низ прозор.
Пијте на моја сметка оваа вечер. К15 стигна. Да го потрошам да не случајно им текне да бараат да го враќам.
Пред 10години ова време ме дрмаше таква новогодишна еуфорија, мајка ми под рака, од бутик до бутик додека нозе не држеа... Нели Нова Година па се ново: фустан,штикли, капут... Доаѓа 31ви јас на прослава со другарки од средно и рандом некои од нивно друштво. Само фустанот ме чинеше колку капутот. Тогаш го облеков и никогаш веќе. Забава без невеста беше. Единствена позитивна работа од целата безвезна фрка и потрошени пари е една слика од таа вечер. Јас окезена како дебилче у фустанчето и балонче у рака. Кој би рекол дека маж ми се вљубил баш на таа слика во мене? Кога ми ја лајкна го опулив поубаво. Слатка сум му била. Уште го чувам фустанчето.
25 години си одевме заедно на пазар секој викенд море сегде како другари и сега 3 години знаеме заедно да одиме.
Ништо во животот не сум добила на лесен начин како што на некои тоа им оди од рака. Секогаш мора да го изодам потешкиот пат, да се заложам максимално и често да останам без посакуваниот резултат. Можеби затоа што секогаш на прво место одбирам да бидам фер и чесна. Нешта кои во денешно време очигледно не вредат.
Внук ми цела недела дома носи честитки од другарчињата од градинка. И иако не разбира што пишува во нив,тој со радост си ги гледа и си ги реди во неговото плакарче. Ме потсети на времето кога и ние во основно и средно си стававме честитки со школските под клупа или во училишниот ранец. Ах,убави и далечни времиња. Сега,ајде ќе си честитаме по социјални мрежи Не дека не постојат луѓе кои праќаат честитки некому ко порано,но за жал премногу ретки се таквите луѓе.
Не е хумано да се живее во зграда каде што нема звучна изолација од проста причина што ги слушаш комшиите кога имаат секс, кога одат во тоалет и што прават внатре, кога прават муабети за спортска (колку утакмици, колку пари чекаат, кој е подобар), комшијата кога си ја пцуе и тепа жената, роденден мала забава и.т.н. Некогаш си викам: Само да не стане големата на сред акција па да ме праша -што прават мамо овие до нас ?
Сакам да кажам, дека многу формално е се. Зошто некој би рекол дека има непријател или дека се скарал со некој? Зошто едноставно не се прекини близок контакт, но да се има здраво- како си, како возрасна и зрела индивидуа? Тоа непријателство ми е апсурдно. Не го сфаќам. Ќе глумам дете и ќе велам дека некој ми е непријател? Се сеќавам на една турка серија која ја гледаа моите, мажот тврдеше: "ама тој е мој непријател". Бу- ху. Кој од кој полош. Имам луѓе кои зборуваат работи "уште ова ако напрај ќе го исфрлиме од друштвото". И јас онака седам со прашалници. А нели ако не е посакуван, ако веќе немате исто пријателство, тоа ќе се почувствува и работите ќе се случат спонтано. Или попаметна опција, разговараш за проблемот, а не му одиш дирек на сила. Имам бивш со кој не зборам зошто е бивш, а најнајпријателски се разделивме. И среќа во несреќа, во исто друштво сме, ист круг на пријатели, па кога јас зборам за ропство на црнци уз кафе, не ми кажува дирек шо мисли, туку преку дечко ми. Е зошто така бе маче? Јазикот да не ти падни? Уште кога ми рече дека неќел да сме збореле му кажав дека ќе ја почитувам неговата одлука иако не добив одговор на прашањето зошто. Шознам еве, оти да не порасни тој, и поќето околу мене? Зошто не ги сфаќам ваквите поими и потребата за истите? Сакам драма, интересна е за читање, за пратење, ама во реален живот не е потребна. Драмата не ми е еднаква на зрелост. Кога не ги размислуваш работите многу, добро е. Не мора со некој да си близок за да сврзиш разговор уз кафе, па после секој по свој пат. Можеби разговорот ќе вреди, можеби ќе научиш нешто ново. Можеби не вреди човекот како личност ама шодека? Нема да очекуваш ништо од тој човек и така нема да си разочаран од него. А грубо да се подели се на пријател и непријател ми е нешто ептен шо сме го правеле основно. Секогаш велам, за апсолутно се, има нијанси меѓу црното и белото.
