20 години. 20 години ги чекав тие зборови.. И тоа не од било кого. Ги слушнав, за прв пат наменети за мене токму од оној човек што требаше да ги изусти. Немам зборови да опишам колку ме усреќија.
Правевме со една другарка пред некој саат муабет и слатко ми се изнасмеа, дека и реков јас никогаш поќе нема да се заљубам. Не знам што има смешно тука, јас донесов таква одлука и од сега ќе превземам најстроги мерки и ќе си го пазам срцето по цена на живот. Да, ете така.. нема да се заљубам повеќе никогаш! Јас се плашам луѓе.. можеби ви изгледа смешно ама јас имам фобија од љубов. Досега ниту една љубов не ми донела среќа, ниту нешто убаво.. Макар и да постоеле мигови во кои сум била среќно заљубена веднаш потоа сум ги наплатила со солзи. И таа теорија демек кога ќе го најдеш вистинскиот со него љубовта ќе ти биде пресреќна не е точна, не верувам едноставно.. тоа се бајки а ние не живееме во бајка, ние живееме во реалност каде не постои Принц на бел коњ. И да, не сакам да се заљубам.. Љубовта е преценета, и воопшто не е онака како што другите ја опишуваат.. Љубовта е болест, ама каква љубов. Не знам... ама и ме плаши таа помислата за љубовта кога ќе земам да ја анализирам. Не, не ни сакам да ја анализирам, не сакам повеќе да мислам и да зборувам за љубовта. Ќе бегам од неа како ѓавол од темјан. Не сакам повеќе никогаш да се заљубам, подобро да осеќам празнина и рамнодушност одколку константно скршено срце.. Па јас не знам стварно, никое разочарување не е толку тешко колку разочарувањето од љубовта... тоа е психичка тортура, издржав една и не сакам повеќе.. I've had enough. И дај кажете некој спреј за против љубов, некои апчиња нешто.. сите околу мене се настинати од неа ми е страв да не ме префати.
Добро утро женски Преубав, топол ден надвор време за најпролетна/летна конбинација кафенце на тераса, музика.. таква сум си јас од сабајле распеана,дали е тоа поради што уше малце си бегам накај дома шо знам нешо ќе да е. Имајте убав ма каков убав, ПРЕУБАВ сончев ден исполнет со насмевки топли, лица, позитивни луѓе околку вас јас отидов на тераса да се сунчам
Добро Утро ! Денот е прекрасен,да не го урочиме времево,ама супер е. Ме чека ден исполнет со обврски,но сепак си се чувствувам прекрасно.Колку ми е само убаво кога наутро ќе се разбудам свежа,наспана,расположена.Се надевам денот така ќе го поминам. Имајте пријатен ден,феминки!
Денешниов ден ми е наменет за одмор и релаксација. Дури и на работа.Се чувствувам прекрасно. Дали од времево, дали од луѓето околу мене или од мене самата, а можеби и од сите наведени.
Море summerka распеана по сабајлечки, затоа сонце печит ако , само ти така продолжи, да не заврне само... Те ти една песна од мене
Тоа што се заљубив во мојата бубулица на лице, само кажува за мојата моментална состојба. Значи срцка е, многу ја сакам. Има некој начин да ја задржам?
Ако ме знаеш на изглед, не значи дека ме познаваш на карактер. А, очигледно е дека не ме познаваш. Уште нешто, штом веќе не ме познаваш и не знаеш која сум и каква. сум ион личностите кои ги сакам, тогаш затвори ја твојата уста.
Од сите теми на светов, најбанални периодов ми се - матурантите и нивниот стил. Екскузе муа вие богови на стилот. Особено кога ги спојуваат во образование, а факултетите едвај ги завршија тие самите. Мисљим факултетите...не се ни факултети, со ништо научно не се бавеле, никад-никогаш! Освен ако не е цел наука својата опседнатост за себе-промоција, себе-анализа. Толку ми е стужено од некои извикани виртуелни селебретис, кои ги познавам двесте години уште пред да ги чуе широката маса, што ќе дојде ден кога прљвиот веш ќе им го шлакам по статуси. Кога џмиеа за пет пари по партиски штабови...е тие времињааа...само на еден грст луѓе ни се познати. Кој каде си го фати патот, овие останаа да се борат за слава...каква-таква, макар и по социјални мрежи. Доволно да ги знаеш ќе знаеш дека ги има само кога се случуваат катастрофи, природни, социјални и политички непогоди. Кај среќните луѓе никогаш не се, затоа што среќните едноставно нели ги мразат. Им се скорива во желудник кога гледаат луѓето од кои имаат комплекси. Епа баш од вакви општеството пати затоа што едвај чекаат да бидат на пиедесталот и да бидат исти како оние од кои се жалат. Не им е за луѓето и светот, за нив им е. Како ли не им е срам? Кое е задоволството бре брате од тоа да броиш лајкови на фб? Леле брат, 100че...и? Освен што можеме да ти направиме анализа дека тоа ти е еквивалент за потврдата од твоите родители која не си ја добивал и заради тоа си осуден на вечно барање на туѓо внимание, друго нема...
Често најголемите искушенија и искри кои навестувајќи ви живот како на филм сакаат да ве заслепат, се случуваат токму тогаш кога мислите дека сте си го средиле животот цакум пакум. Ова е едно непишано правило. Ставени сте на тест, во кој ќе докажете дека сте го заслужиле тој благодет. Како што велеше една, чијшто дел од разговор случајно го наслушнав на улица „Требаше да фатам дечко за озбилно за сите симпатии што не ме регистрирале пред сто години да почнат да ме замараат.“ Во моментот изгледа како тоа да ви се случува само вам, а всушност се случува на многу луѓе, не само на тебе, на Трајанка или на Митра. Тоа не значи дека треба да се каете што сте се скрасиле. Не е тоа за инает, тоа е исполнетоста (делумна или целосна) во вашиот (повеќе или помалку) среден живот која зрачи од вашата појава и ги истакнува сите ваши квалитети кои мудро се криеле од погледите на другите во периодот кога сте биле разочарани и сами и токму такво внимание ви било потребно. Во таков период се појавува личноста со која сте си го средиле животот (на љубовен и семеен план, да се разбереме, не мислам дека на жените исклучиво им е потребен брак за среден живот). Таа личност ви нуди сигурност, ви нуди љубов, потпора и се обидува да ги открие истите квалитети и потенцијали во вас кои би ги привлекле луѓето, за кои зборував погоре. Тоа е труд, тоа е посветеност. Посветеност, којашто (додека сте со таа личност), треба да се почитува. Верноста е еден начин на којшто може да се почитува истата. Никогаш нема се` да е под конец се` додека не се научиме да го вреднуваме она што го имаме и да се стремиме да го направиме уште поубаво, наместо да тонеме во нереални мечти. Да било за нас, да било обострано и да ни` било судбина, ќе било повеќе од мечта. А доколку на крај се испостави дека сме требале да бидеме со друг, личноста која ни` помогнала и не` воздигнала со својата љубов, најмалку заслужува искрен разговор и објаснување. Но после да не излезе работата, откако тој што сме го оставиле ќе си фати друга, „почнав да приметувам дека се разубавел“. Па можеби не е само во нашата глава, можеби стварно се разубавeл човекот, можеби стварно станал позгоден, попривлечен како појава. Можеби, новата личност во неговиот живот го направила она што не успеала претходната затоа што „среќните луѓе се убави луѓе“ не е само клише. Можеби, напуштајќи го, сте му направиле услуга. Затоа што, искреноста е најдобар подарок кој некому можете да му го дадете. Верувајте, многу е полесно да научите да управувате со мечтите за авантури како на филм кои ќе завршат со среќен крај (исто како на филм), на начин на којшто ќе останат во светот на соништата (затоа што доколку само се обидете да ги поттиснете, може да се предизвика уште поголема катастрофа, прифатете ги како дел од вас, соочете се со нив и оставете самите да згаснат), наместо да живеете во неизвесност, сонувајќи за среден и мирен живот.
Од што се поставуваат многу глупи пρашања и гρди мислења со навρеди и сл,неκои од темите пρестанав да ги читам бидејκи неκој се зачленил да неρвиρа и да се пρави интеρесен а воедно и глуп.Имајте убав ден
Мајка ми кога остана дома како пензионер мислам дека збудале. Таа не е жена која сака многу да шета или да оди по гости. Нејзиниот ден беше одење и враќање од работа и потоа обврски по дома. Во тој момент кога остана дома, обврските по дома и се намалија, веќе бевме поголеми со сестра ми, па си ги поделивме на три дела. Тоа за неа беше малку, не знаеше што да прави, дури ни читањето на книги не и ја пополнуваше таа дупка од 10 часа кои пред тоа и беа за работа. И сеуште има моменти кои прават да се чувствува бескорисна иако е доста ангажирана околу домот и дворот. Сепак таа ангажираност преку зима е многу помала и тогаш нејзиното расположение е многу полошо. Среќа времево се оправи, па деновиве е малку порасположена, а и заедничкото кафе во двор сите не прави многу поблиски. Па се фатив дека и јас многу често се чувствувам бескорисна. Времето ми е точно определено што и како ќе правам, од кога функционирам надвор од дома, кога по дома. Тоа време кое го поминувам дома ми е прилично долго или барем мене ми се чини. На почетокот немав проблем, се наспав убаво, седев доцна во ноќта и наоѓав занимации или пак една книга ќе завршев во една вечер. Секој ден прередување на плакари, фиоки, чистење по дома. Па и на тоа дојде крајот. А и се фаќам дека не сакам парталче да стои во канта за облека, па секој ден по нешто заперувам на рака. Додека чекам да бидам продуктивна станувам по малку одбивна, досадна. Всушност и не дека нешто кукам, само вршам огромен притисок нешто да почне да се случува. Мразам кога работите стојат во место, особено оние кои се поврзани со мојата иднина. ... Сестра ми вчера славеше апсолвентска и беше како кукла. Па се врати уште посреќна затоа што сите ја пофалиле "дада" која шминка како професионалец. Па ми вика -Нели, нели сум убава? -Најубава си! Барем за мене.
Се заразив со една песна, од глава неможам да ја извадам. Дали сум прва што се заљубувам во песна? Кога ја слушам песната, срцето ќе ми испадне. Толку е заразна, по цел ден а слушам и не ми се здосадува од неа.
Лаги, лаги секој ден. Гледаш дека ја разбирам вистината? Не мора да лажеш, така е сѐ потешко. Иако боли вистината, не боли толку како што боли лагата повторена неколку пати, на различен начин. Се најде, нели? Ништо лошо не мислам за тебе, знај го тоа. Ако сум те повредила некогаш, прости ми, никогаш не би посакала ништо лошо за тебе.
