Бар ти што не си тука и треба да имаш попримено од европската култура треба да си свесна дека секој си троши и си збори што сака. Македонски е да јадеш бурек за се и македонски е да кукаш. Ај да бидеме различни. ФМП. скарава е бољи без форум.
Си отишол у сред шума у сред планини и носиш маси, столици, скари, грав, музики трештат...Абе друже мислев од цивилизацијата да избегаме, не да ја носиме со себе. Ми се згади. Ниту планински воздух може да мириснеш од чад, ниту шумско ветре можеш да чуеш од турбофолк. Ужас. Што мерак ќе беше...Да е еден, цел град мислиш се собрал. А до пред некоја година никој не знаеше ни за местово. Го бришам од листа. И тоа фрлање ѓубре од кола у возење мамицата, дома ќе ви го донесам х100. Одвратни сте, да наречам животни ќе ги навредам животните. Првомајски критики и жалења. ФМП. Мразам луѓе денес.
Добив нотификација : Награден(а): Денес во 17:40 Трета годишнина 3 години со Фемина. Најверојатно имаш добри пријатели тука. навистина имам
Убаво е човек да знае кога да престане да се оптоварува и да го поминува животот замарајќи со неважни работи и туѓи интереси... и да почне да се води од сопствен интерес и да работи за свое добро... се надевам дека излегов поумен од изминатиов период
Некогаш се мислам дали вреди човек да е добар. Ок освен за себе можеби. Некои работи ако се премолчани, не значи дека се невидливи. Ретки се тие моменти кога Крејзи се кара, ама враќа и за сите претходни пати кога мајтап играле со неа. Ама тогаш знаете кој не чини нели? Некои ми велат зошто се караш и дали ти се исплатело тоа. Ретко, да не кажам ич. Најмногу за себе сум го направила тоа, а и да не ме прават будала.
Четиридневното дружење, пешачење, смеење и изолираност до одреден степен од социјални мрежи и секојдневни претстави, заврши пред неколку часа. Време поминато со убаво друштво, убави луѓе. И природата и чистиот воздух си имаа улога во насмевката со која се вратив од тоа дружење. Два часа подоцна еве ме веќе како да ме удрил некој со чекан по глава. Стигнување дома and we're back to reality. Ми беа раскажани минимум три негативни случки, што од колешка, што од мајка ми, што од комшиите и мислам дека остана само уште мачката што не ми раскажа колку тешки четири дена имала. Па да можеше мислам дека и таа ќе прозбореше Се вратив полна со позитивна енергија која мислев дека ќе трае барем една недела, а еве ме веќе сум како половина да ми ја одзедоа. Како вака бе луѓе? Зошто мора се негативно да се зборува, а убавите случки не можат да дојдат на ред? Ќе речам дека тишината е некогаш многу поубава отколку зборувањето, но и тоа не е сосем точно. Зборувањето е убаво, но само ако се зборува за убави нешта. Зборувајте ми! Зборувајте ми за луди и незаборавни дружења, за држење за рака со саканата личност и водење љубов и доцни ноќни разговори, за набљудување на ѕвездите и месечината додека во поздина се слуша некоја фина мелодија, зборувајте ми за омилените места кои сте ги посетиле и каде повторно би отпатувале, зборувајте ми за тоа која книга ве насмеала или во која најмногу сте се внесле во содржината, зборувајте ми за музика, филм, уметност, природа, градови, мориња, океани и волшебни летни авантури. И ќе ве слушам! Ќе ве слушам со задоволство! Но не ми раскажувајте за сите нешта за кои веќе сте зборувале, за сите нешта кои знаете дека би ми ја растрепериле и мислата и срцето. Ќе ве сослушам и за нив, но навистина не е сега време за тоа. Пролет е. Дишете. Радувајте се. Смејте се. Сакајте. Дружете се. Патувајте. Фотографирајте. Пејте. Танцувајте. Вежбајте. Медитирајте. Направете било што, само ослободете го срцето и умот од сета тежина која ја носат Сега е време за чај, а енергијата и насмевката веројатно ќе се вратат после некоја купена книга од годинешниот саем. Прикладно време за да се избега во нечиј писателски нарав. Имајте пријатна вечер и не заборавајте да погледнете во ѕвездите и сетете се дека и ноќта има убавина
Мразам кога сум растргната на две страни,да не речам меѓу два огна. Ми се смачи од упорното натегни-повлечи на двете другарки,а јас насредина меѓу нив,напорно станува А не сакам и не можам да изберам страна....
Chudni se denes lugjeto okolu nas. Do vcera sam sedese doma i kako chuk at vo 4 zida,zamina amerika i kako kojznae shto bidnalo pa se pravi ne ne poznava. Prijatele vistina takvo vreme e da materijalnoto vredi denes,ama dzabe koga chovechko nishto nema vo tvojata dusha.
Мрчиме зошто некои работат денес, а одиме и пазариме и полниме гориво денес пред излет. Со тоа ја подржуваме нивната работа денес. Замислете никој на 1ви Мај да не пазари и да не полни гориво. Нема ли „газдите“ да бидат принудени да им дадат слободен ден на вработените знаејќи дека секако прометот ќе им биде нула и само струја ќе трошат у дуќанот?
Што и да правиш, продолжи така Dobiv trofej preeska, si lezham od telefon i si mislam kolku sum srecen sto naletav na ova katce na golemiot internet.. Mnogu mi prirasna femina na srce, ostanete mi kakvi sto ste, samo pozitivno i napred feminki. Ve cenam i drago mi e sto sum tuka skoro 1 mesec, ko vcera da beshe.. Time flies when you are having fun. Edino malku bi namalil kolku vreme sum online bi rekol.
Кога тие што ти се најблиски се среќни и насмеани, кога ги гледаш дека на ситници знаат да се израдуваат како којзнае што да добиле, ми го прават и денот и животот поубав. За тие насмевки и кикотења вреди да се живее
Ј*бала ме емотивност. Почнав да цимолам и на шпански серии и остали глупости. Се пронаоѓам во се и сешто и имам грдо чувство. Се би дала да не сум емотивно створење и да не се грижам за ништо.
Не е проблем работењето за празник, некој мора да работи, утопија е сите тој ден дома да се. Се додека е платено како треба (трипати поголема дневница) работни саати регулирани, да не си баш ти секој празник дежурен (освен сам ако сакаш). Тоа кога ќе е средено полесно ќе е работењето за празник.
Пред неколку месеци, на Фејсбук, во една група за креативни луѓе од БиХ, барав одговор каде да најдам декоративен восок за свеќи и по која цена. Ми коментираа неколку луѓе, меѓу кои сосема случајно и една жена, со малку поопширен совет, со која почнав некој неврзан разговор. И така едно сосема глупо и небитно прашање, ме поврза со таа жена, која се претстави дека е цвеќарка и дека во нејзините декорации кога користи восок, го претопува од обични свеќи. Кога слушнав дека е цвеќарка, потрчав и јас да се пофалам дури и го понудив да го погледне мојот албум на ФБ со слики од моите аранжмани, а она ми го испрати нејзиниот инстаграм, да погледнам кај неа. Јас следам цвеќари, сакам да гледам кој како работи, да црпам идеи и инспирации. Кога погледнав што работи таа жена, останав со подотворена уста, тоа е нов ниво во цвеќарството, јас ги гледав нејзините слики и се радував како мало дете. Среќна бев што една таква жена, еден таков професионалец стана мој пријател на ФБ и што таа, толку голема во својата работа воопшто со мене зборува и го троши своето време. Се што со години следев, падна во вода, повеќе не гледам ниедни други цвеќари, кога ми треба инспирација, ја отворам неа, сите други се толку мали во однос на неа и нејзината работа. И Еднаш и искоментирав, „кога ќе пораснам, сакам да бидам ТИ„. Не верував дека ќе го најдам мојот идол и инспирација во една жена од Балканот, и дека толку ќе и се восхитувам колку е нереална и вон границите на нашиов Балкан. Прекрасна, со дамски изглед, госпоѓа со сите нишани, имам впечаток дека кога поминува низ улица не остава никој рамнодушен. И некако се пронајдов во сето тоа. Јас не бев некој добар ученик во училиште, едвај буткав, и отсекогаш знаев дека јас тоа не го сакам, не сакам да седам и учам од книга, не сакам да имам канцелариска кариера. Знаев дека во нешто морам да бидам добра, во што и да е, и дека тоа еден ден ќе исплива на површина. Сега го најдов начинот како да го демонстрирам тоа, и во кој правец да го усмерам. Некако добив виртуелна шлаканица откако ја запознав таа жена која сосема случајно стана мој идол, и добив мотивација да го следам нејзиното работење, да се трудам да станам барем пола добра како што е таа. Тогаш би рекла и дека мојот живот е комплетен, и сум среќна, покрај моето семејство и нашиот дом, маж ми кој го обожавам, децата кои се моја гордост, и работата која ја работам, а толку многу ја сакам. Си ставив за цел да пораснам и созреам, ама на друг начин сега. Да се биде победник во животот, да се биде нај добар, да го оставиш целиот свет без зборови. Мислам дека доживеав некое просветление кое ќе ме издигне на некој друг ниво. Многу убаво се чувствувам.
Денес сум мн среќна. Нема посебна причина за тоа. Иако работите од сабајле не се по планираното јас сум сеуште среќна. Веќе не ми е грижа за ништо. Секако на крајот се се средува, тогаш нема потреба од загриженост и нервози. Поздрав луѓенца. Имајте најубав ден
Е ова сме ние.... Едно големо ѓубре после 1ви Мај. Мора да се смени оваа човечка некултура,неиживеаност. Сакаме во ЕУ каде бре. ЕУ не сака ѓубре во својот круг. Далеку сме ние од Европа.
