Во таа тема лајковите на тажните постови се за поддршка, не дека ни се допаѓа некој што поминува низ некој лош период.
СДК дека ме критикуваат што критикувам,што го изразувам моето мислење.Јас примам критики,ама треба и другите да примаат критики затоа што никој не е совршен. Па,освен критикување на другите,треба да се погледнеме и себеси.Инаку не сме луѓе,туку ѕверови.
Si go sakam sinceto najmnogu na svetot Neopisliva e ljubovta sto ja cuvstvuvam kon nego I so sekoj pominat den taa raste. Moeto dete ima 5 ipol godini, I kako pominivaat godinite, se pobliski stanuvame. Vo posledno vreme tolku mnogu si go uzivam deteto, si se guskame, si zboruvame, fascinirana sum od nego. Mozam cel den da go slusam kako mi raskazuva Interesno e koga ke isklucime se okolu nas, celata vreva, kompjuterot, telefoni, TV....I navistina se konektirame so nasite deca, se slucuva nesto magicno. Ponekogas sme tolku zafateni, preokupirani so sekakvi misli, dilemi, problemi... zaboravame da obratime vnimanie na toa sto naseto dete saka da ni kaze. Sega posle rabota ne brzam I ne trcam da cistam, gotvam, peram, tuku sednuvam so sinko I zboruvame za razlicni slucki dodeka bil na uciliste, pa si Igrame so igrackite, si citame kniga i slicno. Razlikata vo deteto ja pocuvstvuvav vednas, mnogu e posmiren, posreken sto vednas mu se obraka vnimanie, se slusa se sto Ima da mi raskaze, I potoa toj si prodolzuva da si igra a jas si teram raboti po doma. Ja nema veke nervozata, tantrumite, i “mama”, “mama” sto pati vo minuta
Се прашувам дали детската болка барем на миг се заборава и дали детските солзи барем за секунда престануваат да течат кога ќе им поклониш киндер јајце... Знам дека ќе боли. Знам дека солзите ќе течат. Набавив едно, најголемото, и го чувам во ташна.
сигнализирање на виртуозност (Virtue signalling) е интересна појава, интересно за читање/истражување во слободно време
Зошто некои луѓе почнуваат да имаат поголема почит кон некој кога тој кон нив се однесува како кон лепешка односно како кон г...о? Нема никогаш да ми бидат јасни тие луѓе. Дали таа личност ја заслужува нивната почит ако има таков третман кон нив? Додека кога некој друг ги почитува тие стануваат ладни кон него и го игнорираат. Но затоа повеќе сакаат да бидат во друштво на овие кои ги третираат како лепешка. Исто така не ми се јасни луѓето кои на некого му се вовлекуваат во задникот се со цел да ги остварат своите цели. До толку ли немате достоинство или лицемерноста издоминирала на крајот?
СДК... Ласкањето знае да биде поопасно од омразата. Поставува невидливи знаци што може да бидат препрека на патот.
Знам дека на тоа така се гледа, како поддршка. Но некако посоодветно ќе делуваше да имаше некакви реакции како на фб што ставија. Ај понекогаш ќе ставам ми се допаѓа ама најчесто не можам да ја најдам логиката во тоа да лајкувам тажен пост
Ме потсети @MarigoldA погоре со муабетот за деца на една случка и цело утро се смеам кој дебил сум. Братучедка ми детето малечко, 3 годинки ми го остави да го почувам да оди на шопинг. Јас си лежам, си чачкам во телефонот, не реагирам воопшто од толку што не знам да се понашам со деца. А сакам деца. Се врти тоа кутрото околу мене со играчето во рака, ми збори, јас само се насмевнувам. После добар еден саат така, детето дојде и ме погали по косата со не знаете колку тажен поглед .
Ој сонце :') ахахахха @Harper никогаш нема да згрешиш ако го прашваш за играчката, зошто ја сака, дали ќе ти ја дај да си поиграте, па ако ти дај играчка прај само звуци и мрдај ја раката. Пресреќно ќе биди. Исто можиш и да му кажваш приказна за играчките и слично. Сакам да кажам дека ми пука глава, а имам за учење. Па се превртвам на пилатес топката, имам чувство дека грешно ја користам. Реченицата беше за драматичен ефект.
Хахаха го прашав од кај му е, ми кажа и толку. Ептен формално се однесував, не знам, некако ептен awkward се осеќам во такви ситуации . После тоа не ми го оставила уште еднаш на чување, а и секогаш кога ќе дојдат детето некако чудно ме гледа .
Ги слушам постарите како велат дека ние младите премногу време поминуваме пред телевизор,компјутер и смартфон,по цели денови на социјалните мрежи. Зрачењето е штетно.Да,знам,точно е. Ама ако постарите покажат барем малку повеќе љубов,внимание и разбирање,тогаш ние помладите нема да губиме премногу време во виртуелниот свет. Реалноста е сурова.Разубавете ја !
Која среќа и насмевка ја гледам кај брат ми кога ќе му фрлам 15тина денари од тераса за да си купи сладолед. Камоли секогаш да бевме така малечки и да се радувавме на толку мали нешта. Ме стопи со насмевката дефинитивно
Велат дека паметниот попушта. Ама ако упорно ти го загорчуваат животот ич не е паметно да попуштиш,само така празно да седиш. Според мене,паметниот напаѓа неприметливо.
Ќе објавуваат еден куп заеднички слики, па ќе раскинат, па ќе објавуваат тажаленки и депресивни постови како секогаш добриот страда, љубовта може само тага да ти донесе, никој не знае да цени и слични ствари, е после три месеци пак ќе се смират и пак ќе продолжат со исто темпо да ја докажуваат својата ,,љубов" во најсилно светло, како социјалните мрежи да се личен дневник за објавување на секој детаљ од животот..
Мачоров мој денес нешто ептен clingy е, си седнав на биро и 10 минути идеше напред-назад пред мене на маса и ми го криеше мониторот. Се пукнав од смеење. Вакви моменти ми го разубавуваат денот .
