Од ГНР ли бараш? Најверојатно не ги ни штампаат веќе. Да ја прашам мајка ми моите момински да не ги има исечено за прашина ќе и кажам да ги извади и да провери да не се ни од молци изедени пред да ти ги обеќам. Полесна опција. Трансфер хартија. Се принта на обичен принтер, значи со најобичен во боја, принташ постер, после со пегла се пегла да се залепи на еднобојна маица. Излегува исто како од продавница.[/quote] Во Calliope има јас пред неколку месеци земав од таму една за мене, една за една братучетка што е спопудалена по ГНР. Не беа многу скапи провери види. [/quote] не живеам во мк и овде неможам да најдам ама убаво ви текна имам видено како хартија ќе пробам со неа прво .. btw сакав со GNR и со Nirvana Spoiler извинете за оф тема
Некои текстови треба да останат запишани во ворд. Некои тајни да останат само во тебе. А некои случки неможеш да ги заборавиш. Ти оставиле толку многу длабока трага што неможеш да се соземеш. Најлошо е чуството кога се мразиш самиот себеси. Кога неможеш да се чуствуваш комотно во своја кожа. Едноставно не се поднесуваш,сопственото присуство не си го поднесуваш. Се мразиш себеси толку многу за некои постапки. Се прашуваш како ли им е на луѓето? Колку ли страдаат поради твоите болни зборови. И така,одеднаш се ставаш на нивно место,размислуваш за постапките. Размислуваш за последиците,дека односот никогаш повеќе нема да биде ист. Нема да имаш лице и образ да ги погледнеш во очи. Совеста те гризе,немирен си. А исто така и си размислуваш,што ли ми беше? Како да бев во некој делириум ... А не заслужува воопшто,последната личност која би заслужила такво нешто од мене. А сепак се случи... а зошто? Зошто да страдаме? Кога животот е толку едноставен,а ние го правиме толку комплициран ...
Денес беше еден стварно прекрасен ден кој никогаш нема да го заборавам Конечно се запознав со мојата интернет-другарка Вистинска душа е значи Плус си го гледавме Maleficent во Cineplexx Еве сега ќе почекам да видам што ќе се тестирам Добра ноќ, убави сништа
Денес после 3,4 години се договоривме со школска другарка да пиеме кафе, јас , таа и уште една другарка. Значи сакам кога се договараме трите, трите да бидеме, не сме се виделе едно чудо време да се изнамуабетеме како луѓе. Во ред, признавам да дојде дечкото од некоја или мојот евентуално ама ова од денес немам коментар. Значи седнуваме во кафуле и почнуваме како си што си... И таа вика : - ,,Еј, ќе ви биде проблем да дојде еден другар?,, - јас и другаркава се гледаме меѓу себе, и сега што ќе и речеш, ајде, нека дојде, може на кратко и ќе си оди. А другаркава има дечко на кој му текнува и само ќе помине/ замине колку онака да виде со кого е, и неа не и беше баш сеедно на ненадејното доаѓање на ,,пријателов,, на другава. Иде тој пријателот (оженет, татко на едно детенце) и си седнува кај нас на маса, како оваа да му е жената, опуштени максимално, си муабетат, хемија помеѓу нив да пука! Заљубеност до небо батка! Почна другаркава да ми прави фаци као демек ајде да си одиме, што и е на оваа? Зарем ние алиби бевме за да си седнат и кафе да си се напијат љубовнициве? Боже боже!!! Фино лепо станав јас и викам, ние си одиме, вие слободно поседете си колкууууу ви душа сака. Чао пријатно! И со еден потег и стана се јасно. Ма ајде бе, кога се договарам со некој за кафе, значи кафето не е битно, тоа е само изговор за да си направиш муабет со некого. Осет да се немало значи
Колку ми недостигале топливе ноќи. Всушност, спиењето со ширум отворен прозорец Да можев, да сум на покрив на некоја зграда сега. Да лежам под отворено небо. Да зјапам во ѕвездите и да се подружам со самата себе малку. На сета таа романтика да си кажам дека сум идиот, оти многу малку време поминувам со луѓето што ги сакам и ме сакаат. Оти се си мислам дека љубовта која ја пружам е многу мала во споредба со онаа што ја примам. Времето минува, и секој миг е скапоцен. Пружете неизмерна љубов, дур сеуште имате можност за тоа.
Месечината ми виси од другата страна на прозорецот,како во рамка ставена,толку далечна толку заслепувачка,чиниш таа е од друг свет,сепак и припаѓаш ти неа,таа тебе. Ѕвездите се свелто во мракот.Посакани желби.Нечии очи.Неостварени соништа. Кога некој ти е вонижито сред облаци,кога некој ти е ѕвездата над креветот на таванот,ти го чувствуваш мирисот на липите.Денес си купив мала слика,со ликот на Лондон,чајот од лимон,чајните колачиња со вишни и дождот ми се вгнездуваат во желбите.Мирисам на рози,сонувам цветови.Ми треба испишана магија на бели листови од нечие срце разлеана,книга под ѕвездите.Во мала колиба со дрвена маса за чај и некои стари ,одамна купени шолји за чај,два пролетни цветови во мало стаклено шишенце,пита од лимон,книги,љубов,дожд ,топлина и ѕвезди некогаш јас така го замислувам рајот. Со кој збор би се опишала ти? Живеј под ѕвездите,во бурите и немирите. Живеј денес. Што има на дното од твојата душа? Која е бојата на фантазијата? Колку е долго засекогаш? И тишината е јазик. Обои ги светлата во мракот. Не им давај имиња на деновите,зашиј им приказни.
А брат,пола младина шо не е вработена? И е принудена да замини надвор за да ја прехрани фамилијата? Наместо ова редно е да се позанимаваат со прашањето за развивање на младите а не за китење на градот,мислам дека ова со дрвово е претеризам. Доволно е среден градот...Ни треба развивање на други полиња...спорт,култура,настани. Биди поздравен
Колку било убаво само кога ќе си легнеш порано и ќе си станеш порано.Наспиен, се будиш баш како во филмовите.Па ќе си направиш муабет со мајка ти, која никогаш нема да те одбие, ќе ти направи капучино, а ти ќе ја гледаш утринската програма на Сител со финалистите од х фактор.Одсекогаш сум ја обожавала утринската, толку пријатна програма, а сега ососебно со х фактор.Ехх, да можев да отидам на концертот, или пак во 12 часот пред портата Македонија.Пуста јас, кај сум се родила во ваков град каде што нема нешто интересно, а пак да патувам до Скопје само за еден концерт, па и не ми се исплаќа.Здравје, понатаму сигурно ќе направат и уште некој концерт, па за тој верувам дека нема да го пропуштам. Не е за џабе кажано кој рано рани, две среќи граби.Имајте пријатен и убав ден.
Многу е убаво кога понекогаш ке прочиташ некој текст кој ке те трогне и ке те подразмисли, што ти всушност правиш. Ке те натера да си ја удриш главата и да си речеш -Доста е до кога ке трпам некој да ме масира по мозокот како јас сум обична, никаква и дека не сум способна за ништо без него. Е доста е. И јас имам гордост и самопочит. И јас сум душа, и јас сум жена и сум силна. Јас можам СЕ. Не сум никаква, не сум обична, неспособна, а уште помалку завизна за СЕ од него!!!!!! Јас морам да можамм, морам!!!! Ветувам ке го завршам факултетот, ке дадам СЕ од себе. Ке се потрудам да си најдам пријатели со кои ке излегувам и ке се дружам!!! Доста беше затвор за мене, доста неможев никаде да одам, а за се што ке направев да дава рапорт на некој кој се прави дека ми е шеф. Ветувам ке станам НЕЗАВИСНА, УСПЕШНА и пред СЕ, СРЕЌНА!!!!!! Доста плачам секоја ноќ, доста е веќе. доста психички се измачив за некој кој невреди и незнае да ме цени и признае ништо што е мое.
Денес е годишнина од смртта на дедо ми, пред 3 години токму на овој ден 7 ми јуни тој почина. Го мразам овој ден, го мразам!
Ахх Cigarce.. Како ме врати во едно време со твојот пост. Дамнешно време. Време за кое се тешам дека е закопано во гроб, очигледно доволно плиток за да не дозволи да заборавам на сите мизерни патешествија, низ кои морав да поминам за да се 'исчеличам'.. Да се плукнам у челичењето, кога наместо најубавите години да се живее нормално, ти мора да се однесуваш како возрасен и да решаваш проблеми. Им завидувам на помаливе, читајќи ги по форумов, на нивните проблеми-дали на екстерното I'м се смета одделно, како два збора, која е главната порака на романот Пиреј, дали ако и сврши на стомак е бремена, го изневерила дечкото, како да му каже дека го сака... Не брзајте дечки, ќе пораснете. Тек почнува животот. За некој премногу рано, за некој подоцна. По стоти пат го препрочитувам постот на феминката, и плачам. Колку само е суров животот. Од беспарица, преку развод, неверства, алкохолизам до психичко и физичко насилство. И еве ме сега, седам пред компјутер и се присетувам, сместувајќи ги настаните еден по еден во главата, редејќи ги по времето на нивното случување. Да можев амнезија да имам. ** Имајте убав ден феминки! Посакувам да имате искрена насмевка на лицето и никогаш, никогаш да не поминувате низ грди моменти.
СДК не само што луѓето се отидени по ѓаволите, туку и вредностите заедно со нив. Стојам денес на градска и бев приморана да го чујам разговорот на една типка, сета вештачка напудрена и брендирана со 1000 ќеси на неа, која толку гласно говореше што просто би било невозможно да не чуе човек! Не дека јас нешто имам против богатите жени, но искрено ова морам да го споделам бидејќи се изненадив од нејзината ароганција, цинизам, и препотентен карактер! Фати да му се жали на татко и по телефон зошто картичката чиј износ бил 30.000 денари била лимитирана, бидејќи таа имала во план уште најмалку четири фустани да си купи. Како такси компанијата од која нарачала такси доцнело, замислете цели 5 минути. Не знаев дали да се смеам или плачам, но оваа толку нервнозно врескаше дур говореше, чиниш куќата и се срушила пред нос. Одвнатре почувствував превртување на цревата. Ми доаѓаше да и отидам и да и кажам.. ,,Еј глупачо, во државава има луѓе кои за парче леб молат и живеат од социјална помош'' Ама секако останав воздржана, бидејќи нали немам право да судам никому. А таквите како неа ги има на претек, и живеат на сметка на другите кои практично гладуваат за они да си ги задоволат нивните ненаситни потреби.
