Замислете по 2 дена од смртта на блиска личност да одете на работа, плус имав и добиено. Човечки е да се помогне или само прашањето 'Како си?' да се постави, и да се оддаде почит кпн мене. Дали ќе ви се работи на уште отворена рана? Хумано е да рече, пододмори, ќе земам мал дел и пд твојата работа. Очигледно очекувам многу од другите, а малку од себе.
Она кога се уште не си нашол готвачка и слугинка за по дома, па истиот муабет го верглаш по форуми со месеци.
Човечки е да се помогне ама не треба да имаш преголеми очекувања . Да ти рече пододмори она ке сработи и твоја работа извини ама не си во право и премногу бараш ако не си можела да работиш едноставно земи не платен одмор. Јас полагав испит ден откако почина дедо ми не барав од никој да го полага испитот место мене , едноставно не очекувај премногу и нема да се разочараш .
Едно како си да речеш нема да те скрши. А,уште почовечки е и да му/ѝ подадеш вода,повеќе да разговараш со личноста,па и да понудиш помош со работата. Една касиерка во Кам беше преморена,замоли друга да ја преземе касата.Оваа втората веднаш прифати иако веќе се бафташе со нешто во друга просторија од маркетот. Во истиот маркет,две касиерки замолија еден од мажите да помогне со робата,а веќе беше зафатен.И тој веднаш им помогна. Додека лежев во болница,видов сешто,а повеќе непријатности,но ми олесна кога посведочив и на добри,хумани постапки. Една сестра замоли друга да приклучи инфузии на некои пациенти бидејќи ќе ѝ кидне автобусот,а многу доцно ќе ја фати ако чека друг.Вторава прифати без приговор иако средуваше документи. Мојот доктор оперираше неколку пациенти,дојде задишан и испотен на одделението,а други доктори побараа од него да ги ѕирне сите пациенти.Колега,ај ти види ги оние,јас не можам, ќе одам му збореа... Докторот рече нема проблем и веднаш почна со проверки. Кај што можеш,колку можеш помогни,затоа што и тебе ќе ти треба помош некогаш,а ако тогаш никој нема да сака да ти помогне,немој да се чудиш зошто.
И јас најголема хуманост доживеав во болница. И од страна на доктори, сестри и останат персонал. Но, највеќе од пациентите во собата. Јас таква хуманост немам видено никаде... Од делење на храна, вода, до помагање секому кој како се прави операција и е немоќен потоа да мрдне од кревет. Под ова не мислам само давање на храна и вода, туку и извршување на валкани работи како помош при повраќање, истурање на истото, како и средството каде уринираш (гуска, патка, шатка), наместо чекање на болничарките кои не можат секаде да престасаат. Да не зборам за помош од домашните и фамилиите кои буквално разменија контакт и се договорија како и што да се секогаш на располагање на оние кои не можат секој ден да дојдат за Скопје. Но, најголема хуманост и емпатија во животот осетив од мојот цимер кој лежеше на креветот до мене. Луѓе, тој човек беше правен операција од кила/брух и не смееше да крене ниту шише вода. Истиот, по само ден од неговата операција, реши да ми помогне да станам и одам, против моето и сечие противење во собата. Истиот кога беше испуштен од болница ме гушна и заплака... Еј, човек од 50+ години да пушти солза пред дете од 20+ години со кое ете случајно се нашол да дели соба во болница. Еве и по неколку месеци, уште сум во контакт и од време на време го прашувам како му оди работата во бавчичето. Може еден ден и ќе го посетам... Изгледа кога имаме мака највеќе сочуствуваме и спремни сме да помогнеме. Не е исчезната хуманоста, насекаде околу нас е. Доколку не ја гледате, може треба токму вие да направите хуман гест?
Skd proslavuvanjeto na imendeni ,vo stilot na pijanici i ne mozam bas da go podnesam . Gi sfakam sakaat da se veselat ,ama uzasno me iritira selskata muzika ,rakopleskanjeto ,selskoto svirenje na pesnite kako sinkir na oro se fatile na nekoja svadba . Cadot od cigari ne znam kako e mozno ama i so zatvoreni vrati i prozorci mi ja zasmrdi sobata . Razbiram da ima muzika ,ama ne mozi nekoj da misli deka cela zgrada e negova ,malce oset treba da se ima so ogled na toa so pomina 12.
Се немам уклучувано скоро една недела на форумов, пошо сум во Романија и немаме интернет овде во хотелот пошо се наоѓа на планина. Едвај дојдов до интернет. И онак утре тргам на пат за на дома помина одморот и искрено ми се досади.
Времето е топ, си врни, ладничко , свежичко, абе милина. Да допијам кафето , па денес идам со сестра ми на шопинг за бебе, хахахахахха еј човече, не можам да се замислам со дете , па дошло време да гледам креветчиња, бебешки работи , не дека јас нешто се разбирам или интересирам, ама да и правам друштво де. Расположение ме држи во стилов на песнава "Но ти си некаде кај што нема да те допрам и само празнина ми остана од тебе , но што да направам со минато несвршено ......" Демек кој пее , зло не мисли
@Peperutce1115 @Herrera мјутирам let it go од Елза и пуштам песнава без видео само од горе. Совршено се вклопува и сега ќе си пуштам пак оти ме потсетивте. Хехе
Лоша мајка сум, даааа очигледно. Додека синко прави глупости по дворот ништо не му велам,освен кога ми е страв да не се чукни. Не му велам не, за некои безвезни работи. Нека трча, нека беснеј. Сакам да излезам, да пијам вино, да ме потфати и да се расположам. Еднаш неделно. Сакам да трчам за да ослабам и барам жртва да го почува пола час дневно. Не правам колачи, торти, не се натпреварувам во домаќински работи со другите, домашните работи тивко ќе ги завршам без да постирам на ФБ за тоа....И ако почни на училиште и не добива најјаки оценки ке му речам да учи повеќе, ама нема да му се уверам. Само во едно ќе бидам најмногу, ќе го сакам најмногу. А за се друго ќе бидам лоша мајка
СДК дека ми е здосадено да бидам опколена со луѓе кои се обидуваат да ме стават под нивната сенка.Се обидуваат да бидам нешто што не сум туку нешто што тие посакуваат.Нема да ви успее...само да си кажам.
Не се секогаш муштериите во право. Денес се почувствував како стока за една ситуација бидејќи добив закани и навреди а шефицата на застана да ме одбрани.. Не сум топка за да ме шутира кој како сака..
