Само што опиша една комшивка моја. Секогаш, ама секогаш без исклучок првиот коментар ко ќе ме види 'и е: "Ау, си ослабела/си се здебелила" откако ќе ме измерка неколку секунди претходно. И незгодно ми паѓа нормално, сметајќи на тоа дека мака мачам со телово цел живот пошто и најмала промена во исхраната ми се рефлектира на телото во плус или минус, а имам вишок. Ете, кај некои луѓе осетот недостасува. Никој никогаш не те прашува како си, ама затоа да прокоментираат за физички изглед први се.
Сакам да кажам дека од некои постови за денес може да заклучиме дека: @KateKane трeба повеќе да одмара. Не треба толку човек да се убива од работa пошто никој нема фала да ти рече. @Kukla994 и @Crna Dama на ист ден се зачлениле и заедно слават годишнина. Честитки Во постот на @irrelevant ќе видите дека нема ништо страшно во монотонијата пошто сите ги фаќа некој период од животот. Само треба да се најде начин да се разбие инаку може голем замав да земе. @Herrera конечно ќе го пречека во прегратки (и во кревет хахах) форумскиот момак и има цел комшилук да се тресе од сексовини деновиве. Благословени да сте чеда форумоски. @John Snow се дрогира и @Hellobeautiful да не си пука, пошто кој момак е за неа ќе и дојде порано или подоцна. И на крај да се потсетиме дека иако во денешно време сте повторувале два пати година, не дозволувајте тоа да ви влијае на сомодовербата туку баш напротив...тоа е тоа што ги пали и гори женските. Еве доказ. Цела училница изгорела
Жими се, ја не знам шо се чудиме шо дишеме смог, шо има ѓубре по такозвани улици со пречки на патот, шо ркаме мочаме, сереме кај ќе стигнеме, шо убиваме мачиња и кучиња, шо фрламе ѓубре од балкон, улошки и пелени у шоља, шо возиме и паркираме кај ќе стигнеме, коа еден един чоек шо икад напишал барем еден ебан коментар на Фејс на пример, не е писмен!!! Мислам, отворете една ебена статија, и одоздола се само коментираат глупи неандерталци и дегени, и кај пишуваат патетични и малограѓански муабети во кои се проткајува тоа шо не виделе пичка без пари, независно од тоа шо е темата на муабет, него остај тоа шо пишуваат на латиница, туку барем да знаеа голема точка кај да стават, кај запирка, да знаеа еден един мочан збор да СПЕЛУВААТ , па барем да можевме да се обидеме да разбереме шо сакал малоумниот писател да каже! Абе да ти се плукнам и у Држава, и у народ, и у семката.
Nemozam da spijam navecer, nemozam da se skoncetriram na nisto. Samo ti si mi vo mislite. Mislam deka se zaljubiv, I ne osetiv vo koj moment. Ja custvuvam potrebata od tebe, te zamisluvam vo sekoj moment. Neznam sto e toa so go pravis no energijata tvoja mi godi. Vaka ne sum se custvuvala odamna, I mislev deka nikogas nema da se zatreskam so vakov intenzitet, a najmalce vo tebe. No sekogas rabotite se slucuvaat koga najmalce ocekuvame. I togas se najslatki
Ве читам низ темите и се восхитувам колкава убава женска енергија владеете. Умеете уметнички да водите љубов, истата да ја китите со илјада бои, нијанси и нежности. Да ѝ дадете креативно значење, и да ја преточите во муза. Тоа е за восхит. Вашата другарка сешто знае од романтика е следното: 1. Да запали свеќи, по можност близу завеса или некој друг материјал кој лесно гори. Чисто за симболика ,,sex on fire" дојан, не дека намерно таман работа. 2. Да шепне на дечкото на уво ,,спушти се најдолу, мразам француски". Life goal си Одор, Spoiler наказо.
Зошто си се сакала самата себе преку нив, преку приказната да бидеш со нив во најдобро можно светло, а и нив си ги гледала така, и зошто никогаш никој од нив не те разочарал во реалноста.
Ја добив првата претседателска функција во животот, на едно микро ниво. И искрено, не е сеедно. Не е лесна задача, но не е ни нешто со што не можам да се справам. Ограничена сум со изборот на луѓе, не можам да бирам премногу. Истово ми е многу важно, и ќе зависат многу работи од ова. Ме затече ова неспремна. Покрај сите обврски и ова плус. Се чувствувам како машина некогаш. Ми треба одмор, да се опуштам. Потоа повторно да ги преземам обврските со нов елан.
СКД #милемитекна: Макрон се налутил оти не сме купиле нивно ѓубре да гориме во печките ами италијанско. Затоа кај нив е жолто, кај Италијаните е зелено. Турција оди накај темноцрвено оти со дилот за избеглици и дил за отпад сигурно напраиле со Немците. Друго објаснување нема Spoiler: World`s air polution: real time data
СДК решив да го исфрлам ѓубрето (читај: toxic people) од мојот живот и да внесам ново освежување. Исто така, ќе мењам стил. Ќе сменам карактер и дефинитивно ќе се грижам повеќе за себеси и за она што ми е важно. Воведувам нова рутина, почнувам нов живот и ич не ми е гајле „Трајко“ што мисли за ништо.
Ем ме буди, ем се грижи за мене, ем ме кара спиј нема да станеш, ем сме цимери, ем кафе ми вари во 5 сабајле. Браво , која ќе го земе среќничка ќе биде.
ОК, ќе ме нема некое време. Не дека многу ќе ви фалам, ама онака, да знаете дека не ме згазил автобус
Не сакам кога некој до мене што седи ми зјапа у телефон или ќе му го дадам телефонот да види нешто и ќе се расчепка, ќе скрола понатаму. Не преминувај граници и не биди некултурен. И насабајле кога ќе ми се тупне некој, ќе седне до мене на пример во јавен превоз, а притоа знае дека неаме муабет (може и не). Наутро не сакам никој. Генерално не сакам да глумам, а не па кога уште не сум освестена. Сакам само сама со себе да бидам, во мој свет и не сакам никој да ми ја нарушува приватноста. Барем не во тие утрински часови.
Во животов имам многу луѓе што ги обожавам, а никогаш не сум им кажала. Пример, имам баба која ме израсна, ме направи човек, таа е мојата муза и мојот идол, ја сакам премногу. Сега не живеам повеќе со неа и кога ќе одам на кафе, седам до неа и во себе и се обраќам: Премногу те сакам, не можам да си го замислам животот без тебе, ако тебе те нема не знам дали ќе преживеам, благодарна сум за се што направи за мене и да живеам 100 животи нема да можам да ти се оддолжам, бабичке моја. И ќе отворам уста и од мене ќе излезе само сакаш кафе да пиеме? Имам другарка и комшивка која секогаш е тука за мене, знам дека ми мисли добро и дека ме обожава, сигурна сум во неа. Кога одиме некаде знае да ме гушне и така да продолжиме по пат. Јас се осеќам неудобно, неприродно, грдо и ќе се шмугнам некако да се тргнам, а во себе очајно сакам да ја изнагушкам. За дечкото мој немам ни потреба да му кажувам дека го сакам зошто делата се погласни од зборовите и со тоа знам дека знае, ко што знам и јас, него не го ни рачунам во категорија на луѓе што ги сакам и сакам да знаат, тој е јас, половина од мене и како што е нормално да се сакаш и почитуваш себеси а немаш потреба да си го кажеш тоа, така банално ми е да му кажувам, колку глупо да звучи ова, така се осеќам. Не знам, некој wannabe психолог би рекол дека како мала не сум примала доволно љубов и затоа не знам да ја искажам, а мене трауми ми се бакнежите што ги добивав на секое од сите, ме шлапаа и гушкаа на секое, пошто поради некоја причина јас сум посебното дете во фамилијата и поради тоа секогаш бев најсакана, со најмногу внимание, поклони и се што сакав, љубов имав и повеќе од што требаше. Има и луѓе што ги почитувам и сакам да им кажам дека заприметувам се што ги прави посебни, знам дека вредат и посакувам да има повеќе како нив, ама само дремам покрај нив и ги следам ко ненормална. По природа не сум срамежлива и не ќутам, па таа причина испаѓа од игра. Еднаш решив да и пишам на една другарка писмо кога почина сестра и, во себе толку многу работи изнакажав што самата си предизвикав солзи, а во писмото напишав само сочуство, јас сум тука за тебе секогаш. И колешка имам и таква професорка имав во средно жени лавици, им се восхитувам на се, буквално на се, од изглед, од стил, до карактер и понашање, жени борци, мажишта. И кога седам со колешката а и кога бев во близина на професорката сакав да им кажам за какви ги сметам, ама само дремам до нив. . Утеха ми е што сите овие луѓе на свој различен начин ме обожаваат и се блиску до мене, па се тешам, а можеби е и вистина така, дека моите дела се погласни од зборовите и јас го правам она што сакам да го кажам. А можеби не, којзнае....
Си поставувам 15 минути за повторвање на презентацијата, оти то ми е дозволеното време. Моментот кога свртив на последниот слајд на кој се заблагодарувам за вниманието, истече и тајмерот. Е вакви ситници ми даваат самодоверба.
Така функционирам што ако ми пратиш добра песна или кажеш за некоја книга/филм/серија кои ќе ми се допаднат, секогаш истото во одредена мера ќе ме потсеќа на тебе, без разлика колку сме блиски и тогаш и после тоа...
Видов денес некаде низ град, во излог од некој бутик, преубава кошула,би платила и милион за таква, меѓутоа немав време да застанам, викам ај после ќе ја земам. 7 часа отпосле и сеуште мозгам во која продавница ја имав видено и уште не ми текнува. Да ме запримети некој од страна, како сум замислена, мислиш теорија на струни верглам у главата, а јас си мислам каде ли беше тоа парче од перфекција. Идев и по истата маршута по која се движев денес, бајаги се изнаодив и ништо. Исчезна.
