Ај може еден ден ќе се зачленат на форумов и ќе добијат просветлување преку едукација од поедини членови кои не знам како, сеуште се со таа сулуда идеја, дека некој некогаш, сменил светоглед, од читање на форум.
Мхм. Ептен активизам терање приметувам низ форумов у последно време. Сите користат кондоми, сите се либерални, никој не се срами од телото. Да.
Арно велат. Направи му на човек лошо, дупло ќе те цени. Се прашувам како сум можела да се газам себе и да помагам на некој шо не ме цени.
Братучед ми вчера ги остави двете мачки кај мене на чување. Едното е мало и многу живчано. Станувам и гледам го нема малото, цел стан го пребарав. Де викајј де барај под кревети, не бре никаде го нема. После пола саат барање го најдов на корнизот од завесата како ме посматра. Животот ми го скрати..
Македонец - човек способен да се искара на фб зошто Скопјани јаделе симит погача или леб со мрсен леб. И ОВА треба да гласа... зошто ова му е вредна тема за дискусија.
Носев пократок фустан и еден дедо ми рече девојче премногу кратко е. Како на нас да ни треба нивно одобрување. Па и ќе гледаат како невидени.
И јас се осеќам непријатно да носам хеланки или кратки тесни фустанчиња од такви клошари. Секогаш чувствувам дека пред да излезам треба да си го скријам задникот (за кој вежбам со години), зашто зјапаат, коментираат, дофрлаат и од такт ме вади тоа Секогаш носам или долга блуза или широк макси фустан.
Не ми смета, нека зјапаат. Не дека се облекувам нешто посебно секси, ама за зјапање, зјапаат како и да си облечена
Срамота е така да зјапаат и да се дерат по нас. Особено овие албанците на Железничка, или во Автокоманда на автобуската абе фустанче да не можам да облечам. Ми се има случено со другарка во Ченто си одиме по улица и патот накај неа е тој што ги дели Ченто и таму после Ченто населбите не знам кој се точно албански ми фрла ливче со број од кола и ми свири со два прста. Од памет ме извади па уште пишал број, јави ми се и срце. Помизерно не сум се чувствувала. Или па отворен прозорот од колата и ти вика аууууу. На што личи тоа?
Ја преклани летоска се симињам на железничка после 24 саати у автобус, со 70 килски куфер, и коа ме спопаднаа тоа мањацине маскирани у таксисти, да те носам дома, кај одиш девојче, сиврења, добацувања, па уште еден коа ме фати за рака да ме носел дома, демек кај него дома, коа го отерав у на мајка му, и таму се по список коа ги испцујав у фаца, коа почнаа да ми серат на албански, па као шо сум била нервозна, се напиздија еј коа ќе им го спопикаш у фаца. Со тие така треба, куче шо лае не каса... Тоа се треба за ку* да се обеси, али шо да им праиш коа глупачине од жени дома им го тапшаат ко да им е задењ. Ќе кажев и уште нешо, али ај да не речете расист.
Да се биде женско е привилегија, но поради такви идиоти ти се згадува. Девојче си топло ти е, сакаш да си облечеш фустан, суќна, шорцеви, но веднаш наидуваат сељаци што свират со коли, дофрлуваат.. Едноставно прават да не се чуствуваш убаво во свое тело. Денес бев облечена во фармерки и маица, без шминка и само што искочив на улица ми свират со коли. Шо е работа бе брат не си видел девојче Во фармерки ми свират, што да носам шалвари? Таквите машки се неиживеани и недораснати СЕЉАЦИ.
Такви сељаци како и да се облечеш ќе свиркаат , тие свиткаат на све што мрда . Еднаш морав да одам битно кај другарка накај 12 и викам ај ќе одам по пижами не можам да се пресоблакам и одам по улица со коса го пунџа бушава пижами и широка маица и пак сељаците свират. Тогаш сфатив дека не е до мене како де облакам туку дека пештерските мањаци свират и дофрлаат на две што е женско затоа што единствено женско што допреле е цицката на мајка им кога биле бебиња да цицаат.
Сега дека шорцеви носат девојкиве поради модава, скршија врат повеќето старо - аро мажи и помлади неандерталци. Нога мислиш у живот не виделе.
Толку сум емоционално и психички лабилна што се расплакав на спот од политичка кампања на ВМРО. Не се ни шалам, посакувам да се шалев.
Поточно амин. Скоро секој ден сум носталгична за времињата кои поминале, а тогаш не сум ги ценела доволно. Се' ќе направам да можам бар за миг да се вратам. Не знам дали тогаш бев помала, па светот го гледав низ розови очила, ама стварно како луѓето да беа посреќни. Немаше ни дремење по фејсбуци и оговарање, ни инста стори, ама имаше повеќе дружење, живеење во моментот. Се' беше некако пореално, имаше поинаква смисла. Ми фалат годините околу 2012
Толку сум разочарана, не е прв пат да се свестам само се залажувам сама дека ќе дојдат подобри денови и чекам,чекам и тоа е еден ден среќна потоа 100 дена несреќна. За се во животот се трудам и добивам најмалку, наутро се будам, а не сакам, уствари не знам зошто се будам едноставно сум тажна и таман помислив ќе ми се промени нешто и тоа повторно со мој труд и пак ништо. Толку сум желна да имам нормален живот, љубов и среќа. Не сум била расположена не се сеќавам од кога,можеби еден сат потоа се враќам во реалност....
