незнаев дека кога ке станеш родител дека стануваш толку кревка плашлива радосна и дека можеш да чувствуваш толку љубов кон некој... Муабетот си стои додека не станеш родител нема да знаеш што, како и зошто... сега ја разбирам мајка ми и сите останати родители
Тераса, летна ноќ, жештина, вентилатор, корона (пиво) маж... Идила ми се Одамна го немам сакано толку летото
велат 'вратата се отвара на пет минути". ако не искористиш тогаш, јбг. едно три пати по пет мин ми треба. три желби. толку.
Нема што да ми гледаш у двор ако не ми викаш "здраво добровечер или добар ден " или што и да е. Ме гледате дека ве гледам и вртите глава а пред тоа секој детал од дворот ми го приметивте. Јадно.
Едно од нештата за кои живеам се долги и длабоки разговори кои ти го стимулираат мозокот, те поттикнуваат да размислуваш на начин на кој не си размислувала претходно и од кои секогаш ќе научиш нешто ново. Голем бонус кога е со личност што ти значи и на која се огледуваш.
Еден ден ќе станам, ке си го испланирам денот до детал, ќе почнам со обврските и готово, одма нешто ќе се деси и ќе ми го заебе сето тоа што сум го испланирала.
Сакам да кажам, ќе немаш Нетфликс една недела оти те мрзи до банка да одиш и оп наеднаш ќе имаш две сезони од две башка серии за гладање и плус таа едната шо си ја почнал пред да одиш во банка али не си ја внесил на тв тајм сеуште оти заборај дека ја почна и сега ко влезе на нетфликс ја виде и беше као оооооо ова постоеше морам да ја прегледам оти заборајв дека ја почнав (ПЛС ЧИТАЈТЕ ГО ЗАКОСЕНИОТ ДЕЛ КАКО БЕЗ ДИВ ДА ГО КАЖВА НЕКОЈ ОНАКА НАЕДНАШ ОТИ ВО ГЛАТА ТАКА МИ ОДЕШЕ ДУР ГО ПИШЕВ И ПРОБАВ ДА ДОЛОВАМ НЕКАКО ЕФЕКТ).
Еве oд сабајле си мислам дека сум ба грчки остров, некоја вукојебина. Се договараме каде ќе акаме денес. Мириса малце и на бор. Морето ене го тука, под балкон, некое синило небесно. Мириса на крема за сончање и Вајт ти. Ми вика не го заборавај шеширот. Носиме овошје еден тон. Еј да, и вода. И безгрижност. За разлика од лани, каде носев товар поголем од слон. Морско синило и сокачиња, мирис на морска храна, маслиново и лук. И секогаш се "чвркнува" па му светат очите со боја на Охридско езеро сред медитеранска шир.
Да посетиш место кое последен пат си го посетил во детството (и очекуваш сѐ да биде како тогаш) и да видиш колку е само сменето на полошо is a different kind of heartbreak. И осеќаш колку ти е сменет светогледот од тогаш, што е исто така, лошо. Зашто детскиот поглед кон светот е најубав.
Се сврте еден муабет денес да омажиш програмер е како на времето да омажиш инженер. После младинава не чини што гледа да се осамостои па мажи, а не да врти и практикува вакви муабети од мал мозок.
Мразам испити во тек на лето. Умот ми е само на море, плажа, журки и коктели, а јас седам дома и учам Овој карантинот психички ме уби. Тоа што изгубив еден семестар за полагање предмети, па сега и колоквиуми и испити се е во лето, па згора на тоа со мм не сме се виделе од јануари поради затварањето на границите. Два згаснати млади животи на мои блиски, целата напета ситуација дома ми даваше немир овие месеци. Мразам кога со некој си имам одлична комуникација и одеднаш се прекине поради Х причини и после како празни ти се деновите. Јбг Ќе биде подобро
Кога човек не знае да ги цени добрите денови, тоа неизбежно го плаќа со каење. И солзи, многу солзи...
Си седам и си мислам на некои лоши избори што сум ги направила во животот, ама и да можев да го вратам времето, не би сменила ниедно нешто. Затоа што јас немаше да бидам тоа што сум денес ако не ме акнеше животот од земја. Секое лошо за добро е.
Само јас можам да почнам прво со втора сезона од серија и да забележам дури на крај. И сега да гледам прва или не?
Понекад, ти треба само Сангрија појачана на шеќер и овошје, и да си ја пиеш од тенџерето на тераса директ со цефка...
Мене само Кетонал ми помага, легнувам у скроз затемнета соба у скроз тишина, и преспивам малце. Остави телефон пошо од светлото полошо е
