28 Јуни. Ден во кој е испишана историја, ден кој е обвиткан во една борба за слобода, борба против режим, против зло, солзи и крв. Пред повеќе од 51 година, односно во 60тите години било срамно да љубиш, било срамно да сакаш да бидеш тоа што си, односно да бидеш најдобрата верзија од себеси. Било едно мрачно време, креирено од лоши луѓе водени од уште полоши книги. Уште е така некаде нажалост. Пред 51 година се случил настан кој ја променил светската историја, настан кој мене лично ми е еден од најмилите. Во Америка геј и трансџендер луѓето се соочувале со максимална дискриминација, тепање, малтретирање и апсење само затоа што се геј. Имале само еден кафич во кој што можеле да се соберат, само едно "safe" space за нив. Рациите им биле секојдневие, доаѓале полицајци кои можеле да ги апсат доколку приметат дека се држат со човек од ист пол, мажите и жените морале да носат барем 3 "машки" или "женски" алишта консекутивно. Доколку маж или жена носела облека од спротивен пол биле тепани, казнувани парично и носени во полиција. Кафичот бил приказна сам за себе, темна и мрачна просторија каде не можат сите да се видат, имало дупки на вратите и обавезно седеле луѓе да гледаат дали доаѓа полиција, па ако приметеле иде полиција се пуштале светла и сите прекинувале се што прават, а тие што носеле облека од спротивен пол почнувале да бегаат. Дури и на вратата стоеле луѓе кои пуштале само "познати" меѓу нив, затоа што често се случувало да дојде маскиран полицаец или полицајка и да почне да ги апси. Ова се случува на 28 Јуни 1969 година, кога веќе им дошло преку кур и се случува познатата Стоунволска побуна. Кога почнале да ги тепаат и да ги носат према полициските возила одеднаш луѓето добиле елан и почнале да се бунат дека не е фер тоа што им го прават. Дотрчале и други луѓе, почнале да собираат на масивност, почнале да довикуваат према полицајците и почнале да ги гаѓаат со камења полициските возила. За помалку од 1 час се собрале 500/600 луѓе, па полицајциве исплашени се стрчале внатре во кафичот и се затвориле. Ова е отскочна даска, turning point за луѓето конечно да почнат да си ги бараат своите права, претходник на неколку други протести и една година подоцна, на истиот датум, во 1970 година да се организира првата прајд парада. Срце ми се кине кога ги гледам сликите, документарките и сведоштвата на луѓето кои биле таа вечер таму. Топло ја препорачувам документарката Stonewall Uprising, за отворање очи и согледување ситуација. За сите кои мислите дека нема потреба од паради, од парадирања и покажување јавно љубов, погледнете ја. Ќе сфатите зошто таа парада е една убава симболика. За сите евангелоси кои постојат во државичкава, отворете го срцето и паметот, со омраза према луѓе кои само се сакаат ништо не правите. Како што вие имате право да славите 1 Мај, 8 Март, 8 Септември, така имаат и тие. Затоа што претставува ден кога историја се испишала, се смениле работи и победила најубавата работа на светот - љубовта. За крај не ставам знаменце со виножито, ќе го ставам знакот на розов триаголник, симбол кој бил користен од нацистички Германци за жигосување на хомосексуалците во Аушвиц, знак кој бил заслужен за најголемите ѕверства кои се правеле врз нив, знак кој сега се носи со гордост, во чест на луѓе кои биле подложени на секакви експерименти, на хормонски терапии, на мутилација на гениталии и уште други работи од кои ми се превртуваат цревата. Happy pride people
Никогаш ова нема да биде држава. За овај народ, само синџир. Може така ќе си ја брка секој работата, а не да се поминва се' со дудлање и лигајчење.
Денеска е убав ден,денеска на Вујче Јунакот полни 1 годинка.Да си ми здрав и жив Јунак мој,и само радости во животот да те пратат
Не ја сфаќам потребата да се присилува носењето градници. Машките можат и голи а ние мораме се да покриваме. E neće moći
90% од лајковите на статусов се хаха reacts. Само замислете еве, на сликата да било женско и машки да се јавуваа. Значи скроз исто сценарио, само сменети улоги. Пуздер ќе ги направеа, ќе се ширеа низ цел ФБ. На ова се смеете, на другото ќе плукате дур ве држат прсти и јазик.
Ретко носам градник. Само во лето, кога не носам маица(Едит: долна маица) и имам на себе некоја маица која многу оцртува.
Не носам во лето никогаш, еднаш еден ми вика ти ги гледам пупките преку блузава лол ок му реков не ми се крадени.
После 6-7 години, ајде да се смириме и разговараме колку-толку со чичко ми и неговотот семејство (во ист двор живееме), ајде седнавме да поразговараме. Нешто се жалеа, нешто фалеа и така бош муабети. Мене ми падна тешко на тоа како тој успеа да ги запише на убави факултет, дури едната и на приватен факултет. Од друга страна мене ми текнува на моите како ме убедуваат и ме натераа да учам на нешто што не се пронаѓам, и ми велеја немаме пари ако сакаш учи ако сакаш остани партал. И нормално го завршив факултетот што тие ми го избраа како најевтин... Многу тешко ми падна дури и да речам се исфрустрирав, затоа што работните позиции и не му беа толку подобри отколку на моите, дури имаа и долгови и тоа огромен долг од да речеме 7-8 илјади евра да го вратат во рок од 2-3 години. Се исфрустрирав упичку материна, да ти ебам и живот и се.
Кога и да дојдам на форумов има караници низ темите. Само се бара причина да се нападне некој, провокации, навреди на лична основа и што не. Токсично е, и напорно е. Се сеќавам кога форумов беше убаво место за дискутирање и читање на мислења кои навистина вредеа. Сега е хаос и преполно со негативна енергија.
Извинувањето е доблест. Ако си човек ќе се извиниш и продолжиш како ништо да не било, исто и ќе простиш и ќе свртиш нова страни без скриени намери во иднина. Но,ако не си човек тогаш
