Случајно низ град се видов со другарка која ја немав видено 2 години а живее на 5 минути од мене. Она со обврски, јас со обврски и времето леташе. Од маските едвај се познавме, се израдувавме што се видовме и направивме убав муабет со нејзе и мајка и. Од навика секогаш се гушкавме, овој пат и таа тргна да ме гушне исто и јас неа на пола чекор застанавме и се изнасмеавме. Остана на "Ќе се видиме". Секогаш е убаво кога денот ќе ти почне со пријатни луѓе.
Сдк ..многу сум исцрпена ,истоштена ,некој личности токсични ми ја одземаат енергијата и се чувствувам збунето,празно
Не знам повеќе каков одговор дадам на прашањата : - Оти немаш дечко/маж/деца ? - Оти си невработена сеуште ? Затоа контакти веќе со постари луѓе го сведувам на минимум
Зошто секогаш морам да се расплачам кога нешто не е во ред? И после одма ми поминува... Ко ништо да не ни било. Таа карактерна црта не ја сакам кај себе.
Еден ден ќе се онесвестам од што не спијам. Последните два дена воопшто не спијам. Тој шо ме мисли или сонува да прекине, сакам да се наспијам.
Не е ништо страшно да се расплачеш ,подобро тоа отколку да собираш во себе . Не гледај на тоа како лошо нешто .
СДК завчера слушнав нешто за личност што ми беше драга и се ми се измести. Како се преболува бе некој? Јас очигледно не умеам... Мантра на денот:
Во мојата зграда има мал проблем со лебарки, од време на време знае да се појават, и претежно имаме договор, они соберат трошките што паднале, јас убијам неколку од нив за контрола на популација итн. И сите среќни си тераме животот. Ама во последниве денови видов еволуција на бубачиња што почнале да летаат. Тоа не е дел од договорот. Сега знам како се чуствува Трамп со Иран кога му викаат нема да правеле нуклеарки и оп ќе прават нуклеарки.
Не сум некој голем фан на Дорс, ама отприлика им ги знам песниве освен оваа за која денес открив дека постои. Почнува песнава и ми вика ау Дорс и јас се чудам која им е оваа сега и викам ај кога ќе заврши си одиме, ми вика оваа трае 11 минути. И си викам супер нека трае само и ја слушав и убавото е што додека си го тегнев нескафето нешто ново научив и ме опушташе, ама шлаг на торта ми беше типчето доле на плажа што си потпевнуваше и движеше раце како тој да ја свири на гитара. Прајслес чувство кое се надевам ќе ме прати заедно со споменот од денес секогаш кога ќе ги слушнам баш овие звуци па макар и 11 минути нека траат до крајот
Колку брзо пројде и јули... Јули чим пројде,почнува да ме фаќа депресија за ,,крај,, на летото. Август не го ни коментирам - ко недела.
