Колку е шљакнат, страшна работа. Добро ми рече, општо забеган си, сега му поверував. Туку, здраво народе, вие добри?
Живкица, никогаш нема да ја биде за водител. Прашува гостинка за како го добила ракот со една тиха језа насмевка на лицето, им се уфрла у збор и пак поднасмеана... Дај бе нека се едуцираат, нека видат како тоа го прават Американците, можда глумат, но има пристап, емпатија, заинтереаираност.
31ви август пред многу години денот што секогаш ме исполнувал со неверојатна возбуда, денот на кој книгите чекаа убаво подвиткани( сама ги подвиткував додека повеќето мајките ги ангажираа) денот кога секој учебник и тетратка имаа залепено етикета своерачно испишани со: име, презиме и предмет (најубавите етикети одеа за најомилените предмети) денот кога се надевав ќе научам многу нови нешта во текот на учебната година и дека пак ќе бидам заслужено скроз одлична. Најубавиот ден некогаш порано, а сега само сакам пак да ми се најголеми грижи овие слатки ученички обврски и денот да ми е обоен со толку возбуда и надеж, пак и пак. Tогаш некогаш на овој ден само сакав побрзо да научам се и побрзо да пораснам, мислев дека животот е како учебник, го учиш и дознаваш се и успеваш во зависност од вложениот труд, а сега знам колку во животот нема правила, никакви, никакви парвила освен една насока- живеј го секој ден како да е последен.
Чоече, која дискриминација и на фб. На сите им стегнала срце, освен мене. А другарки бевме, смо се оддалечивме сега. Боже и овој простотилак не сум го забележала кај луѓево.
Денот ми започна убаво,се наспав и заминав на работа. Во текот на работењето денот ми стануваше се потежок, саатот бавно ми минуваше. Едвај чекам дома да си одам.
Секој ден се повеќе и повеќе луѓето ме изненадуваат. Денес видов жена која си ја извалкала сандалата и наместо да ја наводени раката/марамица, што и да е и да ја избрише чевлата, таа сред центар ја кренала ногата во вис и цело стапало го накисна во малечката фонтана, чија намена е секако пиење вода со уста а не некој нозете да си ги шлапка.. Уште не можам да се изначудам на што бев сведок..
Случајно наидов на статија за "impostor syndrome" и во обид да дознаам повеќе што е тоа, voila, ете ми дијагноза неповикана. Ова како си ја гуглаш главоболката и откриваш дека одамна си мртов. Ми прелетаа низ глава сите предизвици кога сум мислела дека не можам нешто да направам и постигнам, и ако успеам сум припишувала на коинциденција и среќа, не на себеси. Океј, дефинитивно намалувам читање и мислење и си го пуштам Луцифер.
Некои луѓе никогаш нема да пораснат. Со некои луѓе едноставно треба да држеш дистанца. Ќе се изгореш еднаш, и потоа сфаќаш дека со погрешни луѓе си бил другар. Среќа па се може без нив, кратко беа овде. Ретко грешам, еве се случува. Детски игри јас не играм. Премногу имам работи кои ми тежат, вакви небитни ликови може само да се игнорираат.
Ufff koga majka mi kje mi se obrayi so sine, nervite mi se kinat.... Kako da ja nateram da mi vika kerko? Ili me zamisluva mene kako sin zatoa shto ne saka da sum zhensko??
Добро утро, добредојде септември, почна првиот ден од последниот месец во годината што е со едноцифрена бројка во низата. Ново утро, на прв поглед сосем обично, ама зошто да е така кога може да е многу посебно ако направиме мало потсетување и секојдневно повторување: ~Минатото е минато, фокусирај се кон иднината. ~Мислењата не ја отсликуваат реалноста. ~Секој има различен пат. ~Судењето е исповед на карактерот. ~Длабокото мислење ќе те направи несреќен. ~Среќата е надворешна која се бара внатре во себе. ~Насмевката е заразна. ~Сеј добрина и љубезност, бесплатно е. ~Ќе доживееш неуспех само тогаш кога нема да се обидеш/ќе се откажеш. ~Колку побрзо продолжиш напред кон иднината, толку побрзо ќе помине страдањето. https://srekja.mk/sekoj-nov-den-tre...Mu3t_j_EUxD7j40bgfBf8lv2pgRa6L8n3RxDknQVzzHVc
Да не прочитав овде, немаше да знам дека толку психички лошо влијае кога и се обраќам со : немој СИНЕ не е убаво така... Или...убавото ЌЕРЕ на мајка.. Или : прасе мое розевко
