Правило број 1. Ѓубре во природа е најодвратно нешто. Фрлајте во канта или ставете го во ранец. Никој не е должен да собира позади вас. Правило број 2. Велосипедска е само за велосипеди. Пешачење на истата е сељачки примитивизам. Правило број 3. Паркирање на кола на велосипедска, го загрозува мојот живот, а и вашата света кола која може да има мистериозни гребаници. Револтирана сум од екстремичкиот сељачизам во нашава земја.
Во некои дијалекти е сосема нормално да ја викаш ќерката "ќере" Од некои краеви од Македонија буквално сите жени се викани "ќере" од страна на нивните мајки. И ниту им е чудно, нити им е деградирачки. Ама таман работа некој родителите да го викаат како што нам не ни се допаѓа, одма деградиран е. Колку сте дебелокожци стварно не можам да сфатам понекогаш. Исто и за сине. Дефинитивно не е затоа што син сакала.
Da mi se obrati so kjere nema da se iritiram ich, no koga kje mi kazhe sine aj shto ne sakam da bidam mashko i mi idi mislata deka saka jas da sum mashko...
А коа ми се обраќаат со: -мамЧЕ -мамКА -мамУШ како да реагирам ...па од кожа се корнам кога на име (додуши нагалено) ќе ми се обрати? Ах децаааа...мајките Ве сакаат без условно, без разлика дали си сине ил ќере
No i imam kazhano deka toa me iritira i da ne mi veli sinche tta uporno i uporno sinche pa sinche.... Inache znam deka roditelite "podednakvo" si gi sakaat decata.
@buba4e89 Ете дојде и тој ден кога мене ќе ми се префрли нешто. Јас сегде трчам по жешково во 15ч, и сум идела да купувам за бебето се шо треба, плаќам туѓи сметки и ќутам и си губам здравје и на крај да ми речат дека ниту една работа не сум извршувала ко ќе ми речеле. Неодговорни родители пак ќе речам. А бе леб идам да им купувам. Никогаш не сум прекарувала. Ама ова е претеризам. Нема никакво оправдување, не 12 саати, колку саати сакаш да биди на работа. Да не обезбедиш леб за фамилијата, а да одиш по кафиња и да шеташ и други за тебе да купуваат. Не че мочи. И сеа некој треба да ми заврши работа. И нема кој. Јас не можам. Не сум во градот. Е ај сеа нека оди на тој што му помагав до сеа, малку да ми заврши работа. Е не оди. Ете.
Тука не постои култура ни кај пешаци, ни кај велосипедисти ни кај шофери. Сабајле возрасен маж со точак возеше на средна лента на булевар. Уште и се сврте така вообразено кон колата што беше позади, па колава мораше да го заобиколува. На истиот булевар, во десната лента мене ми попречи маж што СТОЕШЕ со велосипедот и си правеше муабет со една жена на тротоар. Јас му свирнав и го заoбиколив, ама за возврат пцовка си добив.
Јас работам 12 сати, некогаш два дена некогаш осум дена и добро знам дека кога ќе дојдеш дома само сакаш да си легнеш.А слободниот ден што го имаш еден во неделата,зависи неодлучно не знаеш како да го искористиш. За тебе стриктно се вели “обврски во семеен круг”. Доколку мислиш дека средината околу тебе е токсична тогаш време е да превземеш иницијатива.
А ако нема велосипедска, точак се вози по десен раб на улица. На тротоар без ѕвонче може кога ќе ни израснат очи на тилот.
И со ѕвонче нема што да бараат на тротоар. Јас не се тргам, не ги ни регистрирам, до утре можат да свират
Решив новиот месец да го започнам со убави мисли. Ги напишав на лист хартија сите разочарувања и лоши мисли од изминативе месеци, го искинав и го фрлив. Што би се рекло, нов почеток. Симболично и клише, но можеби ќе ми дејствува потсвесно. Имам планови за наредните денови, месеци... Верувам дека голем дел зависи и од нас... колку ќе се посветиме, колку силно го сакаме тоа што го планираме. Верувам. И ако не успеам, барем ќе знам дека сум се обидела.
Токму така. Подобро е нешто да пробаш и да не успее, отколку цел живот да се измачуваш со прашалници што би можело да биде. Јас така си размислував за факултетот кога немав подршка од никој.
Јавно кажувам дека преку службен весник и социјални мрежи, во овој случај Фемина дека се откажувам од @Ahoy Фала лепо.
