Од Југославија останато. И тука во зградава е исто. Кажува мм кога се играле надвор како деца врискале бабите од под прозор "куќниииии реееед, тишина до пееееет" Ние процедури за вадење документи од Југославија уште имаме, та за куќен ред ли дојде.
Абе знам дека од Југославија е останато ама не е одамна умрена Југославија? Мислам, јес да во срце ја носиме ама ... Може и ефтина струја има во тој период?
Еве нешто корисно и пожелно секој од нас да го погледа бар еднаш Разбивање митови / E01 - Сексуални митови Радио МОФ https://www.facebook.com/RadioMOF/videos/739031723594633/
Лмао то е нАјГоЛеМиОт проблем на жените денес. --- "Син на тато" кога ми рече татко ми, знам дека не беше невино ко примерите горе јер се облеков ко војник и алудираше дека не сум женско. "Сине подај малку ..." е вака или така мил назив шо баба ми ми го вели. И на машки, и на женски, и на деца и на возрасни. Исто и "душко" така го користи. Врска немам шо е "душко" ама од контекст ми е исто ко "сине" кога ќе ми речи. И кога е мила со мене, прво шо ќе ми падни на памет е дека ме деградира? Лмао. "Ќере" го немаат кај мене користено, ваљда не е во мој "дел" на говорно подрачје ама не сфаќам оти е деградирачки. Плс објаснете ми. Можда не знам шо значи. Ко мајка ми "мајче" кога ѝ викам да се лути. Е сега, ако лично ви смета одреден назив и лично вас не ви одговара - ќе си кажите на родителите и тој проблем ќе си го решите со нив. Оти вас не ви одговара не е грешно за сите лмао. Са малку на шала, мајка ми ни ќерка ни син ме вика и си земав слобода да се потпишам "ќерко моја најмила" во никнејмс на месенџер во чатот со неа. И после година, и поќе, брат ми нешто ѝ средваше на месенџер и се налути оти него не ги потпишала "син мој најмил". Мајка ми дури збуната зошто.
Има, и тоа не ни од 3 до 5, туку од 2 до 4. И тоа некој „заостанат во времето“ како мајка ми, до 3 што работи да не може да го искористи
„Душко“, како душа Не вика дека се викаш Душко нити дека си Душко Долгоушко. Баба ми „добро“ на сите им вика. На дедо ми цел живот друго му емаше речено, строго „добро“. Нам пресмешно ни беше. Замисли некој „добро“ да те вика
Мене татко ми ме вика "тато" или "ќерка" во разговор, по име, или по надимак како мала кој си нема врска со името. Кога ме вика "тато" не ни се менуваат автоматски улогите. Другите ме викаат по име обично, или различни варијации на истото. И покрај тоа, обраќање со "ќерО", "ќере", "ќерче" или" "сине" удира нерв кај мене. Сум кажала дека такво обраќање не сакам, и ако се продолжи со истото не одговарам. Edit: Заборавив да пишам дека тука спаѓаат и титули како "бабЕ", "бабино", "тетЕ", "тетино", "дедино", "стринкиноетцетара", "срце", "душо", "душиЧКЕ", "златна", "сребрена" итн. Неприфатливи се. Околу мене нема често такви испади, во фамилија санирав ситуација, иако "крајот" има претенции за употреба на овие термини. Претпоставувам се зависи од тоа со какви личности комуницираш. #многуважноинфо #нат
Мене мајка ми ми се обраќа по име, а поретко со сине. Кога ја закачам за нешто па тогаш низ смеење ми се обраќа со "мори мостро една". И не се навредувам, затоа што знам дека е кажано со љубов.
Cicko, vazna, cista, zagrizuva, anus, sirenje се само дел од причините зашто е пожелно да пишувате кирилица.
Да. Ептен лошо Гледам детето ми е пореметено а никако да ми текнедека требало да се прекине со "од милоште" (што би рекле северните соседи) обраќање. ..ѓаол бе, немал работа
Многу ми е депресивно кога ќе помислам дека кога ќе почне човек со работа, едноставно, засекогаш работи секој ден.... со 20тина дена одмор годишно. Нема летен распуст, пауза, ништо.
Сакам да кажам дека сакам кога живеам во "темница". Знаев дека постои bbq сос ама не и други т.е. знаев дека постојат ама се тешев дека не му е гајле. И ќе даев пари на тато и ќе кажев шо сакам, ќе земеше. Посекако оди до продавница, јас да ом паралелно до пазар. И долго така. Далеку од очи, далеку од срце другите сосови. Е денес јас бев, сос некој нов да пробам. Најдов 10+ нови. Ојдоја парите месецов. Има од сино сирење сосче, само то ќе речам. А и према ограниченото знаење за сосови шо го имам, имав веќе 5 во фрижидер. Ама да бидиме реални, добар сос прај јадење х10 подобро. *гледам како летаат парите од новчаник кон приходите на продавницата* Туку другарите секогаш се смеат на сметка на другарка ми дека немала осет со парите и инстиктивно купвала. А имат таков впечаток оти дур е излезена сама се кара да не земи нешто и на крај ќе го земи и сите се као "омг ич самоконтрола". Јас од друга страна имам нула самоконтрола и се шо земам е инстиктивно. Да, ако е поскапо ќе вклучам двете мозочни клетки и ќе се думам и тегнам ама генерално многу непромислено купвам. И оти не се карам сама ко неа за мене мислат дека имам самоконтрола. Да ги викнам на бургери и да им понудам колку сосови имам.
Ќере мајка ми ми вика на зезанција и не се лутам де, ќере и сум. Сине никогаш не ми викале и сфаќам зошто некои се лутат. А на веќе возрасни луѓе кога им се одбраќаат родителите со "мама" или "тато" или некое слатко прекарче од детството како "муце" или било што од овој тип, неможам, а да не си помислам колку се заглавени во Едип или Електра комплекс. Во 99 посто од случаите прекарчињава слатки татковците им ги викаат на ќерките, а мајките на синовите. На возрасните ќерки и синови
Arno velish... Nekoj nemaat majka shto kje im se obrakja taka kako shto mene me iritira, a jas se nerviram koga mi veli "sinche"... Uff kolku sum razgalena... Sega kje odam i kje i se izvinam i kazham: - Mamichke, vikaj me kako sakash samo bidi mi zhiva i zdrava!
@theowndemon кој рече дека им е најголем проблем? Не ме цитирајте без врска додавајки си ваши глупости само затоа што ви е досадно. Ќе ве молам
Во еден ден можат 10 работи да се заебат. Цело лето чекав да дознаам дали смерот поради кој што се запишав на факултет годинава ќе го има. Денеска дознав дека нема. Ме викнаа во една фирма на интервју за работа, заминав, прифатив ми рекоја дека што наскоро треба да почнам. Ги немаше со денови да се јават, им вртев, ми рекоја не од 1ви ќе сум почнела, од тогаш ќе ме осигурале. Доаѓа 1ви, 2ри никаде ги нема да се јават за смени. Им вртам 3 пати на телефон не креваат. Здравствено осигурање немам. А имам големи упорни болки во стомакот кои ги трпам зошто чекам здравствено осигурување. Го нема. Се јавувам на факултет вчера тие ми викаат ако сум сакала да сум сликала уплатница за осигурување иако тоа на почетокот на пандемијата беше укинато. Имаше известување дека автоматски ќе сме осигурани се додека сме редовни студенти, без уплатници без ништо. Ама не знаат. Неинформирани работаат во студентски прашања. Факултетот како и секогаш на 30 септември ќе излезе со известување како ќе се одвива наставата, дека на овој факултет на време ништо не се кажува. Толку постојат неодговорни раководители абе не знам. Смерови како ќе им текне отвараат и затвараат, си играат со иднината на студентите, не па за друго. Поентата ми е, колку и да сакаш да се ангажираш, да зграпчуваш можности, да се надоградуваш и заработуваш, нешто кон што си се стремел одредено време, си мислел дека конечно животот ти доаѓа во некој ред, имаш планови за себе, имаш амбиции, се тоа во еден ден некој може да ти го пос*ре. Епа на здравје!
