Уффф.... Неколку килца помалце и тоа без и малку труд ? Неможам да верувам....По толку не успешни диети веќе се одкажав од тоа но кога човек најмалку се надева тогаш и се случува нешто... Неколку луѓе ми рекоа дека сум ослабена секако не верував, иако вагата покажуваше помал број не ми се веруваше... Малку по малку почнав да приметувам по гардеробата но целоно не се уверив се додека после толку време влегов во бутик иако веке се имав одкажано од бутиците ( бидејки од 100 пробани работи имаше шанси само една да ми е точна... ) И пробувам фустани сите ми се точни Панталоните исто така и е друго што пробав се ми беше точно , јас се шокирав тоа за мене беше прв пат во мојот живот... Кога се гледав во огледало потајно по малку си и завидувАв... За почеток на мојата промена ја исфрлив црната боја од мојто секојдневие , мислам не целосно туку многу работи ги заменив за шарени.. Целта ми е Денеска облеков прозирно кошулче, се стегнав во класична пнталона , ставив накит , се качив на потпетици и си реков ах Нана колку само си згодна и привлечна... Да ви кажам дека самодовербата ми се зголеми ....Сега посигуно чекорам , се гордеам на самата себе си....Ова одамна го посакував и конечно малку од малку ми се исполнува.... аХХХ
Си ги спакував соништата и куферот за под ѕвездите,ми се чини дека куферот ми е полн со мали желби и проткаени соништа за ова патување.Ми се чини дека секаде го гледам лицето на старицата додека застанува да ја впие глетката каде тој цврсто ме крева во воздухот,јас од нејзиното лице читам љубов,нова,разлеана. Наша. Си понесов насмевки за некаде кај што се блиску ѕвездите. Поблиску,чиниш на дофат ти се,а никогаш не ги допираш,бараат тие секогаш да сонуваш за нив. И сонуваш така,ден за ден,љубов за љубов. Некаде се заспива со отворени очи. Сништа. Оставив јас,на дното од куферот и недопирливата длабочина на моето срце место за нови спомени.
Човек што има чиста душа, никогаш не вели за себе си „ јас имам чиста душа или чиста ми е душата“, туку се однесува онака како што чувствува.
Мило ми е што народов наш се шета во Грција, Албанија, Турција, па и подалеку....АМА, многу, значи многу ме нервираат оние што цела година се жалат дека немаат, кукаат и плачат, и на крај тие први, во сред сезона, одат и се расфрлаат со пари таму. Сметки неплатени, цел месец на леб и вода, ама битно има цел фолдер слики "Закинтос 2014", "Najubavoto odmor4e", "Најубав провод" и тако даље. Можеби звучам завидливо, навистина не сум, ама не ги разбирам едноставно...
Сакам да одам на одмор, сакам да можам да си го дозволам тоа. Сите одат некаде, сите шетаат некаде, сите запознаваат нови луѓе, а јас се запознавам самата . И погодете што, не си се допаѓам . Било како, сакам да излезам. Ме гуши куќата, се поврзано со мене.... Се мразам, мразам се, сакам да искршам се... И самата да се искршам... Уште овие не искршени делови да ги искршам
Можеби сега ќе сакаш мене да ме испокршиш исто, ама се нафаќам на тој ризик. Еве мене што ми помага, барем малку. Долго и длабоко размислување, повеќе за себе отколку за другите, за сржта на проблемот кој ме мачи и можни негови решенија и од таму пуштам сегде да ми лета паметот.. Поезија, многу поезија, мир ми е и задоволство да ги читам творбите на Шилеа на форумов, оти и стилот ми го погодила, ме смирува. Не знам дали слушаш рок, но пушти ги Block Out (српски бенд) и исто води се по имево на групава. Прави ги нештата што ги сакаш и те исполнуваат, направи си збиранка со другарки, излези надвор, пиј кафенце, изеди блага палачинка (Амати ениуан?) ако можеш почасти се со една маичка макар и од Певекс, ама нека биде со мерак. Знам дека не е лесно, ништо во животот не е, но понекогаш не сме ни ние. Дури и на/кон самите себе си. Ама, тргни од себе и потруди се.. Менувај.
Значи ми се плачи што оваа година не одам на одмор. Овде на фемина полни се темите за Албанија,Грција, на фејзбук сите опнале статуси : '' Ги спаковував куферите. Спремна за одмор'' Кај што читам дополнитена депресија ме мава. А шо убо беше лани... Зошто бе мило така направи? Можеби и ние сега ќе уживкавме сами... Лута ти сум да знајш
Би дала се да се вратам 15-16 години наназад.Би дала се да бидам повторно она девојче во кремасти шорцеви и морнарска маичка.Mи доаѓа да земам кебе да го постелам на трева и да лежам во сред пладне, да гледам во небото,чисто да се потсетам на детството.Mи излегува пред очи она девојче кое трча по цел ден со братучедите и другарите од маало.Jадевме лубеница исечена со кора,можев да јадам пет сладоледи на ден без да се грижам дали ќе се здебелам некој грам.Cе сеќавам не можев да научам да возам велосипед,сите возеа само јас најмалата го влечев до паркот,нормално бев секогаш последна,ама затоа ми немаше рамен во играње на соди,ниедно машко од маалото не можеше да ме победи . Pечиси секој ден се карав со шмизлите од соседството бидејќи беа у некој си филм:пладне е,ќе одиме дома да си играме со кукли.Oдевме секоја вечер да гледаме кошарка во салата,јадевме по кило сончоглед секоја вечер и повторно лежевме на кебето да гледаме во ѕвездите.Bо кревет одев со една единствена грижа:дали утре подобро ќе возам велосипед. Cега легнувам и станувам,живеам по цели денови со милион грижи во главата.Mислам дека возам поспоро велосипед од кога било,братучедите се спремаат на одмор,едвај се слушам со нив, а половина од другарите и шмизлите од маало не би ги препознала.Mногу лета поминаа од тогаш,лето на прва симпатија,прв бакнеж,но ниту едно ни малко безгрижно како овие лета. Cега се е поинаку.Cакам да ми се врати барем еден ден од тие мои безгрижни детски лета.
Пивофест...па добро беше...добро испеа Кајмакоски...гужва како што се очекуваше минимална како секој четврок за Пивофест...улиците затворени,паркинзи,разни регистрации од цела Македонија SK,TE,BT...BMW,Mercedes,Audi,скапи џипови ѕиркаат од по некоја страна на тротоарите...мирисот на скарата,пивото...Не можам да ги разберам само со цените добро како ли наплаќате за влез во ПП 100ден,а воедно и паркинг 100? Па будали се и што идат луѓево...со тие 200 ќе испиеш да речеме 4 пива... Друго,заприметив имам другарка нутрициност...хаха,пред да биди густо реков ај да појдам да каснам парче пица и си зедов едно Пепси..муабето: А бе ти трчаш,одиш аеробик не треба така да јадиш и ту тоа подло го вели...Леле видете шо јади? ( им вели на другиве) Јас никогаш ја немам видено вака да јади...Браво луѓево почнаа и да се грижат што јадиме,колку јадиме и колку е тоа штетно за нас ,види мајката.... Брао На аеробик лани те однесов,и одговорот беше: Ова не е аеробик,Скопје е поинаку и поубаво е,музиката се координира со вежбите не вака,еднаш по ритамот одиме друг пат не...Аа чао пријатно,ако ти се иди-иди ако не.бај бај...и сега ти дојде да ми водиш сметка? И шо е шемата за Пивофест,да седам по цела вечер на маса?Да ме видат на ФБ дека седам?НООУП,не е мој стил,седам 1 саат,пола саат и беагам кај народот долу Најдоброто од вчера: DJ ката со крила како од Викторија Сикрет Долг пост...
Ах зошто живеам во овој свет полн со самобендисани луѓе. Од каде толкава самодоверба, како да имаат некаков полнач на батерии што ги полни. Јас, јас па јас...Ајде да не те познавам да не сме учеле заедно, да незнам како се вработи, да немам огледало да се видам себе си па да неможам да се споредам со тебе...па уште бараш од мене да потврдувам дека си најдобра. Уште толку да ти ја јакнам самодовербата ко да ја имаш толку малку па треба да се билда. Ах зошто излегов на ова глупаво и депримирачко кафе .
Колку немам среќа значи.Само јас можам во лето да се разболам Воспалени крајници,температура... Крајнициве ме умреа веќе,на секои два месеци си имам проблеми со нив. На ден пијам по 10 капсули и таблети и плус дополнително некои витамини, ко некој наркоман се осеќам Ај ќе помине и ова. Си се спремам полека и за одмор,уште малку остана Имајте убав ден
Ме немало одамна тука. Општо,седењето на компјутер ми се сведува на минимум,а и кога седам-гледам серии.. Распустов пола си пројде,јас се изнашетав.Куманово,Крива Паланка,Штип..сите другари низ Македонијава си ги видов,а богами и доста во Скопје не посетија. Се изнаслушав и дофрлувања од нашава малограѓанска нација дека изгледам и се однесувам како машко,ама нема врска,се навикнав више на тоа,а и многу ми е гајле. Концерт на Били Ајдол како најважен настан до сега,го подвлекувам со дречаво зелен маркер плус болдирам! Уморна сум,ама ако,вреди,добро друштво,добра музика и смеење никогаш не е на одмет. Листата за книги кои треба да се прочитаат летово е полу завршена,за секоја книга посебно си има рецензија и оцена.И тоа ме исполнува,и тоа многу. Музиката,како и секогаш,ми е единствената љубов што никогаш не ме напушта и со нејзе сме си заедно 24/7,тоа немаше ни потреба да го потенцирам Е,да,сеа,имаше и неколку караници,али се надевам дека се помина. И најубавото за крај..Одмор во август,во Липа наша,и тоа со душа го чекам.Да наполнам батерии и да се изнашетам! Летово ќе го искористам до максимум,односно онаа половина што остана,и од септември со нови сили,и нова боја на коса,а се надевам и пирс! Уживајте! http://www.youtube.com/watch?v=24FT3u-lhg4
Влегов во светот на возрасните. Ги наполнив 18 години,а се чуствувам како да сум детенце од 8 години.Не рекле за џабе годините се само бројка,битно е како се чуствуваш. Роденден како роденден,го сакам.Ќе го прославам со најсаканиот. Тука на форумов можам да кажам дека созреав и пораснав.Научив многу работи,кои што ќе ми требаат да ги знам за понатамошниот мој живот. Човек учи додека е жив,и јас уште ќе учам. Како што поминуваат годиниве сфаќам дека детството премногу ќе ми недостасува,немав никакви грижи за ништо. Од денес почнуваат многу нови предизвици,со кои треба созреано да се сочам со нив. И многу ме нервира нешто морам да го кажам ова,што им е гајле воопшто на луѓево што ми поклонил дечко ми за роденден? Фала му на Бога,доволно ми е тоа што тој е со мене,никакви други матријални подароци не ми имаат толку големо значење. Дали воопшто некогаш луѓево ќе се научат да го живеат својот живот без воопшто да се интересираат за другите? Живеам во таков град,каде што тоа им е единствена тема на муабет - озборување на другите.Стварно незнам дали е до мене или е до луѓево,ама најверојатно многу им е низок коефициенотот на интелегенцијата ова го заклучив. Почнувам да чуствувам дека почнав да пишувам глупости.Ама ако,сакав да си се изјаснам. И сакам да кажам,ова ми е најинтересно Знаете што? Сега пред роденден сите ти се прават другарки,после до наредната година едвај ќе те познаваат дур дојде времето за славење роденден Смешно ми е што да правам. ХАХАХААХАХАХАХАХАХХАХАХААХА. Ајде да не должам еве едно виртуелно часетење за 18кава моја (се одлучив коктели затоа што знам дека сите ги сакате) И фала ви на сите за прекрасните честитки
Добро бе, значи ствААААрно ова нема смисла! Али озбилно! Сакам да спијам на раат, океЈ? Цел ден ќе бидам сама дома и што?! Не можам да се наспијам на раат, ебаго. Не знам колку пати ѕвонеа на врата. А знате колку се интересни тие што ќе ти заѕвонат на врата и бегаат, ЗНАЕТЕ? Да можев да ги фатам и да ги потегнам за увцата. Ма да, не знам кои се, алиииии... you mess with the wrong person! Мааафакас. До душа, реално - они мене ќе ме потегнат за уши, него ли ја нив, али нема везе. Па и домашниот телефон. Значи не заѕвонел цела недела, јас додека спиев, цело време ѕвонеше! Ќе го стаам на нечујно, тој аутоматик роломатик си се враќа на чујно. Мислам - нормално! И сеа откако сум станата, никој не ме бара. ЛОГИЧНО! Тибам и карма и све, више.
Значи ,женскиот свет за убавина и магдонос ќе јаде ако треба . Ќерка ми е закон,има 7 години,постојано внимава на килограмите(секоја сабота наутро се мери на вагата и коментира ,додека јас и мм ,,сериозно ја слушаме“ ,а во градите ни врие за смеење),ја „негува“ косата (да не фати вошки или пак недај боже да и „пукаат“ врвовите ,бара секојдневно туширање за да не „замирисува “ како некои и сл.И се е тоа ок,женско дете,од мали нозе сериозно си ја сфаќа убавината и негувањето како нешто сосема нормално. Ама ,душичка мајкина,пред половина час и ставам леќа во чинија за ручек,а во чорбичката се украднале неколку поголеми ливчиња магдонос(инаку магдоносот го сецкам многу ситно,да биде незабележлив бидејќи и таа и син ми му се мрштат). И сега,го гледа она магдоносот и ми вели : -Мамо ма,овде има магдонос.... -Е има бе ќерко... -Па зошто си ставила,не го сакам... -Па ставив за да бидеме поубави... -??? -Па ,магдоносот е убав за тенот,а кожата ја прави нежна... -Еј да бе мамо,сега е лето,сонцето ни ја суши кожата,и требаат витамини... Се наведна она,си ја изеде леќата комплет со магдоносот,а јас...еве ви пишувам,како едно мало дете пројаде магдонос само за да има убав тен.
Официјално,да признаам,ја имам најдобрата снаа на цел свет! Брат ми се ожени,свадбата помина,и веќе имаме мало бебе во стомак,прекрасни се.Секојдневно им се восхитувам на спомените кои ги градат. Бидејќи е нов член во семејството,од страна ја гледам како внимателно ги гледа сите работи,како се труди да ни угоди на сите,а вие немате појма колку и е возвратено тоа. Пред некој ден додека пиевме кафе ми рече :"Знаеш С,многу ве почитувам,брат ти има срце полно љубов и разбирање за моите родители,тогаш како јас да не бидам истата спрема вас?"... И тогаш сфатив,дека животот се однесува спрема тебе,исто така како и ти спрема него.. Да ми се вечни и двајцата.
Знаете што е малер? -Малер е од 3 дена што си отишол на море,двата да врне,истура И си викате ај барем ќе шетнеме ово оно и пристига црвената дама на посета придружена со повраќање и мачнини... И така си заглавив 3 дена во соба,додека другите си шеткаа.Е кога веќе седиш така мизерно почнуваш да забележуваш кои ситници те нервираат. На пример,оние таканаречените фраерчиња што опекнале глас и бас до даска,ги отвориле прозорците на автомобилот и фучат нагоре надоле.Или пак оние што ставаат специјални делови на моторот да им брмчи како авион.Или пак некои разгалени детишта што урлаат низ улицата без култура.Абе ко народов да се натпреварува кој полигав и поникаков ќе испадне И кога веќе свртев тема накај лигави луѓе,македонската музичка сцена е дефинитивно полна со нив.Ќе речете,не ги слушај ако не ти се допаѓаат,ама кога насреде емисија на радио ќе ми запее некоја таква,ете ко Тамарчето наше,не можам да игнорирам.Чепатење до бескрај,талент во минус. Сосема неповрзано со тропканциите погоре,само што изедов 100 грама чоколадо со лешници и ич не ми е гајле
Велам, среќна сум, а очиве море можат да направат од плачење... Хах, а имам ли причина за плачење? Да, милион... А имам ли причина за смеење? Исто толку. За два дена заминувам кај баба, иако сум поделена. Од една страна не сакам, да не ја замарам жената, ќе мора да готви и за мене, додатни трошоци за моја уживанција, немам ни телефон да дремам на него, ни музика... Но, од друга страна... Баба ги прави најубавите јадења, го прави највкусниот чај од кој секоја болка ми минува, ми ги брише солзите, ми ги шие скинатите тренерки, ми раскажува за нејзиното детство... А и овде веќе немам ништо. Сестра ми замина, којзнае кога ќе се врати... Другарката која ја имав речиси ја изгубив, книгите веќе не ме држат во место, а ни ништо друго. Ми треба одмор од градот и буката... Ми треба одмор од се` околу мене...
