Ако нешто сфатив низ годиниве е дека најмногу имам пропатено од она - почитувај постари/фамилија. Од што сум почитувала све и секого, се нашле и такви што на гаден начин го искористиле тоа. И кога сум сакала да кажам, пак истиот одговор - постари се, знаат повеќе, ти треба да ќутиш. Дури и кога доживеав гадна случка со манијак. Оти беше постар. Оти тие на кои ќе кажев беа постари. Оти ќе го добиев пак истиот одговор. Оти јас ќе бев крива, ама тие во право зашто "постари се, почитувај ги". И никогаш на никој не кажав за тој настан. Многу ме прашале зашто сум била секогаш ќутлива. Ме прашале и зашто со текот на годините сум се оддалечила од роднините иако секогаш ми мислеле добро. И за ова ќутев. Оти нема да разберат. Само па уште повеќе се разочарувам колку и млади луѓе на моја возраст го имаат истото мислење - дека постари/фамилија треба по секоја цена да почитуваш. И сфаќам дека нешто позитивно во сево ова е што не го упив тој мајндсет.
Сакам пролет и крај на мај. Кога не е ни многу жешко ни многу ладно, неутрално. Сакам и септември, зима. Лето не сакам, изгледа пошто нема кој да ми го направи посебно.. единствено ланското лето беше поубаво од другите.
Овие бетер од нас. Натписот го краси делото Инаку имаше избори и денес победија Либералистите, цел ден Короната го продаде кучата.
Едно од најслатко-горлчивите чувства ми е кога некој ќе добие комплимент или убав збор, и на тоа покрај стандардното "благодарам" ќе рече дека тоа никогаш не го слушнал претходно, или долго време не го чул од некој. Колку многу луѓе го врват животот без да слушнат убав збор, комплимент, да добијат насмевка од некого. Баш сега ми се случи тоа да ми биде мене кажано, кога како по обичај ко ќе сум слободна со некој воопшто не се штедам на убави зборови ако го мислам тоа. Сакам да кажам, ако ја имате таа моќ да усреќите некого некако, направете го тоа. На светот повеќе му треба тоа, покрај сите негативности кои се случуваат во светот и лично во животот.
Понекогаш кажуваме работи кои не ги мислиме, ама најчесто кажуваме работи кои ги мислиме и потоа се каеме што гласно ги изговараме.
Ги триеле со тревки, I guess. Немало толку разновидна храна, па немало опции да јадат и оттука помалку им се расипувале. Как не, којзнае шо правеле, кутрите. Ко видов еднаш забар од минатиот век, со клешта вадеше заб. Стопати се заблагодарив шо сега сум родена.
Презентирам проектна денес. Држете ми среќа, ќе ви кажам дали сум поминала или не. Нешто научив нешто не, и трема имам и паники ми се прават и све.
Не дека не им се расипувале. Иначе разликата од минатите векови до сега е тоа што сега имаме индустриски преработени производи, меки, кашести, лепливи на забите... Нема џвакање, од мали на лапни голтни со каши и сокови. Башка, штом заболи одма ваделе, порано. Не лекувале. И денес има такви. Иначе со што се вади заб, ако не со клешта Дека викаш со клешта ваделе... Денес сигурно со прсти не ги вадиме.
Хахаххаха да де. Мислев без анестезија, на живо. Ама огромни клешти беа, мајсторски. Видиш, не видов како сум пишала за вадењето Па тоа, сега имаме повеќе зашеќерени, паковани производи, а порано џвакале тревки
Луѓе што се случува? Каква е оваа ненадејна смрт кај толку млади луге, многу се потресувам! Секој ден има за млад човек, ненадејно што починал. Деца бе, деца од 19 години, ненадејно, како бе така ненадејно, живот има пред него Па пред години наназад ни старите луѓе со 80+ години не заминуваа така без поздрав Во што ни се претвори животот, да живееме од ден за ден во исчекување на најлошото
Лута сум на времето. Што пребрзо поминува кога уживаш или излегуваш од досадната дневна рутина. Што минута се чини цела вечност кога чекаш некоја личност или вест.
Problem mislev deka ke mi bide vrab na strukata i toa so ucev, otkako go resiv toa pominaa nekolku meseci i posle sfativ seka ne e poentata vo toa deka od den na den se prezasituvam od nekoj rab muabeti licnosti predmeti koj ti stanuvaat sekojdnevie .....Stanuvam poleka razocarana licsnot onaka kako da odam kolku da zemam plata ne e kuznae koja golema se stiskam kolku da svrtam nekoj denar...i ?
