Поминав. И се изнервирав многу пошто на жлз имаше еден со тетовска регистрација со другари возеше ненормално низ железничка брзо и брчеше тоа колата скапана. Остај тоа врти се прави јак, ама еден човек ќе го изгазеше така вртејќи и се изнервирав.
Убав ден. Има работа. Добро е. Задоволна сум. Се обидувам да се вклопам некако во срединава. Многу луѓе, разни карактери. Незгодни прашања, исмејувања Избегавам со насмевка и се обидувам да ја задржам позитивноста. Имајте на ум дека сме само две колешки, а остало је 4 мажи. Ретко кој прави муабет, бидејќи понеделник, работа фул. Баш сега еден колега кој минатата недела ми се потсмеваше дека сум згрешила и ми велеше пред сите како не сум научила нешто, вреѓања в крај, и ете доби повик од супервајзорот. И сеа, пример јас да му вратам као еј ти хахах, ма не. Од десна страна, ми седи колешката. Немаме некој муабет, за детето, за некои патувања.... Ептен ретко, ретко излегува на пауза. Мажот и работи во соседна канцеларија. Тој и носи кафе... Заедно ручаат... Не си оди со колеги, ја зема свекор и. Се прашувам, зошто жената мора да биде ограничена? Зошто да не бидеме малку понезависни?
Тоа што ако ми донесат погрешна нарачка во кафич /ресторан, си ќутам и си јадам, не знам дали е зашто ми е жал да го обвинам келнерот дека погрешно разбрал или ја сум превише анксиозна да кажам.
Она кога гледаш некое хорор видео/филм без слушалки и само ликот почнува да дише гласно и забрзано или да стенка од болка или страв и добиваш чудни погледи од твоите дома
Кај и да прокоментирам има барем еден ментален што ми се закачува. Глобална супер-мега-лудост распространета, изгледа.
Сакам одмор од 7 месеци каков шо имав кога почна пандемијата.Да не знам шо со себе, да се изнаспијам, да се изнашетам, изнажуркам, да се дупнам од пиење, да спијам на плажи, да пливам гола во езеро, да иам дечко, да бидам црна ко циган, да рокаат летни хитови. Многу сакам.. знам, ама ми треба одмор.Џабе и викенди и празници и се`.Кога ќе доеш на факс сфаќаш дека се` е исти курац.Та понеделник, та празник.. Кај се тие сега што ми викаа ,,на факс е полабаво не мора да учиш цело време"?
Родители, комшии, роднини... вашето мислење за мене и за тоа како треба да го живеам животот и тоа пред друѓи луѓе да ми го туркате дека сум изненадела со одредени работи и демек еј чудо се деси. Застанете! Замолчете! Вие сте тие кои не се салам во општеството. Ви се чудам на 2-те грама мозок што ги немате и не си терате свој личен живот. Знам дека ви е по интересен мојот , ама земете си пример а не туку ми крекате врз глава.
