Никогаш не вели никогаш, и јас така почнав ентузијастички. Се беше супер, давав се од себе, се трудев најубаво што можам да сработам. Ама, еден ден се сменија околностите и стана пекол. Така да..... Секако тоа е мојот случај не мора да значи дека кај сите е така. Со лесно на работа
Секое сабајле кое треба да излезам од дома ми е с м р т. Едноставно сакам да си се завиткам во ќебе, да ми е екстремно топло, и да се гушкам со мачорот. Станав. Ама не плачам. То е стандардот сега. Oppe og ikke gråter.
Неколку дена што бев на само нездрава храна ме фатија киселини, бев уморна и лошо спиев и еве денес се враќам у нормала. Така што никогаш нема да ги сфатам тие што можат секој божји ден да јадат прекалорична и тешка храна и да тврдат дека не им е ништо.
Не реков никогаш, баш дека се надевам да не тргни на полошо и да ми промени мислење. Работам веќе 7 месеци. Само ете ме натера да мислам дека животот е прекраток да поминуваш толку многу време правејќи нешто што не го сакаш, и среќна сум што во моментот барем на тоа поле ми оди и ми е како бегање од сѐ друго.
дали ви се има случено овде да се препознаете у нечив муабет? ама не у таква смисла ,,i have found myself in this" него пример еве ја ќе раскажувам нешто дека сум се спукала на факс, колешката ваква таква, и таа/тие за кои зборам, да се членови и да сфатат дека зборам за нив. Мене пример ми се нема случено.
Ова у контекс на муабетот: - Те боли ли колено кога ставаш на сабајле? - Не, не ме боли. - Абе и мене не ме боли, ама знаеш има некои ги боли.
Не, ама ми се има случено слична работа. Прам муабет со личност во живо и ми спомнува дебата на некој форум. И сфаќам дека уствари збора за нешто каде и јас сум пишала мислење, тука. Мислам дека знае дека сум јас, па сакаше одоколу да ми кажи.
Мене ми се има случено овде во породилни приказни да читам за пораѓај на една форумџика која не се ни сеќавам како ѝ е никот, ама на приказната се сеќавам оти баш тежок пораѓај имала. И по некое време бев на кафе со една бивша колешка која работи во болницата кај што се пораѓаше форумџиката, на акушерско баш и ми спомна дека имале некој тежок пораѓај и ми раскажува за пораѓајот што сум го читала овде. Не спомна ни име ни ништо, туку само случајот.
Како да не мразам кај работам кога штедат на батерии за далечинско за телевизија...Ги тријат батериите, ги вртат и така почнува да функционира тоа .. Среќа сум таму до нова година и после не ме гледаат. Додека газдата си се шлае низ Европа
