Сакам да кажам две работи. Првата е за social awkwardness. Онака сум од "тивките" дур не ме запознајш и отворам уста. Ко ќе отворам уста, та уста, та пештера. И често се грижам дека изгледам построго и посериозно од то шо личам. Ама во последно ко ќе некој ми спомни нешто во врска со то, на мајтап, на мајтап, полесно се опуштам. "Оти не ме застана, срам да ти е" - ПА МИ Е СРАМ СОЦИЈАЛНО НЕАДАПТИРАНА СУМ! "Не сфаќам колку време ти треба за да се јавиш?" - Тука сум од Октомври и почнав да ви зборам во Февруари, оти за друг да е побрзо? Втората работа е за мајка куче. Бегам пешки, сат, ако ми се пријади од пекарата шо е далеку и два сати ме наоѓа да акам по Битолски улици ко ќе се тивки, убај и темни. Ама тука в населба има една кучка. Од ко се окучи ја пратам веќе месец и нешто. Има 4 мали кученца, ама постојано пред коли трчат. И секоја вечер ко ќе бегам та лај на коли, а ако нема коли ги влечка малите за опавчиња на тротоар. И онака ми личи како уморна мама, едно тргни, друго кученце истрчај. И после некое време развив теорија дека имало барем петто кутре и поќе го нема ради кола и зато толку лај по коли и кутрињата ги трга панично на тротоар. Кога и да ја видам прај една од овие две работи. Ни еднаш ја немам видено да мирува. Look at me breaking my own heart before bed.
Сдк дека ужасно ме нервира фактот дека у државава ако сакам да си работам по професија ќе работам за мизерни пари. Џабе толку учење, труд, посветеност, никој ниту те цени кога работиш, ретко од кој ќе добиеш пофалба и награда, од едно во друго приватно само некоја нова работа нема да чини. Стварно не знам што да сменам да работам или како да се вработам без врски таму каде што сакам
Ако имаш опција да го работиш тоа што сакаш, а не е добро платено, работи го - јебига, не е сè до парите. Као да, битни се, тешко е да се живее со мала плата, ама па и тешко е да се живее работејќи нешто што не сакаш. Всушност, мислам дека е од клучна важност за радоста и позитивното ментално здравје да работиш нешто што ти се допаѓа. Не знам за која работа/професија станува збор, ама не се откажувај од трудот само зошто други не го ценат. Работи си зошто сакаш. Труди се за себе штом е нешто што ти се допаѓа. Цени се сама себе. Посветеноста и добрата работна етика се супер за сам себе, ти одлучуваш каков човек сакаш да бидеш. Just my two cents.
Најјаки ми се колегиве по 40-50 години кои завршиле школо и мислат дека се во Македонија. Кога ќе почнат да се к*рчат па мислат дека сум должна да им ги трпам испревртани зборови. Ти му пишуваш едно ,тој доаѓа нафуран оти не е по негово, оти сум лажела, оти сум кажала вака сосема три работи измеша. Друже, си фаќам патот премногу сум уморна за и тебе да те слушам ти ако сакаш до сабајле карај се со себе. И џабе имаш школо кога култура немаш. Си имам јас шеф радо би кукала ама се во свое време. За брзо ќе паднеш со вакво понашање. Шетај!
Овие што просат "за лепче" ама одбиваат или фрлаат храна што им ја нудиш, да ме извините ама ни денар не заслужуваат
Mene pa mnogu me nervira koga se osuduvaat nekoi slabi osobi koi se bukvalno vo nezavidna situacija. Prvo od kaj da znam pod kakva nesrekjna okolnost dosol/la do taa sostojba plus od negova distanca e sigurno mnogu tesko da se krene na noze od psiholoski i socioloski aspekt, pa bi mozel i da razberam ako ima nekoi takvi izlivi na frustracija.
Од кафане до меане, ова славењето на нашите почитувани "просветни работници" (секоја чест на исклучоци). Толку слики, сториња, рилчиња. Синќир испратија ракета во Вселената. Или поставија нов рекорд. Ах, наша мила и драга Маќедонијо. Уште колку ќе треба да те испустиме..... Се прашувам што треба да направат Џоковиќ и Јокиќ во ваков историски момент на Србија?
Времево со недели поштено се изнаврна, таман што не врнеше цела зима ни снег, ни дожд Лудило е, де врнат реки дожд, де сонце, уште виножито фали и Еднорог да излезе.
СДК дека се опседнав со "Succession". Каде бев во задњиве 5 години? Каква одлична драма! Ај што драмата е одлична, приказната е супер, ликовите се супер разработени, глумата е врв, кинематографијата е прекрасна; ама музиката? Апсолутно ремек дело! Каков вајб и' дава на серијата, лудило. Маестрално, стварно. Во 2 дена ја изгледав првата сезона, исто толку денови на рипит ми е музиката. Ми праи нешто на душава...
Леле да така е.Седи еден пред силбо ми падна жал му викам сакаш да ти купам нешто за јадење гладен ли си.А господинот ме погледна што ти е ма на тебе јас на питач ли ти личам,дај некој динар сам ќе си купам што сакам ти ли ќе ми купуваш.Боже господе он не бил питач сам ќе си купил.И од тогаш решив дека на никого ништо не давам само на мали деца мада и тие сигурно нема да си купат леб ама неможам некако деца да одбијам.Инаку точно е не заслужуваат ништо проси цел ден јаде хамбургер и фаќа такси до шутка.Види ти па тие повеќе пари и од мене имаат во џеб
Сакам да кажам иако надвор уште е со дождој ко да е рана пролет, моето тело прифати дека е лето и си се врати на корените - летна инсомнија. Заборајв колку е мачно активно да пробаш да спиеш и да не можиш. Зимата спијам, и преку 12 сати. Како заклана. Летото се радвам и со 5 сати. Средина ми се пролет/есен, можи два месеци спиев колку "нормален" чоек. Уште некој ден знам дека ќе се помачам пред да посегнам по мелатонин. Нешто ко она: hello darkness my old friend, јас пеам: hello melatonin my summer friend. На друга нота, пишиме со другарка ми и ѝ викам викендов не одам нигде да штедам малку. Ми вика шо така. Ѝ викам па нарачав 40 филма за полароидот, 3к козметика, плус за прајд ми треба фустанче и се думам да одам Крушево последен викенд за коњојавање. И ми вика: wow како штедиш, ма женЦка ти в банка да не работиш? За личен асистент по финасии би те земала. Ми игра мајтап ко да не иди на прајд со мене и ко да не одиме на виножито шопинг викендов, ко да не нарача и та филмој за да ѝ зајмам полароидот, и ко да уште некоја илјадарка на нарачката не се нејзини. Ко ќе не можиме да си најдиме sugar daddies, најмалку шо можиме да напрајме е да сме сами себе sugar mommies. Секој месец велам од сега почнувам да штедам ама се нешто ми треба и на крај вака на вечер кога не спијам и скролам - си нарачвам се шо ми треба. Пред се оти во овие сати нема кој да ме спречи. O well.
Сакам да кажам дека вежбам борби со "суеверија". Ако некогаш ми се случи една лоша работа велам дека денот пропадна и почнувам да мислам негативно и то повлеква многу негативни работи во тек на ден оти така сум се поставила. И сега се осеќам како хипик, ама реков и неодамна ко почнав тарот карта за ден да отворам, дека ова фаза ќе ја поминам во животот - знаев. Ама, седам и lvl на gaslighting си прам како "нема врска" дека се случи работа А, пошто работа Б е добра шо значи сум во баланс. Баланс е втората многу важна работа. Ако денот ми тргни само на добро, или само на лошо исто така ме фаќа паника. Пошто мора да е еднакво добар и еднакво лош. Ама колку и да се ѓеслајтнувам пак во тек на ден барем 20тина пати морам да повторам ритуалот и морам да си напрам рутината со кој парфем во кој ден го користам. Ако во иднина еден парфем нема да можам да најдам, all hell will break loose. Од една страна знам колку ќе ме дестабилизира ама мислам дека е неопходно.
@theowndemon Туку, сдк дека за конец ја спасивме мачката што ја раниме. Низ што пројде кутрата, на крај успеа, се избори. Многу сум среќна, се надевам ќе има повеќе среќа понатаму.
Мислам дека не е океј да оставате лица со посебни потреби да се шетаат сами по Скопје. Пошо претрчуваат на Партизанска ко да се бесмртни. Не ни се лежи затвор, а и ги загрозувате
Левелот на негирањето и denial-ot за општо реалноста и моменталното стање во светот кај некои. Секогаш одново ме запрепастува на кратко. Потоа ми текнува дека некои ликови се едноставно изгубени случаи и останува само да го примат шамарот на реалноста кога ќе стигне, а еве го стига кај да е. Кој да ти каже Ивана... Snowflake meltdown incoming then....
