Значи, некои луѓе се такви што, упорно ќе ти зборат дека црното е бело, иако не е.Работава „ магарето лета? Лета“ иако реално не лета, ама не можам да разберам таков начин на гледање на нештата.Лесно е да се гледа отстрана и да се збори некому, вака е, онака е во животов тоа е најлесно, само да не си во кожата на другиот...Понекогаш мислам дека се изгубил алтруизмот кај луѓето, скроз, се убедувам се повеќе во тоа, едноставно како луѓето да се плашат од секого, спремни да нападнат некого, доколку друг само им помогне, советува и сл.Доволно да се најдам сред некоја ситуација и да видам како луѓето си вадат очи едни меѓу други, секако не буквално, но ставени на готовс, за секој случај.Само што со тоа, цело време , константно некој да се пречка со некого, да насанка некого и сл., како да има некоја преголема негативна енергија насобрана во луѓето и чиниш у секој момент ќе експлодираат
Излезе негативен извештајот за корупцијата во Македонија и одма се најде страшило за бостан, читам и гледам веднаш Сител со бомбастични наслови со 5 извичници, прашалници и чуда за Ебола со цел на масата да и го одвлече вниманието од актуелните случувања. Ова македонскиве медиуми па колку се изглупираа со Еболава, просто не ми се верува, ја гледам водителкава на Канал5 видно возбудена како да се јавува директно од Сирија, неверојатно со каков паничен интензитет на гласот презентираше во врска со починатиот англичанец... па добро, зарем не може тоа умерено да се соопшти и да изгледа поразумно, поприбрано, покултурно и професионално, и не е само Канал5, истото го имам приметено и на другите македонски телевизии кога пренесуваат вести, мислиш небото се симнува и ќе им се сруши над глава или само што не не мавнал некој астероид. Сосема неповрзано со претходното, сакам да кажам... секое отчукување на стрелките на часовникот силно пулсира во утробата и известува дека е време за повраќање. И без да ги ставиш прстите во уста, од тебе излегува секој разговор или текст во кој има тавтологија на туѓо јас (она, големото ЈАС), секоја слика во која има туѓ и непоканет нос, секој вкус од туѓи, блунтави и тривијални порази, трагедии, победи... се она што не може желудникот да го свари. Со его во делузија, главата молчи, а телото е лесно. Исчистен си и празен. Не се радувај за џабе, еве го повторно звукот на часовникот кој те тера да ја стегаш вилицата и знаеш дека крцкањето на забите значи, време е за гризање драга. И онака немаш контрола, ти останува само да се предадеш и покориш, па зариваш заби каде стигнеш, а најчесто и во сопственото месо. Крвта и врисокот постепено те заситуваат, што повеќе, тоа подобро. Успееш ли да убиеш некој друг во близина наместо себе, одлично. Сега ќе можеш вистински да одмориш. До наредниот звук од стрелките на часовникот. Знаеш, дури и најубавиот и најпосакуван пијалок е убав првите неколку чаши, после ти се згадува и здосадува, збеснуваш пренатупанет од алкохол и ти се повраќа. Епа така е кај мене... сакам лимонада, по втор пат ве молам.
Многу е поубаво кога кон иднината чекориш со некого кој ти значи се,кога безгрижно газиш по земјата а се осеќаш како да лебидиш по небо. Со таква личност до себе наоколу гледаш само убавини и секоја препрека и проблем добиваат најлесно решение. ...добра ноќ
Толку многу обврски, а време премалку. Да легнам да се одморам и да си поспијам добри 24 часа и тогаш ќе кажам одморена сум. Не памтам кога добро сум се наспала, одморила. Легнувам доцна, цел ден ваму таму, а наутро рано станувам. Ми треба одмор. Се надевам утрешниот ден ќе ми донесе успех и ке шкртнам уште една работа од списоков која треба што побрзо да ја завршам. Отидов јас да спијам..... Имајте добра ноќ.
Од ден на ден, уморот кој го чувствувам е се` поголем и поголем. Утрата ми започнуваат работно, а веќе останатиот дел од денот сум поспана, уморна, физички сум тука, но психички лутам... Посебно последниве два дена. Не знам што се случува. Згора на се`, ме фати некоја носталгија за личности од минатото, места од минатото и сите убави моменти поврзани со нив. Како капак на се`, разговарајќи со блиска пријателка, ми кажа дека е премногу депресивна, дека и фали нешто за да биде исполнета. Па почнавме со чувствителни теми и сфатив дека всушност и мене ми фалат истите работи, само што јас извесно време ги избегнував, ги криев и потиснував во себе, како да не постојат. За мое добро. Точно е тоа дека расположението на другите и те како може да влијае врз тебе. Било да е позитивно или негативно. Паметот ми е преокупиран со милион мисли, емоциите ми се измешани до тој степен што не знам дали чувствувам среќа или тага. Психички се изморив. И не знам колку време ќе ми биде потребно да се вратам во нормала. Неверојатно е колку еден разговор може да влијае на мене, и да ми го промени расположението и размислувањето до тој степен да не знам што чувствувам. Ми требаат повеќе позитивни и оптимистички настроени луѓе околу мене, кои ќе знаат да ме кренат на нозе кога не ми е добро. Овие другиве, уште повеќе ме докрајчуваат. А и повеќе ги има околу мене, и колку и да сакам да бидам позитивна, еве вака од обични теми на разговор ќе отидеме предалеку и целата позитива која сум ја имала едвај два дена, ќе отиде во неповрат. Тагата доаѓа додека трепнеш, а за среќа е потребно подолго време.
Ne, ovoj pat navistina imam nesto da kazam. Ne sum zacleneta od vremeto koga imase drugi smajlinja na forumot, no se smetam kako star clen. I navistina ke zvucam kako penzioner ako pocnam da se zalam za toa kako forumov se smenil i kako ja nema ovaa forumdzika ili onaa.. no navistina se smenil. Ne, ni nova platforma ili novi moderatorki ne bi mi go smenile mislenjeto. No nekoi nesta ne se smenile. Ima clenki koi delat se od nivniot zivot na ovoj forum... (dodeka ne sfatile deka ne bas sekoj ke se raduva na niv, zarem fejsbuk nisto ne gi nauci?), ima od tie novi koi ocekuvaat deka site ke ja sakaat i lajkuvaat, maski koi izlegle na lov, filozovi, po nekoj na kogo mu e dosadno, po nekoj trol, po nekoj sto gi sledi redovno politickite nastani i pcue se zivo i divo (na sto ke se pozalam stom ke se uklucam od lap top)... I da, i na toa nesto bi kazala. Zalno e za tie pet semejstva da gubat mlado dete, no i zalno e za tie drugi semejstva koi za zal se poveke od pet, koi za nisto ginat vo zatvor, no najzalno e deka toa se sluci za da im se smirat srcata na prvospomnetite. Ne, ustvari najzalno e deka tie si mislat deka toa e pravda. Ne e. Absolutnata pravda ke se sluci na drugiot svet. No vo toj ne veruvame. Nisto sveto ne postoi vo nasiot zivot. Zatoa i so tie sveti poimi so koi se gradea temelite na edno opstestvo se sega tema za seguvanje (sto e uste edna zamerka koja ja imam). Sepak mi sluzi forumov za nesto. Znaete tie problemi koi gi imav.. za nekoi od niv pisuvav. A sega sto pomina nekoe vreme, edinstven problem e sto stanav domakinka i nervi kinam, pa se sluzam so receptite tuka.. moze i nekoj ke spodelam (od knigata za recepti na majka mi se razbira) ili ako ne mi se spie, ke citam so nova raspravija go pravi forumov da vrie, onaka, seir da fatam. Se izvinuvam za latinica, od telefon pisuvam. Nesonicava e bas dosadna..
многу подобро се чуствувам ова недела. Минатата недела бев во голема психичка депресија ми требаше некое време да го ре-организирам умот и да се зацврстам ментално и физички. Природа и чист воздух, одмор од 4 ѕида и малку време надвор од мислите . Сама на себе нанесов голема тежина и притисок од другите, ден по ден, собирам внатре некои работи и после следи тој период кога се ти иде наеднуш преку глава. исто како млеко кога вариш, топло , жешко , и ќе зоврие потоа ќе претече расположението на луѓето околу мене влијае премногу на моето , и се надевам дека ќе се подобри како и да е , денес се чуствувам добро, поради отценките во глобала, досега 2 крајни теста( за семестар) положив па со господ напред оваа идна недела. сега сум во фазата live the high school dream while you're there, по отворено и по опуштено се чуствувам, слушалки во уши и кафе во рака.. најефикасното секојдневно расположение е кога не го споделуваш со никој, и си го посветуваш денот на себеси имам уште многу да кажам ама доста ви е ..
Добро утро на сите, се надевам дека денот ќе ми помине убаво... посакајте ми среќен пат ви праќам бакнежи на сите. После толку време и јас да одам на патување, едвај чекав да се разудам па дури мислам дека и не спев толку колку што чекав Се надевам сите ќе имаат преубав деннн
Утре ќе се промени мојот живот целосно Заедно со мојот дечко ќе идеме за Истанбул, каде што ќе пробам да изградам кариера. И од толку радост одма барав Things to do in Istanbul Како мала идев често со татко ми, ја шетавме цела Турција, од туристички места па се до вакви историски градчиња. Планирам да ги посетиме сите џамии, музеи, историски места и да изнасликам, да видам се што можам да стигнам да видам. А најголема желба ми е да пијам чај на Босфор ахх И едно нешто што и двајцата го сакаме е да влеземе во Хамам, или турска бања. Ќе биде прекрасно Едвај чекам
Никогаш не ми се случило вакво нешто... Утрово се разбудив со силна главоболка уште во 6 часот наутро, но си реков не е ништо и повторно заспав. Во 8 часот кога го наместив алармот за да станам ми стана ужасно лошо. Ме тераше на повраќање а левата страна од главата упорно ме штрецаше. Едвај се симнав до Амбуланта со мајка ми, и бидејќи се чекаше ред културно замоливме една жена да одам пред неа, но таа арогантно и дрско се испонаша, па одби со одговор дека требала да постави само едно прашање. Замислете, се задржа цели 15 минути внатре. За веднаш откако влегов магично да ми помине главоболката, нагонот за повраќање и нискиот притисок. Сега сум океј, малку ми се спие но не можам ни тоа поради болката од примената инекција. Патем добив упат за крвна слика, не кој не планирам да одам, па нека ми е наздравје. Ете така, затоа вие уживајте во благодетите на овој ден но, внимавајте да не ве закачи некој вирус зошто чинам во изобилство ги има и само чекаат да зграпчат имбецилите.
Гледам дека тебе ништо не ти се менува по мене. Освен егото. Растеш како квасец. Пред народот велиш: „Еве, уште една расипав, ја имав, па ја оставив. Правам јас како што сакам. Сакам ја имам, сакам ја оставам.“ Но, убаво кажав - тоа е ништо. Сите знаеме кои се вредностите во животот: да зачуваш некој покрај себе, да сакаш и да те сака. да создадеш нешто слично на семејство, она во кое ќе се чувствуваш како дома, дека таму припаѓаш, некој ти чува место и те чека. Тебе кој те чека? Сите што ги остави?... И мило ми е што си замина, сакам да кажам дека почнувам нов живот, со нов дечко и нови предизвици. Едни и единствени за мене. Мој живот моја ствар. И на вакво тмурно време јас сум среќна што некој мисли на мене и секое утро добивам порака за добро утро. Среќна сум што некој се бори за мене и за нас. Едноставно сум СРЕЌНА. А тоа е едно прекрасно чувство кое долго време го немав почувствувано. Мило ми е што се вратив старата Јас што изумре пред неколку години по неуспешна врска. Мило ми е што најдов некој на кој можам да му се искажам и да му ги кажам маките, да ме прифати таква каква што сум самата јас. Тоа сум јас, една и единствена. Мирна и повлечена девојка.
Животот е едно големо клопче од волница кое секојдневно се одмотува. Ни плете ситуации со плетка што не ни прилега секогаш, па кога ќе наидеме на некој јазол сами треба да го отплетеме, а крајот е невидлив и непредвидлив. За секој од нас има по некој ред каде што недостасува дел од конецот затоа што не постои совршена плетка т.е. живот...
Најгрдо и најбедно нешто ми е тоа што луѓето ги спуштаат своите критериуми мислејќи дека мораат да го направат тоа бидејќи не ги задоволуваат туѓите. Првиот комшија со кој што ептен се дружам иако сум 3-4 години постара од него,и секогаш му давам совети доколку му требаат,е прва година средно сега,и ми раскажуваше за неговиот клас. Рече,девојчињата биле многу убави. Имало две бааѓи подебелки,од кои што едната била срамежлива,а другата пренападна. Не му се допаѓале,не заради изгледот,туку токму заради таквите карактери,кои што смета дека ги оформиле на тој начин бидејќи се ужасно несигурни во себе. Истовремено,имало уште две девојчиња кои биле по буцкасти,од кои едната ослабела од кога почнале со школо,и таа му била најпривлечна од целото одделение, Дури и кога имала килца вишок. Била весела,самоуверена, сигурна во себе и многу дружељубива. Другата,била многу ниска,но затоа вели дека изгледала најслатко и имал впечаток дека е многу добра другарка и личност на која што може да се потпре. Едната од дебелките девојчиња,посрамежливата.се вљубила во некој од четврта,затоа што во ходникот,кога им се додворувал на сите,и кажал и нејзе дека е убава. Таа постојано зборувала само за него,го гледала по ходници и се допишувала со него. А тој? Познат женкар кој што би се смувал со буквално се што е женско,и најголема пропалица од целото школо. Лажго. Личност во која што никој немал доверба. Најстрашното нешто е што таа го знаела сето тоа. Знаела дека ќе ја за*бе што е можно повеќе,па ќе ја фрли како стара крпа,како што им правел на сите,без разлика како изгледаат или се однесуваат. Мислела дека не може да ги задоволи критериумите на некој подобар,ги спуштила своите и му се подала на првиот кој што и дал комплимент кој што не го ни мислел,судејќи по тоа дека им го кажувал на сите. Другата,пак,нападната,слушнала за нејзиниот занес,и почнала да му се додворува,прашувајќи го како можел да и каже дека е убава на другата,кога таа била толку грда,итн итн. Тој воошто не и се допаѓал,туку само сакала да се докаже. Не ги задоволувал ни нејзините критериуми,па ги спуштила,само за да испадне подобра и поубава од другата. Приказнава ми е најмизерното нешто кое што сум го слушнала во подолго време. Жално е што сите толку многу внимание му обрнуваат на физичкиот изглед,а воопшто не се грижат,за оној,внатрешниот кој што е многу поважен. Или уште пострашно,не се задоволни од физичкиот,па го уништуваат и внатрешниот. Никогаш немојте да правите будала од себеси. Секогаш ќе има некој асален кој ќе ве сака токму онакви какви што сте,а доколку бара да се смените,не ве ни сака. Само треба трпение...
СДК не рекле за џабе стари трпение-спасение. Колку помирно и посталожено ги прифатиш работите толку побргу ќе си ја наредиш како што сакаш. Нема место за паника. Џст чиллл.... 2. Убав ден денес, иако ни с од сонце сепак нешто посебен ми е. Или до мене е, па секој ден нешто посебен ми се чини.
Интересно е тоа што, не ретко, оние коишто се најгласни во борбата да им бидат прифатени и почитувани нивните различности, ни оддалеку не постапуваат исто кога станува збор за туѓите различности. Зрелите луѓе преку личен пример треба да укажуваат на начинот на којшто другите треба да се однесуваат кон нив.
СДК дека немам потреба од камери за евеунтална кражба дома. Како можеш мори жено по цел ден да висиш позади завесата од дедо Ное и се да снимаш. Имаш ли некоја работа по дома да зачистиш, да запереш, евентуално да зготвиш нешто, ама и тоа не бива куќата ќе ја запалиш оти имаш невозможна мисија. Да не сакаш и плата да ти давам? Абе бог да чува се има по светов.
