Кај првото кафе ми е битно да не седи некој до мене да ми збори како било лошо кафе на празен желудник. Ова ме потсети на студентски денови кога ексирав две кафиња на гладно пред испит па перисталтиката на цревата работеше повеќе од невроните у мозокот. Тука следуваше стемнување пред очи, серката до гз и еден тон мотивациони говори од професорот како не бил страшен испитот. Профе, од кафето беше.
Кај првото кафе најбитно ми е да не седи никој до мене. значи да не ми зборат, да не пијат кафиња, ма и да не дишат околу мене, абе само да стојат подалеку
Од ко земав лаптопот се осеќам ко да имам first world problems. На тач е екранот и ко ќе помествам мониторот си исклучвам се. Епизодава до сега три пати си ја исклучив.
