Jас се надевам дека не ми замерувате на ова Тоа ти е Хипи,човек просто побрљави кад се наџе у љубави. И да,тек денес го гледам ова.Поздрав женска!
Ах,сигурна сум дека стиховите некогаш и тебе ти остануваат заробени помеѓу слепоочниците како мастило разлеано, како нечија заробена душа. А во декемви дожд. Всушност јас понекогаш копнеам да напишам писма адресирани од ничија до нечија адреса.Да отворам светови,да раскажам.Сите стихови се посилни од времето помоќни од вековите,можеш да ги газиш,дури и да ги фрлиш во оган,му пркосат тие на заборавот. Го сакам декември,и сите светилки кои треперат.Сакам да запалам свеќи да се стуткам во некое ќебенце во црвена боја со него и да го чекам снегот,додека деновите ги боиме во боја на љубовта.Неговиот мирис ми е воздух,неговите трепки секоја одделна желба.Сета моја љубов му припаѓа нему.Понекогаш во воздухот гледам како ни се поклуповаат душите.Го љубам. Ветрот си игра со голите гранки а дождот ми се чини се уште не се уморил.Нека. Природата е најголемиот уметник од сите уметници на овој свет,понекогаш ја молам да го земе перото,и неретко во срцето ми нуди безброј почнати а недовршени приказни. Од кујната се шири мирисот на чај. Декември е студен и топол,сив и разнобоен. Насмевки во денот,љубов во срцата. Среќа во декемви,топли прегратки.
Добро бе шо се дешава....каков нов грб на Македонија....што е работата со стариот?Што му фали...колку е само поубав стариот за разлика од овој лав...Бог да чува и да брани од неписмени луѓе во државава!
Ами гледам се раскарале, била младолика, оти не работела, па не мора да значи, генетиката си го прави своето, а имав слушнато правела операции, не знам, а не е ни битно, колку што се насмеав од нивната кавга.Инаку, да фустанот е баш елегантен, како и она. Кафенце, ете видиш, дури и испарува, зш тазе е, гланц Малце доцнам со кафево, ама опростено нели Е ако, биди си на диета, мене уште диета ми фали и да ме бараш со лупа, па после ќе ми викаат каменчиња по џебови да си носам Е фала, Озбилна, убав беше денов, како и секој ден, убав ден, утре да имаш
Сакам да кажам дека овај Латас не го сакам ич. Не дека ми згрешил нешто човеков ама се понаша како вестите да се од татко му. Big boss. Вести се читаат а не се коментираат. Прочитај ги и фала пријатно, а не тој на секое тенџерче од СДСМ му става капаче од ВМРО. За тоа има политички емисии каде може да кажеш свое мислење.
Животот станува се потежок и потежок. А како што ми станува потежок ми станува и се поосамен. Знаам дека сама сум виновна за ова, сама ја донесов оваа одлука и сама се затворив тука. Не ни е никој крив за нашите грешки, постапки и однесување, сами сме виновни. Виното е лош пријател во овие осамени ноќи, те тера да размислуваш, да се каеш, се само да не бараш излез. Иако го знам излезот од одамна, нема да биде фер. Лажам, ќе биде фер кон мене, ама нема да имам сила да го поминам тоа што следува потоа. Бараме работи за кои мислиме дека се добри за нас, а кога ќе ги добиеме знаеме дека тоа се тие работи кои ќе не убијат. Мене ме убива една стара остварена желба. Ме прави слаба, без самодоверба, без волја за живот, зависна и осамена. Трета чаша со вино и уште не плачам, немам солзи веќе. Тагата ја гледам како ми се одразува на лицето, брчка по брчка, не се смеам од срце и не се радувам на ништо. Се нижат неуспеси и не знам како ќе се опоравам. Ја ставам маската на утро и имам насмевка на неа, не се жалам, нема да ме сфатат...
Не знам кој им ја всадил на луѓето идејата да се романтизира вино и чоколадо во комбинација, ама не човече, колку само НЕ! Тоа се два засебни деликатеса што во никој случај не одат заедно и дали од премногу америчко влијание дали од нешто друго, ама кога ќе слушнам некој дека комбинира чоколада и вино одма знам нема поим што прави.Толку ми е новопечени богаташи. Не знам што друго да кажам, не сум паметна.
Не знам што се случува со младиве жени кои стапуваат во брак и оние со малку поголема километража во бракот.Тоа му се тресат на мажот леле,леле,леле... Ако одам некаде се јавувам не да барам одобрување дали да излезам туку да кажам на тој до кого ми е грижа да не се грижи за мене.Не сакам на никого да створувам гајле,грижа исто како што не сакам и некој мене да ми предизвикува немир.Ако доживеам да прашам дали нешто смеам да направам тогаш сум промашен случај,затоа што се функционира низ договор и известување. Жени бре,направете нешто со своја воља и заеднички договор.
Interesna tema...status po status se nizat,a eden so drug vrska nemaat...izgleda toa e poentata,da si se iskazes za se sto te izmacuva ili raduva. Nemam na sto da se nadovrzam,imam samo i jas nesto sto SAKAM DA KAZAM: Zivotot e ubav-so losite i dobrite momenti vo nego,samo da ne drzi pametot,drugo se ke si dojde na svoe...
Многу ми е кеиф кога ќе излезам од бања и осеќам како околу мене се шири облак од прекраснотии. Толку ме смирува што ништо друго не сакам да правам во наредниот саат време, освен да си дремам така во бањарка пред компјутер и да си читкам некои инфомации што не бараат многу енергија за процесирање. Последниве два дена толку ми беа напорни што бев пред самиот раб на колабирање. Уште ми зуи во глава иако одамна престана галамата. Се' што сакам во моментов е да си останам во бањарката и да исклучам мобилен и по можност ѕвонче од врата, да спуштам ролетни и да не комуницирам со реалниот свет барем до понеделник. Од друга страна телефонов ко за беља се уби од ѕвонење, сите денес решиле да излегуваат и да се собираат големи друштва, а не знам како да им објаснам дека немам желба ниту 20 минути да потрошам на спремање, а не пак повеќе и дека немам ниту грам вишок енергија да трошам седејќи во некој клуб/кафана/кафич некаде. Обично социјализацијата ме полнела со енергија, ама ете стигна време и момент да немам трпение ни за тоа. Безгрижноста одамна ми е само бледа меморија за тоа како било пред едно не многу далечно време. Вистина е дека секој период си носи свои убави нешта, ама понекогаш сакам само да имам барем впечаток дека ја имам моќта над управувачот и дека сум способна понекогаш да притиснам пауза, да средам впечатоци и да земам здив за новиот ден, затоа што понекогаш едноставно премногу брзо оди животов.
Ми фали времето кога со цело срце и радосно чекав да ми пристигне некоја новогодишна честитка...и кога со полна насмевка приготвував честитки за најблиските.
Го знаете филмон со девојчено што и` се исполни желбата наеднаш да стане голема и успешна во кариера и тоа навистина се случи? Е, па јас сакам така магично да се вратам во средношколските денови. На соодветната возраст. Ќе му се радував онолку колку што тој период заслужува, а ќе намалев на непотребни стресови од тестови по физики и математики, кавги со небитни личности, што тогаш ми претставувале крај на светот. Ама н`цки. Останаа само спомените. Што не би ги менувала за ништо. Дури ни за да поправам некои погрешни потези. Мудрост и зрелост не се вклопува во таа сложувалка. Баш онака како што беше, баш симпатично.
Денеска е Св.великомаченица Екатерина т.е мене ми е именден иако не се викам Екатерина, една буква не прави разлика, нека ни е среќен именденот на сите што се викаат Катерина или Екатерина. Частам денес, повелете кај мене.
Се однесувам како да сум ја изгубила најважната личност во мојот живот. Всушност, така е. Се изгубив себеси. Ме нема веќе. Како да не се познавам. Толку сум сменета, толку без верба во животот, толку пропадната. Ни самата не знам што ми се случи. Свесна сум само за солзите и болката, а не знам ниту што ги предизвикува, ниту нешто друго...
Ние девојките сме многу чудни карактери навистина, не генерализирам ама во повеќето случаи е така.. Упорно запаѓаме на некои кретени со кои патиме, не третираат безврска, не повредуваат а ние како да уживаме во таа болка што ни ја нанесуваат.. како да уживаме да бидиме со некој кој не не заслужува, уживаме да патиме по него да го посакуваме кога ќе го нема, а штом се појави повторно тогаш ни станува сеедно.. не знам каква е оваа „болест“, ама сум ја воочила кај многу девојки, било познанички, другарки, па и кај себе Оние кои ни посветуваат внимание, кои се цело време околу нас не ги рачунаме за постоечки, не не интересираат, досадни се.. а овие што нам не ни обрнуваат внимание, не земат и не остават ко ќе му текни ни се позабавни и побрзо не плента.. Што е финтата?? Чудана женска психологија што упорно се обидувам да ја размотрам ама не успевам, не дека сакаме така туку ете потсвесно бе, чаре има, како да се поможи, психолог нешто, некои апчиња Се шалам.. Стварно ние девојките уживаме да бидиме повредувани иако плачиме и се жалиме зошто не повредуваат.. Не знам што да кажам повеќе, тоа ми е мислата што постојано ми се врти во глава и не можам да ја најдам причината.. Чудо на природата сме
СДК... Кога денот ја крева завесата, а сонцето се буди меѓу облаците и создава простор за превласт меѓу облачноста и најмалиот зрак што ни ја затоплува аурата е доволен знак за да ја почувствуваме светлината.
Има денови, недели (па некогаш и по некој месец) кога не ми се случува ама баш ништо посебно или нешто вредно за напомена... стандардните дози работа, забава, одмор... repeat. And then, there are weeks like this one. Искрено, не помнам кога последен пат ми се испомешале толку слатко-горчливи чувства до степен да се најдам себеси како си преиспитувам дел од основните ставови и принципи по кои се водам. И, да, филингот е, ако може така да се изразам, сосема грд. =.= Штета, како и да е... If only... nah, forget it. I'll be okay in no time.
