Еден познаник од генерација,со потпросечна интелигенција добил некоја си функција менаџер на кафич и сега ми се к*рчи у стил демек е влијателен или нешто. А што работи менаџер?-Ти бара маса и ја запишува на ливче резервацијата,не е газда на Гугл И ми иде со филм за тебе најубаво сепаре,па ќе те частам што сакаш,па вака,па онака. Абе иди фрли се у Вардар,не се занесуј. Слична ситуација-школска се вработила во хотел на рецепција,а се фура како да го поседува Па и збори демек е дел од елитата на градот,дека другиве биле селани,а пази она од село доаѓа.Мене апсолутно не ми пречат луѓе од село,ама да се дрзне да вреѓа,а и она оттаму,па ајде бегај,сељанка е у понашање,не само у потекло. Е вакви луѓе ми рушат расположение,и кафе ми згорчува и живот
Ден по ден ,скала по скала чекорам напред во иднинаната што ми беше во моите мисли .Се остваруваат работите бавно но се остваруваат ,го нема веќе тој страв за иднината ,како некои топли зраци да ме просветлија и го стопија тој страв кој ми ја затвораше главната врата на животот ,сватив дека животот е на другата страна од стравот .Мислата креаторот на животот е силата која гради .Убаво човек да е на средината да се има баланс ,долу е некако темно горе нешто прокишњава,добар е балансот .
Pozdrav do site ...defenitivno najubav i najdobar forum ve sledam poveke od 4 godini i sekogas ste mi bile na pomos pozz do site navistina prekrasni ste ..
Од кај се најдоа ова поплавиве кај без струја па и без интернет ме оставија....конечно нет..ми недостигаше фемина.
Што се случува после толку чуден ден? После јака прикриена нервоза и неверојатна забава во исто време? Кога Секој момент на тишина те побеснува а секој момент на смеа те тера да го заборавиш претходниот момент на тишина? Што се случува на крајот? Кога конечно се враќаш дома, на сигурно, во своето сигурно место, во својот удобен кревет, во твоето кралство? Да ви речам, тогаш ти доаѓа да плачеш, не од тага ниту од среќа, туку од олеснување. Помина, си велиш и копнееш вечно да трае тоа спокојство. Тоа неверојатно чувство. Чувство на мир.
После долг и напорен ден, косата ми е разбушавена, а шминката размачкана. Ми се чини дека секогаш некаде брзам, дека секогаш правам неколку работи истовремено, за поефикасно да го искористам времето. Научена сум на таков ритам, не може секој да ме следи, ама и мене некогаш тоа ме исцрпува и ми ги зема и последните трошки енергија. На крајот на денот, си дозволувам да заталкам со мислите додека гледам во прозорецот од автобусот, каде не можам да видам ништо друго освен сопствениот одраз. И тоа е доволно за да го поминам целиот пат размислувајќи за тоа каде сум, која сум, во кој правец фаќам со животот. Се симнувам на станица и си мислам - Еј, никаде не морам да трчам, никој не ме чека, освен мојот дом. Па кочам и се ставам во прва брзина. А дома вечерата е послатка, креветот е поудобен. Го пуштам тушот и една грижливо составена плејлиста од Chris Rea, која секогаш ја слушам во вакви моменти. Понекогаш ми се чини дека во животот ни е дадено само определен број на цигли, а од нашиот избор зависи што и колку ќе изградиме. Јас денес едно градам, а истовремено друго ми се руши. Денес во едно се вложувам, a истовремено гледам како нешто друго ми се распаѓа. Ах, животе...
Не можам со ток шоуво на Латас, овај вестите на Сител. Тренерките на Заев... Сите прислушкувале, нека извадат кој што прислушкувал и дознал, па ние ќе си процениме што ни чини и што не ни чини. Лути зошто ги прислушкувале и имаат докази дека поголеми лапачи од нив нема. Ќе биде забавно кога овој интересен пат ќе не однесе до поделба на Македонија на кантони и секој ќе припадне на соседната земја. Па кога ќе почнеме еден со друг да се колеме... И онака сме млада држава, исто како да не била никогаш. Сака да ни седи гзот на две столици, 2 милиони заложници на една нездрава фамилија. Шармантни сме... до нас е. И цел ден го гледам твитов и ако може нешто да додадам- МенталноПрекрасен @mentalen · Jan 15 Ја ќерка ми ќе ја крстам Срна, за коа ќе порасне да ја викам Елена. Ради еволуција. Срна не е малечко од елен, различни видови на животни... нема тука еволуција... што знам, ја уништив смислата за хумор, ама многу ме влече да се држам до фактите. Бамби не збуни значи, кај е тажен и трауматичен, па уште и во недоумица не стави - малецок беше срнче, кога порасна стана елен...
Нека нема забуна, виновниците за таквите состојби се познати...истите се што ни одземаа 20 години од нашите животи.
А после голема бура, ти остануваат само темелите и ништо повеќе освен тоа да почнеш одново да градиш.
Скраја да е. Тоа важи и за луѓе што ти нудат пача, а воедно и тепачка зад Веро во Чаир. Знам, нема смисла ама такви се луѓето. Печатна грешка, детаљ-еднина, множина-детали. Нема потреба од големо Љ со тоа додатно се потенцира сопствената грешка во пишувањето. Истото важи и за кралица. Благодарам, нема на што.
Се плашам дека овојпат наместо домови за сите да градиме, ке се градат бариери и огради...а оградите не се наменети за лугето-за стоката се.
Сакам да им удоволувам на луѓето. Сакам да ги разгалувам...сакам да ги радувам....да ги тешам и да сочувствувам со нив во лошо и убаво....сакам да им ги осветлувам темните денови...да се смееме заедно во добрите... Сакам да испишуваме нови страници...да создаваме заеднички приказни...да завршуваме заедно во романите на животецов... Од после полноќ ја ситнам 27ката....полна 26! Желбата за која ви зборував не ми се оствари...па ќе се тешам дека универзумов имал друг подобар план... Добра ноќ
Па што ако имам 21 година, уште си спијам со мече. Спие некој од вас со мече ? Мислам на плишано мече не на некој прекар за дечко или женска хахаха. После напорниот ден или секогаш кога сакам да се ослободам од стрес или кога се чувствувам тажно си го гушкам. Тоа гушкање ме смирува, а ако гушкам личност ќе ми дојде за плачење, ама кога си ја гушкам Меги... како надеж да гушкам
Една од бенефициите да си опкружен со секакви карактери, е тоа што секогаш ќе се изнасмееш за нешто. Си имаме еден лик, така малце постар од групата, ама со див дух, ко што милува да каже. Ликов си е супер-кул. Озбилно. Инструкторот си зборува, а овој на секоја трета реченица се убацува со авангардна шега.... ...Бледи, неми фаци. Ликот почнува сам да си се смее на шегата. *тишина* Заоѓа од смеење. *сите патос* Оди, па не се смеј бе! А една смисла за хумор - божество на комедијата. Само си викаш во себе „молим те, немој пак...“ А он ко за инает пак...
