Кога работам на нешто се посветувам до крај, посебно кога се работи за нешто поврзано со мојата работа, мојата струка. Учам и читам до истоштеност, се хранам со знаење зашто верувам дека тоа е единственото кое никогаш нема да ме напушти; и тогаш кога мислам дека повеќе нема да можам вака, дека на се' што правиш со љубов чиста обавезно ќе помине некоја тешка и гадна чевла по него да го упропасти. На се' што имам напишано и се' што имам создадено гледам како на свое дете, зашто целата моја перцепција на работите (која некогаш ме боли, некогаш ме забавува), сите чувства, сите знаења, мислења и ставови ги градам во него. Породилните болки на пишаниот збор се тешки и убави. Што се случува кога некој "се заканува" дека ќе ви го украде тоа дете? Само зашто тој е помоќен (дека е повозрасен?) и оти не знам, познава луѓе и дека веќе одамна е во шемата, да има право да ти го зеде сето тоа што ти си го градел со денови и ноќи? Уште сега знам дека мојата борба е тешка, ама мислам и дека нема и да има борба. Не планирам да се борам за нешто кое веќе сум. Зашто и онака, универзот ме сака, работите секогаш ми доаѓаат, јас секогаш сум благодарна. А вие, имајте пријатна вечер и чувајте се!
Gospode, kolku e surov svetot..Lugje koi se rasfrlaat so gluposti, nasproti majki koi na svoite deca ne mozat osnovnoto da im go obezbedat.
Значи постојано се растажувам на видеа со кучиња. Постојано! Го видов видеото на фемина со кучето кое го следело својот сопственик до болницата, и го чека таму и солзите сами течат. Ме совладаа емоциите. Обожавам кучиња и сведок сум дека се најдобри пријатели. Секако подобри се од поголем дел од луѓето. Нема ништо поубаво од она кога ќе го гушнеш кучето цврсто и ќе сфатиш колку многу ти значи.
Сакам да кажам .... дека вчера вечер бев матурантка. Мислам уште сум, ама ме сфаќате во која смисла сакав да кажам И најубавиот момент ми беше шо се сликав со двата професори кои најмногу си ги сакам :') Сепак револтирана сум за делот „одење во ноќен кафич кај шо ќе има најмизерни турбофолк песни и пола генерација ќе си оди пред 3 ради тоа“ Како и да е, беше добро, пораснав и јас
Она кога имаш кинки ум и сонуваш како бившиот спиел со твојата постара шефица... уствари она го завела и овој се подал, искусна тетка да го обучува. Лелеее во сонот го ишишав ќелав, а оваа ја условив со 10 000 евра и дадов отказ. Еве уште ме држи, цело утро сум лута на не знам што.
Сплетени емоции низ цврстиот фат на рацете не воведуваат во заеднички живот. Не тагуваме за родителската сплотеност и домот во кој ги направивме првите чекори и го изговоривме првиот збор. Стапнуваме на прагот кој го означува нашето живеалиште со посветла и посреќна иднина. Топло, тивко и скромно место во кое ќе ја чувам челичната љубов обвиткана со невидлива пајажина од меѓусебна поддршка и пофални зборови. Секојдневното надоградување на сликата со разбирање и толеранција е незаменлива декоративна глетка на животот. Чувството кога стоев во центарот на вниманието и сите погледи беа вперени во мене како знак на пишување ново поглавје во животниот роман е неспоредливо возбудливо со оние моменти кога сме од другата страна на линијата. Не аплаудирам. Сега аплаузот мене ми е доделен. И признавам дека е прекрасно да се слушне аплаудирачкиот звук. Чекорев со мислите за убаво и подобро утре додека се проближував кон олтарот. Крунисана љубов и потполна тишина во верскиот објект. Трите свети кругови што ги изодев во божјиот храм нека бидат се што не беше сторено во моментите што остануваат зад мене. Верувам дека можам и ќе успеам во заедничкото живеење. Продолжувам понатаму... Ве честам од свадбената торта
Барокни сендвичарници на улица „Македонија“... Need I say more? (да немавме ограничувања во бројот на смеалчиња, не сакате да знаете колку ќе беше долго мислењево) Ќ‘умрам!
Краток апдејт... 3 месеци со саншајнот Во исчекување сум на резултати од интервјуа за пракса, работа... економска криза нема многу избор да прибирам. Се осеќам изморено психички, осеќам како потенцијалот ми проаѓа секој месец во пријавувајки се во заводот за вработување. Во мегувреме со мастерот ups & downs,ама знам дека ќе биде, бидејки стварно многу се трудам со таа моја невозможна тема. Во главно се едно исто ми се случува деновиве што некако немам инспирација за пишување, поретко сум на социјалните мрежи. И да најверојатно нема да ми стигнат ни пари за One Republic, а толку сакав да одам.. ама тоа е животот во Македонија. Имајте убав ден Многу љубов до Вас^^
Убаво е кога без посебна причина душата се полни со среќа која е премногу голема и премногу едноставна, но заразна и се раширува и ја исполнува целата просторија, целиот дом. Среќа која те тера да веруваш дека се` е возможно, секој чекор и победа се реални и достижни. Среќа поради која мислиш дека си среќничка, животот е убав таков каков што е сега, но и каков што бил пред некое време и каков и да биде утре...
По разговорот со една личност сфатив дека нема фајде да се љутам на некои личности, сфатив дека треба да ПРОСТАМ. Им простувам на сите, така си ја олеснувам душата и совеста ми е мирна. Не добивам ништо што нема да простам, сфатив дека животот е краток за да си дозволувам негативна енергија. Сфатив дека стравот не постои, си го создавам сама. Секоја навреда треба да ми е навика. Многу е полесно кога ќе простиш отколку што нема да простиш. Подобро е кога не мислиш. Подобро е кога си смирен.
Знаеш дека летото на големо чука на врата, по прекрасното чувство кога ќе се вратиш дома од денско излегување и ќе го облечеш најлесното и најудобното од твојот плакар. По уживањето и спокојот што го носи свежината во секојдневните вечерни прошетки за кои си наоѓаш и најмала причина за да излезеш надвор, бидејќи дури и да немаш со кого во моментот да излезеш - не можеш да си дозволиш да не го искористиш разладувачкото ветренце... Плус кога ќе се земе во предвид отворена сезона на јагоди и на редовно седење на тераса... нема поубаво! Ве поздравувам..!
Во целото црнило што ми го запоседна изминатиот период, денес се најде една мала, бела точкичка, чие име случајно или не е Бела. Малечка, преубава, пренежна лабрадор женка. Иако не е лично моја, туку на моја блиска личност, се радувам како да е моја.
Татко ми е човек кој многу сака деца. Јас и сестра ми израснавме во многу љубов и внимание од родителите, а од детството имам само убави спомени. Татко ми ни градеше куќички од картон, дрвени колиби на планина, ни правеше разнобојни змејови кои ги летавме на рид, нè носеше на прошетки во природа и целото слободно време го поминуваше со нас. Кога одевме на одмор, ги учеше и другите деца како да пливаат, додека нивните родители се излежуваа на плажа пиејќи пиво. Денес седиме на слава, одеднаш гледам дека го нема на маса, се вртам да го најдам и го гледам во двор. Како дува балончиња од сапуница со две девојчиња Можам само да замислам колку ќе биде среќни и мајка ми и татко ми кога здравје ќе добијат внуци. Само да ги чува Господ, да се живи и здрави да ги дочекаат. И знам дека ќе ги разгалат - татко ми со внимание, мајка ми со јадење
Здраво феминки мои.... Долго време ме немаше во овааа тема но не поради тоа што немам што да кажам туку затоа што во последно време бев премногу зафатена и не наоѓав време многу за компјутер. Се случија многу нови работи. Правевме веридба а наскоро по тоа и свадба се омажив за мојата љубов,направивме прекрасна свадба. Презадоволна сум од целиот тек на свадбата немам ниту една забелешка, Многу сум среќна со мојот човек.Мојата љубов. Еве сега официјално да кажам дека првата и вистинска љубов секогаш ке успее без оглед на све. Сакам на сите да ви кажам да се борите за она кое што го сакате бидејки вреди. Се сакаме среќни сме уживаме во љубовта. Сега за сега уште сум невработена но затоа си уживам во домашните обврски. Се надевам дека наскоро ке се вработам и се што планираме ке ни се исполни. Позз до сите
Струјата било можно пак да поскапе од 1ви јули. Ова поскапело, она поскапело, платите 200 евра, сметката за струја повеќе од пола од платата, а леб не мора да се јаде. Тонеме само. Не знам кога веќе ќе му пукне филмот на овој народ. Веројатно кога ќе нема ни за сметката за струја, кога ќе дојдат извршители и сите на улица ќе бидат. И веќе ќе нема што да изгубат. Или и тогаш можеби по улица ќе се спие. Или по кампови.
Оф,господе.До вчера пишев во оваа тема дека во животот добро ми тргна,да точно беше.Ама сега одеднаш како да се смени се.Сакам да заспијам и да се разбудам 10 јуни.Не се издржва повеќе од ова училиштеПо секој предмет тест.Доста правиме тест,па професорите уште не испрашуваат.Сите се плашат од екстерното.Офффф ајде ке помини и ова ама дури да помини Доста ве замарам,ова го пишував за да се олеснам да го кажам тоа што го мислам.Како и да е Добра Ноќ.
Девојки готово јас ќе цркнам 4 дена сме со турбо гости ... Матура за бато ,па вчера слава аууу и денес ако дојде некој крај ќе биде за мене. :/
