Па да ти кажам толку се изнамачивме, толку го чекавме што мислам дека тогаш ја потрошив негативната енергија. Сега ни останува да галиме меше и да растеме ќе биде се во ред,ќе видиш
38 сум срцка Фала ти мила на утешителниве зборови, ми значат. Уживајте и вие и само со Господ напред се да биде како што треба!
Годините се само бројка јас сум помлада од вас имам неполни 28 и не ја поминувам баш бременоста ведро(од психички аспект). Паники имам секоја контрола дали е живо,дали напредува како што треба...тоа ми е се до моментот кога започнува да зборува докторот еве види еве го ти мафта,еве го срценцето...и се топиш и забораваш на се Кога ќе ленам не гледам во екранот,незнам зошто мислам дека ми е полесно да се опуштам,можеби колку помалце знаеш полесно и подобро си поминуваш. Со лесно на привиот скриниг и пишете како ви мафтаат малечките
Оффф колку убави зборови, супер ми дојдоа Иначе, ни јас не гледам во мониторот, и сум на штрект што ќе ми кажат, па и те како ми годи кога ќе ми кажат дека е се во ред. Ах, до скринингов незнам како ќе успеам на не мислам на лоши работи. Ќе се трудам некако , немам избор, мора позитива па како сака Господ, така! Поздрав мила, фала ти на подршката, да си жива и здрава и се да е во најдобар ред и кај вас Заедно низ исти"маки" истовремено Од друга страна па ако не се нервираш нема да знаеш да го цениш тоа што ќе го добиеш.Нема да си свесен. Да било едноставно, никој немаше да се нервира. А ние добиваме најмногу, нешто највредно,целта на човековото постоење
Да му ги кажам моите хорор филмови што ги мотам у глава на Спилберг ,и он ќе ми се поклони на маштата Ајде здравје да се смееме што поскоро на палавштините на овие бебулиња
И јас мислев единствена дека сум... па само наддавам на таа столицата и после ќе речеле на стоматолог било страшно...и кога ке станам утоп е хартијата,како да сум се помочала.
Леле да не почнам јас И сега еве официјално во депра влегов, ми се плаче, ми се тажи, шизам од паранои Ма како единствени, ја само погледот во фацата на докторот и да можам и да не дишам дур почне да кажува нешто.
Иста бев дури не почна да мрда бебето. Дека пред оваа бременост имав миссед абортус и мн имав страв секоја контрола бев преплашена, 2, 3 дена пред да беше контролата јас бев цела испаничена, секакви филмови имав во главата. Ама откако почна да мрда се опуштив максимално се ќе биди во ред не се плашете.
Ништо нема да биди ќе видиш се ќе биди во ред, биди позитивна малку Која недела си? Јас цело време си велев ако е за мене ќе биди Господ како сака така ќе биди
И мене психата ме убива. Од преглед на преглед, дали е живо. Еве сум 11+4 пред секој преглед паника и спремна на се'. Посебно кога сум во чекална, мислам срцето ќе ми излезе. Јас ич не сакам така, ама посилно е од мене. После се смирувам неколку дена. Правев прв скининг, ок беше.
На ГАК, само извештај ми дадоа, со мерки, немавме многу комуникација, ги чекам резултатите од приска, за втор здравје дирекно во ремедика. Бременоста ја водам во Ремедика.
