Дечко цел живот е едно школо. Нема човек што не паднал, кој не паднал тој не се ни обидел, а уште помалку успеал. Не знам колку "црни" ти се искуствата меѓутоа сигурно имало и нешто добро. Што фајде од задржување само на лошото ? А и не верувам дека си светец па, останал некој долг. Пушти тоа што поминало, си научил лекција и тоа е тоа, толку. Така што, паднеш па, лепо фино истресеш прашината од себе, се собираш, осмех на лице и одиш понатаму. Затоа што животот си тече, нема тебе да те чека да се освестиш.
Јас се чуствувам осамено долго време и пробувам да правам работи, да бидам активен и да не мислам на тоа, мислев дека ќе се навикнам со тек на време да не мислам на осаменоста, но човек не може без пријатели, секој мора да има барем неколку пријатели, еден мислам дека не е доволно. Јас од тој аспект од животот се осеќам осамено, понекогаш мислам дека ми треба да излезам на кафе или било што, за да се издувам, да разменам мислење за потоа да можам нормално да функционирам. Мислам дека ако имав активен социјален живот ќе бев помотивиран да ги завршувам побрзо целите кои си ги поставувам и ќе бев помотивиран. Вака многу споро ги завршувам работите, се влечам и на периоди ништо не правам.
Eh da e taka lesno stani istresi prasinata i prodolzi ne e bas taka glatko i lesno nekogas Mn po lesno e od strana gledano za sekogo svojo problem e naj tezok jbg
Bi ti sovetuvala da posetish psiholog (ova ne podrazbira deka imash nekoj mentalen problem, deka si nenormalen i sl, kako shto misli narodot tuka), normalno ako sakash, za da se vidi kade e korenot na problemot Koja e prichinata za malku aktiven socijalen zhivot: mala samodoverba, premn povlechen si, sramezhliv itn? Tochno e toa deka ako ti e aktiven socijalniot zhivot, si pomotiviran Zapishi se na kurs, pochni vo teretana, obnovi gi kontaktite so stari prijateli itn, toa barem sega e lesno PS za se ima reshenie, veruvaj mi, ne dozboluvaj toa chuvstvo da te nadvladee
Vlecenjeto I sporosta se vika mrzlivost sto postoi kaj sekoj chovek.Ako te sovlada ke se izgubis. Rachunaj deka sega sme vo pandemija I site sme mnogu osameni posebno na vashata vozrast koga se e online. Ova ne e normalno vreme.
Site sme pominale buri vo zivotot, ne e lesno ama zavisi od tebe Dali kje si olesnis ili kje si kompliciras, toa Sto zavisi od tebe make it simple. Sega toj prob ti se cini planina za nekoe vreme kje bide smesen pa, kje dojdat mn poseriozni problemi i taka si leta vremeto. Od tebe zavisi kako kje go pomines.
Која е причината што не комуницираш со повеќе луѓе? Те разбирам да имаш еден пријател близок за споделување нешта во доверба. Но, животот секојдневно ни тече во некаква заедница- семејство, школо, факултет, работа... се е тоа составено од повеќе членови. Супер е тоа што си активен, но пробај да се спријателиш со некого од твојата област, не мора да си не знам колку близок, но за едно кафе што велиш ќе ти биде од помош.
Не можам да увидам која е причината, дали поради тоа што цел живот немам цврста врска со пријатели или поради разочарувањата од многу пријатели претходно. Имав голем проблем со самодоверба и до некаде го надминав, самиот себе се предизвикував на одредени чекори за повеќе да си верувам на себе и успеав да стигнам би рекол до одредено ниво, но сеуште имам проблем да се спријателам со некого. Сепак ќе видам, можеби ќе пронајдам решение
и јас се чувствувам осамен, и ми е тешко, но што да правам кога неможам да го променам тоа, и не е во ред да се жалам за ова, има многу полоши работи што се случуваат, но ете што да правам тешко ми паѓа Сите имаме такви периоди, некогаш се многу тешки да ги поминеме.
Здраво. Имам 15 години, останав без друштво во 2018. Имав 3 другарки. Бевме неразделни. Секоја вечер излегувавме и бевме како сестри. Се додека едно девојче кое ме мрази мене влезе во нашето друштво. Зборуваше се и сешто за мене и секако тоа не беше точно но моите "другарки" поверувале. Мене ме отргнаа од друштвото со изговор дека јас сум зборувала за нив на тоа девојче. А јас со тоа си немав врска. Секој ден плачев, се молев да ми простат за нешто што јас не сум го направила, поточно кажано ја прегазив мојата гордост. Така тие со месеци ме нервираа ставаа слики заедно и не ми простуваа. Секако јас плачев. Така јас 2 години сум без другарки. Имам другарки, но не од местото каде што јас живеаам. И тие си имаат друштво. Јас се осеќам многу безвредно. Што е најлошо немам подршка од моите родители. Тие нон стоп ми префрлуваат како јас немам со кој да се дружам. Тоа мене многу ме повредува. Имам една другарка од местото каде штп живеам и таа си има свое друштво не ме сака во нејзиното друштво. Сега почнав I година средно но онлајн. Имам навистина многу другарки, но немам друштво! Друштво со кое ке можам да се смејам, да славам нова година, да излегувам итн. Многу ми е тешко.
Штом те одбегнале тогаш не ти ни биле вистински другарки. Пробај сега со некоја школска да се здружиш или штом имаш многу другарки можеш и друштво да си направиш. Се е до тебе како ќе се поставиш така ќе си караш. Позз
Имаш 15 години допрва ќе имаш многу другарки,ќе сретнеш секакви друштва,некои добри некои лоши,не смееш на 15 години да пишуваш во темата осаменост бидејќи ова твоето не е осаменост. Самата кажуваш 1ва година си средно, но онлајн, ова е лош период за сите така и за вас новите средношколци кои сеуште се немаат видено со класот во училница,не се секирај се ќе помине сигурно ќе имаш другарки од средно кои ќе ти бидат за цел живот и јас кога бев на твои години не се дружев многу со децата од основно и запознав нови во средно другарки за цел живот Многу си млада,уживај,биди одлична ученичка се ќе биде во ред
Ако причина за тоа се другите луѓе околу тебе тогаш не вреди воопшто. Го осетив тоа на своја кожа. Се додека не си врежеш во мислите дека ти си се што имаш и дека се зависи од тебе ќе се чувствуваш така. Се додека не почнеш да уживаш во убавите моменти (колку и да ги имаш). Се се менува кога себеси се ставаш на прво место, во секој поглед. Колку што се цениш себеси толку те ценат и другите, нереално звучи ама вистина така било. Животот знае да биде суров....
