Сакам да кажам...

Znači politikata i partiite pocnaa da stanuvaat tema na muabeti i kaj malite deca.
Si doadja kerkata vcera od uciliste i onaka ,nonšalantno go prasuva mm " Tato ,ti za koja partija rabotis?"
Mm i odgovara " Za nikoja ,za plata si rabotam"
- Abe tato ,koj te čuva,koj te štiti na rabota?
- Nikoj ,pa ne sum medju životni pa da me brani nekoj.
- A ne,mora da imaš grb...taka veli edno dete na uciliste,deka tatko mu imal grb i nikoj nisto ne mu može.Deka go stitele od vmro... ili ...sdsm beše..ne mi teknuva...
I što ponatamu da komentiram..strašna rabota....od mali noze veke se falat so " politički grbovi" ...

 

Сакам да кажам дека сакам да си направам Астрална Проекција.
Знае ли некој како да го изведам тоа?
Се надевам дека никој нема искуство.

 

Jasni mi se mene site raboti.
Daleku od toa deka treba da se stavime pod stakleno zvono no
ova mi e posebno gadno.

 

Кој вид на дегенеризам открива новата популарна селфи поза со показалецот над муцката или под муцката? И нели, обавезната искривена уста.

Насмевнете се, да го ебам.

 

Во понеделникот дечко ми излезе тој и други колешки и колеги порано на работа за да се спремаат оти во вторникот вечерта заминуваа на саминарот во Италија.
Се беше супер. Ми кажа дека не било така организирано.Ме зеде, се прошетавме.Ми достуде мене.Па кај него ручавме...да, со неговите.Потоа појдовме на благо и на крај во пијавме кафе во тренд ( цити мол ) и ми вика ај да одиме на филм и зеде тој карти.Сакал со мене повеќе време да помине...Супер, го гледавме.Вторникот, јас појдов кај него и онака на 30 мин.Оти тој набрзина редеше алишта и документи едно друго...и малце се чуствував како да не сум посакувана.Не ми кажа точно ни кога му е летот.
Иначе зборувавме, ми кажа дека никој не земал со него, ако му е платено и со еден колега помлад ќе бил во соба оти и колегата не земал. А тој колегата го знам...онака имаме неколку пати кафе пијано.
Сакав да одам до аеродром ама не знаев кога му е летот...
И само пишав кратка порака во стил "пријатен лет, многу те сакам "
Не ми врати ништо...
после тоа го чекам вечера да седни на skype, го нема..му пишувам на viber нема ни seen направено. А другар му- цимерот од собата се чекирал на фб во некој кафич без дечко ми секако.
После тоа, хаха...нормално се налутив.И ми пиша порака средата дека откако стасале само спијал и ја пропуштил вечерата.
Цел ден му бил со предавање,ама кога ќе имало време ќе ме барал.
Па еве сега пред малце се слушнав...
си купил чизми и многу ми е мило за него.
Ми недостасува....

 

СДК дека САКАМ ДА СЕ ПРЕФРЛАМ НА одделенска или вонредно
оти 'драги" колеги НЕ се трпите веке
доагаш одморена се вракаш дома крпа
ЕПА НЕ МОЖАМ ВЕКЕ
и згора на се да се замарам со некои 18 годишници со запалени хормони НЕМАМ НАМЕРА

 

Мајка ми си пегла во соба, јас одам до купатило да средам веѓи и притоа си правиме муабет.
Ми тече вода дури мијам четки и слушам:
- А ова камионче?
- Какво ма камионче?! (се дерам, гасам вода да чујам поубаво, а у позадина си мислам да не вика кошулче, па лошо сум чула)
Слушам комшиката горе се смее на цел глас.
Се осетив ко она: А мор, ај ќе ти се јавам попосле. Имат тука една будала, на сите прашања ми одговарат.
---
Ах, а да збориме за убавините на другарството.
Кога си скисната, другар ќе седне да те теши. Прав другар ти кажува да не се замараш и ти праќа ретардирани артикли за пениси.
Еве, едниов ми дава статија како да ми пораснел 3,5цм за 5 дена, другиов па ми копира цел пенископ т.е. кој хороскопски знак каков имал, па да сум знаела да бирам.
И како да не ги сакаш?

 

За оние што премногу замараат со глупави прашања и се замараат со туѓите животи.
Peace.

Thanks

 

Мојата кучка на 10ти овој месец роди 5 кученца, беа 6, но едното мртво се роди, па сега си се 5 дебелки, слепи и плачливи мали бебенца. Буквално испуштаат крици и плач како мали бебиња. Антистрес соба ми е каде што се они доле сместени, со саати можам да си седам, да им ги галам дебелите мешиња и да ги сликам како луда. Чудо е тоа каков мајчински инстинкт имаат, никој не ја уче на ништо, самата ги чистеше, самата постелките им ги изеди, самата ги лиже на мешињата за да се измочкаат, и најжален момент беше кога го роди мртвото, луѓе го лижеше може 15 минути да го оживее, го врткаше со муцката, го топлеше, и на крај морав со сила да и го земам за да го фрлам... Како и да е, неверојатни мали суштества се, кога ги држам во рака како срценцето да им е испаднато, толку многу им го осеќам биењето,, кревки и преслатки, плачат само по цицка, по млеко.

Друго, веќе почнав да не се распакувам. Чистите алишта ми стојат на еден ќош во куферот и како си идам само кесите со алишта за перење ги вадам и додавам нови пошто на неколку дена постојано сум ваму-таму. Веќе 6та година по ред, мислев дека уште од пред две години ќе ми се реше ова станбено прашање, ама не, две неуспешни години барање работа, толку многу исцрпни неуспешни интервјуа, мислиш ахам готово биднало - не, не се возбудувај, па и мастер студиите по една недела у месец, па домашни обврски тука дома, немам време, немам ни нерви веќе да се распакувам и да си ја средувам облеката во ормар.
Но, сега испадна и друга опција, опција која што постојано ја одлагав, не ни мислев на неа, и ете, дојде ред да се преиспита оваа можност, да се испитам јас психички дали сум способна и спремна. Сум независна, самостална, одговорна, 5 години живеење сама многу созреав и се снабдив со овие епитети, но исто сум и многу, ама многу поврзана со моите дома, домашарче сум, со мама по 10 пати на ден се слушаме, со мама заедно секој ден кучињата ги шетаме, заедно одиме во шопинг, само со неа одам на шопинг кога се работи за алишта, дури и да не сум дома два дена кога ќе си дојдам тато толку силно ме гушка и се смее толку топло што мислиш две години не сум си дошла, и сега драги мои дојде ред да цело ова може да се случува многу, многу ретко... Помина неколку недели откако размислувам, почнав и да пишам мејлови за кучето како ќе биде, кои документи се потребни, па тоа страшно коплицирано е, многу процедури има, дури и има карантин за неа , нормално ќе гледам да средам се ако е можно без ич карантин, дечко ми е прв да одиме, ни една секунда не се двоумеше, оптимист е, и се се сведува на мене.
Од секогаш викав не можам да се замислам да живеам далеку од Македонија, па побогу јас не можам да издржам повеќе од три недели во Скопје, како во Австралија да сум била па возбуди за дома, а не па ова.
И така, си седам сега еве дома, со лаптопот во скут, кученцата и кучката во креветчето си спијат, а мене главата ми чуре.
Уф, ќе се релаксирам со уште некоја епизода од серијата па ќе одиме кучињата да ги прошетаме, да ми олади главата малку.

 

Се жали на нешто, а не гледам да превзема ништо во врска со тоа. Според мене, на ваквите, сегашната ситуација, во која се наоѓаат, им одговара и повеќе од тоа.

 

По глупа емисија од Брза Кујна немам гледано

 

Едвај чекам да дојде денот кога ќе дознаам што уствари сакам!

 

Пред неколку години дечко ми подари еден парфем. Го утепав од барање низ странство и нигде неможам да го најдам, баш ми е криво ... Имам уште неколку капки кои љубоморно и себично ги чувам. Прееска чистев и го помирисав, ме врати неколку години наназад. Знам носев бело мекано шалче и пиевме капучино во Тренд. Ми ги топлеше рацете зашто ми беа камен... Мирисав така, љубовно, топло...

Од сите парфеми си чувам по неколку последни капки за да кога ќе ги помирисам ме вратат назад низ времето... Спомени...

 

@mims-89 Mимс кажи му на фрикот по парфеми, барем за кој парфем се работи, ако не е тајна, да оваа романтична приказна ми биде целосна

 

Memories of Love, Judith Williams
Помагај

 

Знаете што, најлесно е на душа кога ќе си се олесните и ја тргате личноста од вас засекогаш.

 

Ммммм, најмногу обожавам кога ми се лутат дека не им се јавувам веќе, а тие ни еднаш во животот немаат ме побарано.

 

Сакам да кажам дека ..

Луге различностите се најубави еј .. не бидете различни за да бидете различни, туку бидете затоа што вие сте такви.

Ми текна една интересна ситуација. Најголемиот дел од колегите/студентите кога ке положат испит после долго време и нормално следува "частење" , па сите ти бараат да частиш пиво, кафе, ракија ,, мезе и слично. Неодамна положи еден пријател/колега еден од најтешките предмети и од толкава радост, како начин на прослава отидовме во паркчето каде што вежбаме секогаш, да направиме понапорен тренинг од досегашните.. замислете кој мотив е тоа.
И кога овој момент ќе се сподели со некои други колеги, сите се смеат и како сме биле ние луди (не во некоја негативна конотација али мал чуден поглед од прва) .. бог да чува xaxaxa А ние пак им се смееме затоа што сите се копија едни на други и се истото па истото го прават.

И така ви велам, абе смеј те се на различностите а не да ви се смеат на тоа што сите сте исти следејки еден правец

 

Добро вечер драги душички.