Сакам да кажам...

Од личности коишто си даваат за право по дифолт да ги осудуваат другите поради нешто што едноставно не спаѓа во границите на нивната дефиниција за нормалното, без воопшто да се обидат да ги разберат... е од такви си патиме.
Една слика - илјада зборови...

 

Чувството кога есенското сонце со последните сили оваа 2015 те мами да излезеш и да го почувствуваш, ама ти се криеш помеѓу книгите и не можеш да мрднеш од под нив.Му се радував само преку прозорец.
Многу безвезно чувство кога недела наместо да уживаш со домашните, во домашна атмосфера со некое убаво филмче ти си приморан да учиш ликовно, па и историја, па и хемија.Не е фер животот, не е.
Утре е нов ден, се радувам како дете, имам некое посебно чувство.Прва смена сум во школо,првите три часа правам тестови,приморана сум да ги гледам фацките на некои професори кои ги мразам и ми ствараат негативна енергија само штом ги видам, али нема да дозволам ништо од да ми ја наруши хармонијата и чусвтвото на спокојство.Утре е ден за промена, барем така се чусвтвувам.
Имајте пријатна неделна вечер и немојте како мене да се затупувате со книги, туку поминете ја убаво, најубаво.

 

Пријателите за мене се светиња!
Аман веќе од интимизирани пријателства. Зошто знаеш душо, чим еднаш сте се плеснале, жалам али више не ти е пријател. Еве, наречете ме буквалист, но јас стојам зад тоа дека за оваа намена во македонскиот јазик неслучајно е вметнато зборчето - љубовник. Да, љубовник, алелуја. Е сега, да не се разбереме погрешно... Ти имај ги 200 ,,другари'' ако сакаш, јас немам ништо против, ама пред мене има да го викаш љубовник или збогом, оти алергична сум на вакви јазични ''новитети'' oсобено кога се вметнати таму каде не им е местото.

Така вчера со еден другар свратив до факс, и дур човеков уплаќаше за испит
меѓувреме налетува еден колега и ме прашува:
,,Аааа пер кој ти е овој бе?''
- Најдобар другар, му враќам.
,,Толку добар е а, хе хе?
ХЕ ХЕ!? Мамето твое у пи*ка си викам у себе.
Едвај провлеков еден ироничен насмев, за од 10 секунди смислив изговор и згубив.

Можеби се пошегувал, не сакав да изреагирам остро. Ама дека крајно апатични станале луѓево си стои. Оде воз у кукуруз со се` вредности, а ова е само еден пример во мноштвото ''алергени''.

 

Наместо да правам нешто корисно, јас сум застанала со тел во рака си се допишувам, дремам на фемина и си мислам што ми прави идниот сопруг. Кај живее? Што прави моментално? Се познаваме или допрва ќе се запознеме? Убав е? Има моментално девојка? Од кој град е? Како ли изгледа?

 

Денов беше прекрасен.
Го искористив сонцето,се шетав со сонцето. Просто милина,си уживав со кафенце.
И конечно можам да си се приберам дома. Сакам пак да има вакви денови.

 

Мене ме боли кога ја гледам како се мачи да голтне, а тек па да џвака. Љубов ми е, семејство ми е, не ми е само едно милениче. Душичка, не може да каже што и е, само спие. Сѐ и дадов да и биде подобро, и апченца, и и го пикам муцето да пие, мевцето не можеше да го изџвака,а тек да го голтне. Само да ми биде добричка сакам. Цел живот ми е.

 

Никогаш ништо немам пишано за една моја пријателка. Еден вид на моја сродна душа во вид на пријател.
Koга на прашањето дали ако денес наново ја запознаам неа, би постанале ли пријатели ?
Кога станува збор за мајка ми , да.
Имајте убав остаток од денот и сакајте се бескрајно.

 

верувам дека сите потајно или не се прашуваме исто....

 

Sekoj den koga odam na faks so voz, pominuvame niz edno maaalo mostce. Vozot minuva tolku brzo sto 99% od lugjeto ne ja ni zabelezuvaat preubavata reka pod mostot. Treba samo glavata da ja zavrtis malku na levo ili na desno, tolku fali za da vidis edna prekrasna, prekrasna gletka.
Koga e soncevo zracite se odbivaat od vodata, a drvjata pokraj rekata sozdavaat nekoja iluzija na nekoj skrien oboen svet tamu nekade zad krivinata.
Koga e temno i vrne, maglata lezi dolu odma nad vodata i rekata izgleda smirena. Ne izgleda tazno ni depresivno, izgleda samo smireno, ko da odmara od site soncevi zraci.
Sekoj den i se nasmevnuvam na ovaa gletka i vi vikam, i taa mi vozvraka!

 

Дај поможите ќе се отепам, тој другарот? Што многу ми значи? Го сакам... ми требаа 2 години да го сфатам тоа, многу пресвртници и што уште не, ама ете... Зошто баш сега, кога највеќе треба да се фокусирам на учењето, го сфатив ова?

Дајте некој лек ако има...

 

Тешко ми е многу ми е тешко. Ама ќе се обидам да ги сокријам емоциите длабоко во себе морам

 

Ги ценам тие што во една реченица кажат и знаат да кажат се, не оние на кои им се потребни есеи и научни трудови да ја доловат поентата на говорот и на крај, пак ништо не кажал.

 

Можеби навистина не ни било судено, ама не се откажувам. Крв нека капне од срцево, не попуштам...
Судбината може да се промени, знам дека може. А јас нема да седам со скрстени раце и да гледам како се' се распаѓа пред мене.
Ма кај и да било запишано ќе идам ќе избришам и друго ќе напишам, сакам да е по мое, ќе биде, мора да биде, така треба, тоа е правилно..

 

Си имам некоја рутина кога се будам наутро, во која ретко кога е вклучување на фб. Утрово, едно од тие ретки, ги отварам очите и право телефонот во раце. Прво нешто што гледам е потсетник за фб пријателство помеѓу мене и мојот најдобар другар.
Точно да, една година како се познаваме, а поминавме заедно работи што двајца пријатели го минуваат за времетраење подолго од година. Па изминатава година речиси живеевме заедно. Си помислив, присуството на такви луѓе не се мери со времето, туку со меѓусебно поделените моменти.
Потоа ми текна. Оваа недела постојано заборавам на еден “ситен” детал. Се е така ново, пресно и невообичаено за мене.
Истиот, овој другар ми што го имам споменато и друг пат, пред недела дена ми дојде со изјава од типот: Да пробаме нешто повеќе од пријателство... Мили луѓе, па јас бев во шок!
Го прашав од кога се чувствува така како што се чувствува во врска со нашето пријателство, и ми вели:”Па мила, од како те познавам...”
Луѓенца, останав без зборови. Цела година споделувавме секакви згоди и незгоди, секако и љубовни. Ни на крај памет не помислив дека тој можеби ме гледа и со други очи. Всушност, немав ни причина да го помислам тоа. Да имав некој таков знак, немаше да го нарекувам најдобар пријател.
Нема да негирам, доста е привлечен и ќе излажам ако кажам дека не ми беше симпатичен кога го видов прв пат. Но како се зближувавме, сите тие симпатии ми прераснаа во пријателска љубов, во тој момент многу позначајна за мене. Остатокот од нашето дружење во него не гледав ништо повеќе.
Истата вечер око не склопив и наредниот ден залак в уста не ставив. Се беше чудно. И луѓенца, една недела размислував и замислував како би изгледале како пар. Одлучив дека ќе ги оставам тие имагинации во мојата потсвест, сепак сакав да го задржам пријателството помеѓу нас.
НО, да... во комбинација со алкохол, истиот разговор доби друга димензија, нормално. Не за џабе велат дека што трезен мисли, тоа пијан зборува... Така да, мојот “најдобар другар” доби унапредување во мојот живот.
Одлучивме да не кажуваме сеуште на никој, прво ние да се привикнеме на новата ситуација, да видиме како ќе течат работите. Заради тоа е долгиов пост, морав да си ја испразнам душата некому. Се надевам, вреден ќе да е ризикот.
И да, од сега па натаму ќе размислам дали ќе продолжам слепо да верувам во машко – женските пријателства.
Ви благодарам на вниманието, за оние кои останаа да ме следат до крај.
Имајте убава вечер мили, и пријатна работна недела. Ве гушкам!

 

Смрт ми е кога добивам во спиење.
Навистина цел ден ќе ме боли стомакот, џабе превенција тоа решило да ме мачи.
Во зимо кога имам најмногу ми студи и ми се тресат клинците. Во соба ми е 25 степени мене уште ми студи.
И така ќе си терам три дена и после што би рекле старите "ајде со здравје".
Добра ноќ девојки,

 

Никој и ништо не може да ме допре, се веќе видено и проживеано, а старите рекле "ех животе компоте" ее баш!
Моментот кога ќе му се исцериш онака на некој од душа и покажуваш тежог игнор - непроценливо.
Не можам бе да се замарам!!

Уште само некој ден, животот ќе ми се претвори во совршенство, љубави долго те чекав, ами те начекав, а сега ќе уживам и топлам покрај него, неговиот мирис и груби раце!

 

Не бриши,допиши

 

Една единствена дадичка си ја дадов вчера и тоа во друг град.
Толку се воздржував да не заплачам.
Најубава невеста моја, како пепелашка
Се изнаиграв,уште сакав, малку ми беше мене, можев уште една свадба да издржам
САмо за убаво да е
Дај боже в година на крштевка да одиме