Сакам да кажам...

Некои работи никогаш нема да се променат. Ама, секако е поубаво да си мислиш дека.. не само што ќе се променат туку, баш ти ќе бидеш ластовичката (што ја најавува пролетта).
Крај краева.. глеј заштити се од студот и промајата и ок си.

 

Лажго огромен сум, вчера започнато, денеска продолжено сеуште недовршено...
ПС. Целосната верзија без губиток на квалитет ќе биде наскоро готова...барем се надевам ...

 

Пред точно една година, дури и во истово време го гушкав малото и сосема избезумено се движев низ собава чекајќи да почне пресот на министерката... Ги пратев сите можни страни за информации, ме ежеше звукот на телефонот секојпат кога ќе заѕвонеше и со страв гледав кој се јавува... Ја плачев секоја порака што ја добивав, а беше само два збора „добро сум“ и ја чекав со саати да пристигне.... Во секоја секунда му се молев на Бог да го чува и да го врати дома жив и здрав..... Никогаш, ама никогаш нема да заборавам колку плачев, колку се радував и колку стравував во исто време кога прочитав „во возило сум, сега тргнувам за Скопје“. Ужас..... Страв.... Немоќ.... Болка која и ден денес ја чувствувам и која никогаш нема да помине..... Сеуште имам грутка во душава и болка во желудникот кога ќе помислам на тие два дена...
Тој си дојде жив, здрав и психички уништен, ама посилен од било кога...
Жално за тие што останаа таму, и нив дома ги чекал некој....

 

ах, баш сакав да кажам нешто позитивно, но твојата порака ме растресе
жал ми е за тебе и за останатите кои поминувале низ ваков терот. се надевам она ќе биде последнето вакво нешто во твојот живот

 

@black-angel Води се по таа "Секој да си ги испружи нозете, колку му е долго чергичето." И мене во животот, кога некој не разбира дека немаш, мислам дека е една од топ 5-те работи што највеќе ме иритираат. Но, знај, во животот никогаш не глуми нешто што не си и не глуми дека имаш, кога немаш, само за туѓото задоволство

 

А па има луѓе, што вечно живеат сиромаштија иако не се сиромашни.
5 члено семејство, дома 4 плати. Искинати фармерки и патики кои пропуштаат вода, а се мислат дали да купат нови. Размислуваат дали им е тоа приоритет или не.

 

Кога бев дете немав многу причини за среќа, но сепак бев посреќна и не само затоа што бев дете, туку верував во чуда, верував во најубавите нешта и ... се случија.
Како возрасна, некаде изгубив верба дека е тоа така, па дури и кога имав причини за среќа јас веќе бев подготвена за евентуалната несреќа. И се случуваше секако она кое што го очекував, иако по теоријата на веројатноста тоа беше најневеројатното нешто да се случи. И се некако пех за пех, разочарување за разочарување.
Искрена ќе бидам... другарките кои мислев дека ми се другарки, а што знае па дете што е другарство ми ја уништија ведрината. Ми се смееа на детската среќа и фантазија, но и завидуваа кога ќе се оствареше тоа што го очекував, па по пат за да припаѓам, почнав да го преземам нивниот образец на однесување мислејќи дека така се однесуваат возрасните.
Моите ме бодреа - сонувај, многу сонувај и прави, можеш, но од другата страна денот го поминував со вечно незадоволна женска екипа и соништата умираа.
Поминаа години и до пред 4-5 години ја научив лекцијата. Не ми требаат такви луѓе... некои сами си заминаа, некои по своја одлука буквално ги откачив.
Немам простор за кукачи и песимисти, немам простор за нарциси, немам простор за егоцентристи кои не се задоволни оти тие не се центарот.
Има елементи кои останале, но секој ден се повеќе ги нема и среќна сум што ги немам тие луѓе повеќе.

Немојте да дозволите комплексите на другите да направат мртвило во вас, да мислите дека животот е ете таков. А малото дете во вас да станува помало од зрно грашок, да плаче во вас и да ве моли да го слушате што има да ви каже. Гушнете се самите себе и верувајте си, сакајте се. Да се сакаш не значи да си себичен или нарцис, да се сакаш значи дека можеш да ги сакаш и другите повеќе, да се сакаш значи да не се осудуваш себе си, а со тоа да не ги осудуваш другите. Како ќе сакаш друг, кога не се сакаш себе си?
Често знам да ја преминам својата линија и да угодам на друг повеќе од себе, не за да ме сака и прифати, туку зошто повеќе се ставам во неговата позиција, се идентификувам со него и си викам - оф ова е многу тешко и давам се. Порано го правев тоа за сите, неподносливо ме болеше и туѓата болка, неподносливо живеев со туѓите проблеми, но сега е само по заслуга и само за оние кои им треба.

Нејсе, муабетот ми беше - верувам во чуда и чуда ми се случуваат навистина. Јас заборавив да верувам...
Внимавајте со кого го поминувате времето и поставете јасни граници затоа што неверојатно е огромно како можете да имате свој живот, но скроз да ви го променат концептот на животот само заради вашата наивност.

И научив, да што зрачиш то привлачиш, не значи само ако си негативен привлекуваш и негативност, туку може и да си беспрекорно добар и да привлечеш злоба чисто заради балансот и во вашиот и во нивниот живот. Привлекуваш и се што ти недостига или им недостига ако си заминат во крајност.

По пат не ги потценив и енергетските вампири, ама и за нив се наоѓа по некој лек. Како со чворови заврзани по енергетските центри им ја чувствуваш зависта и само им праќаш љубов, ама стварно љубов, а не лажно љубам и љубов колку да знае светот, а во суштина...ги мразиш.

 

Aбе мене треба да ми се додели еден советник што ќе ми виси над глава и да ми кажува да не си ја закопувам главата у песок во кој свесно се ставам и логично е дека после ќе се прпелкам за да искочам, пошо сама очигледно не сум способна да престанам да си играм со чкорчиња.
Изгледа ќе се шверцам додека не ми се погоди жив песок па да го оберам бостанот.
#кадеСоТојПамет


М,

 

Обожавам да купувам поклони поготово за луѓе што многу ми значат. Посветувам многу време, да одберам што ќе купам и како ќе го спакувам поклонот. И гледам да купам поклон што личноста би можела да го искористи, а не некоја глупост купена ради реда само. Подобро не купувај ништо отколку некоја глупост која никогаш нема да биде искористена од страна на тој што е подарена.

 

Да ви кажам дека она за блокирање да ви го отвараат профилот на фемина е најглупавата опција евр.
За тие што не се членови да, за тие што не те следат да, ама за сите???
Од инает што го имате ставено сите, го ставив и јас.
Имам членки кои не сакам да ги бркам на темите, им го кликнував профилот и си читав нивни мислења, а сега...

 

СДК дека денес сфатив колку ми е поубаво кога комуницирам и се дружам со постари од мене. Не дека со врснициве ми е лошо или со луѓе приближно моја возраст, ама луѓе драги, па јас порано не можев да замислам со постар да разговарам, си викав што ќе разговарам па јас со него ама не било така. Океј, тогаш стварно не би имала што да разговарам ама сега Битер влегува, поточно веќе влезе во еден друг период од животот. Триесет годишните најмногу ги поштувам.

 

Кога поминуваш часови читајќи ги старите пораки, сосема исклучена од светот околу тебе.
Е тогаш знаеш дека работата не оди на добро...

 

Дали сум јас единствена особа која не сака јагоди ? Периодов насекаде ги гледам, на фемина, инстаграм, фб, продавници, пазари, сегде.. а јас неможам да ги смислам. Кисели ми се и не е до тоа дека баш тие ми се погодиле, туку сите ми се такви, никакви и треба кило шеќер да им ставам за да ги јадам и пак ќе ми бидат кисели

 

Водителкава на Евровизија е машко

 

Тешко да се процени, ама има дефинитивно црти на машко..

 

Денес низ нетов прочитав еден статус на една авторка ( нема да ја именувам ) каде некој и пишал дека ќе се распрашувал кои и се родители, пријатели, статус и репутација. Како инспирација на тоа помислив колку ние македонците сме изопачен народ. Во странство се убиваат луѓе поврзани со дрога, мафија овдека за завист, популација.Добро, си велам до толку ли сме прости, неиживеани, се храниме со туѓиот успех, се насладуваме со својот успех на туѓа несреќа, СЕ РАДУВАМЕ НА ТУЃА НЕСРЕЌА.

Почнав да се прашувам од каде произведуваме толкава завист, љубомора, толкава среќа за туѓа несреќа?
Пред неколку дена од истата авторка прочитав статус како други и рекле неписмена, да добро прочитавте НЕПИСМЕНА.

Ние, Македонците туѓото го величаме, го крунисаме, кон туѓото сме светици и богови, за туѓото одиме во манастири, за туѓото последните пари ги даваме, за туѓото плаќаме најскапо ама за своето мало и нечепнато дело секогаш имаме секакви критики, закани и искази во негативна смисла.
Е, од ова си патиме.

Неписмен, хмм... зашто неписмен, зошто некој сакал да створи нешто од себе си, издал книга, води списание, има колекција облека...за нас тоа е неписмен.
Понекогаш, се прашувам дали некои прочитале некој кодекс на однесување, некоја етика или нешто што би можело да го надополни своето образование.
Дали знаете што е неписмен човек?
Тој што незнае да чита, да пишува со рака, а камоли на компјутер.
Зошто, народе го потценувате нашиот мал труд, Македонија да има некои свои бележја.
Зошто туѓото го цените, а своето го газите?

Останав без зборови да го дефинитирам исказот на човекот во улога на детектив за некого, незнам како да го наречам тој човек, можеби и самата дипломатија не ми дозволува да одвојам некој дел на вулгарни зборови. И вулгарноста баш повеќе ќе го нахрани, ќе го наслади и повеќе ќе го потикнува да пишува такви работи. Мислам при која свест и совест, при која душа пишувате се и сешто по нетов.
Што е важно кој е/која е, каква е...понекогаш си мислам дали и самите родители се виновни, дали размазеноста не ги учи дека на туѓиот успех треба да се радуваш и дека те прави човек и добар и ценет и душата ти ја преплавува со 1000 емоции или пак се незадоволни од самите себе си, израснати сами без никого и без некој да им покаже нешто подобро и поубаво.
Незнам од каде излегуваат таквите луѓе.
Гледа да ти помогне, ама гледа и да те закопа. - Завист и апсурд, две во едно, иронија да го наречам не би било соодвествено за овој случај.
Што толку се храните и се дебелее, што толку ве предизвикува и ве прави најслаби во поглед на другите?
И некој ќе се токми ќе ти рече па гледај си го својот живот и го гледаш после неколку дена како тој гледа во туѓите животи.

Страшна работа!

 

Во последно време толку сум била груба, и насилна што добив комплимент дека кога сум ги облака чорапите изгледало како да ги силувам наденувајќи ги така грубо на нога на цела нервоза барем се изнасмеав. Инаку се нервирам, пошто Марфи секаде ми се меша, и лом ми го прави животот. Се мора обратно да се деси од тоа што го сакам и кон тоа што целам. Не знам што е работата ама одјеби бе, оди на други уништувај им го денот и цело расположение.

п.с. Премногу ми се интересни тие постари жени што чекаат автобус на иста постојка, не се понзнаваат една со друга, па си почнуваат рандом муабети и додека им дојде автобусот стануваат BBF.

 

СДК дали на фемина се појавуваат се повеќе верски фанатици или мене така ми се чини?

 

Bitch, better read a book than talk to you...
Безвезно ми е да слушам портарски муабети и да седам в паб (читај на пешачки, прилепчани знаат за шо зборувам).
Неодамна седев со една другарка на моја другарка. Порача пирошка и ја донесоа и само што ја изеде ја праша другава дали има кармин на устата. Мислам, удф?
Се изнасмеав мислејќи дека се зафркава. Но , не. За неполна секунда го изваде карминот и се намачка. Стаса пивото и истата постапка.
Е со вакви особи не ме седнувате уште еднаш никаде!

Еј, хелоу јас дојдов да се најадам и напијам ко чоек.
Ко зедов јас да јадам....
Сигурно таа вака правеше за мене
Типкава инаку работи каде што се носат униформи со кошула и сако. (не е банка) Се тресеше ко некој лилјак дур баравме место и се жалаше дека и студи.
Ја прашав оти не се преслекува во ВЦ пред да си оди од работа кога знае дека студи надвор.
Строго ми рече дека никогаш не се преслекувала
Очигледно, сакаше да биди видена дека работи таму и таму и носи униформа.
Доста искомплексирани особи постојат, или јас сум исто таква за некого.
Затоа јас решив да останам дома и да читам книга. Не ми се виси по кафињата бесцелно.
Бај