Сакам да кажам...

Кога сестра ми порано одеше на турнеи низ Европа, секогаш скришум ѝ оставав писменца во куферите, за да си ги најде по пат или откако веќе ќе стигне таму. Листовите ги украсував со цртежи, ѝ посакував добар пат, убав помин и секогаш ѝ пишував нешто интересно.

Сега кога ги испраќав мајка ми и татко ми на одмор, им ставив исто такво писменце, само што во ова имаше и евра Да си се почастат од мене Цела вечер пред да тргнат се врткаа околу куферите, се пакуваа и препакуваа, никако не можев да го пикнам негде писменцето. На крајот некако успеав, кога за пола минута останав сама во ходник. И така, ги изненадив со малку поголем буџет од предвидениот.

Во меѓувреме, кутрево легна болно по нив... Ги виде како се пакуваат и се качуваат во кола, знаеше дека некаде ќе одат и ќе ја остават со мене и сестра ми. Цели десет дена едвај јадеше, цивкаше, а ние се јавувавме по ветеринари и читавме совети на интернет за тоа како да ја смириме. Ноќта кога стигнале моите, ќе се онесвестела од радост Не знаела што попрво да прави После си ја земаа со нив една недела на планина, тогаш сама си се качи во кола, знаеше дека и она ќе оди

И така... моите ги пречекав од одмор, па ја испратив сестра ми, па пак ги испратив моите, па ја пречекав сестра ми... додека јас си замислувам кај ќе одам летово на одмор

 

За едно сум сосема свесна. Луѓето се менуваат, а и работите со нив, што значи дека во ништо не можеш да бидеш сосема сигурен.

 

Cest sekomu, doverba nikomu

 

Znaci zabegavme so igrava Na koj mu e poznata,znae sto pravime

 

Зошто боли? Зошто толку проклето боли..... Зошто кога најмалку очекував се заљубив, а не ми падна ни на памет..зошто е толку далеку од мене. Зар е можно да сакаш некого, кој е толку далеку? Единствено што посакувам во моментото е да заборвам дека воопшто постои....Но сигурна сум во едно, веќе никогаш нема да си дозволам да засакам некој кој е далеку од мене.

 

Големо друшто девојки, смеење, излегување, забавување, пешачење, долги разговори во доцните часови, секој муабет завршуваше со: Ќе се дружиме без разлика на се, нема да дозволиме да го прекинеме другарувањето поради врска, зошто дечкото е едно а пријателството е досема друго, нераскинливно-ЛАГА! Тоа е најголема ЛАГА.
Знаев често да го занемарам саканиот кој стрпливо ме чекаше, често знаев да го ставам во втор план, мислејќи дека истото ќе го прават и тие за мене, барем малку-НИКОГАШ!
Осеќам како кругот на пријатели полека ми се намалува....
Ќе треба да се клонирам изглеа па да си се дружам со самата себеси

 

СДК Само лош ден е,не е лош живот.Јас така си се тешам.

 

Она кога сонуваш жив сон, четврток било, се будиш и во бунило се прашуваш како може да е само вторник, ех неделава ми почна флегматично, така и ќе заврши. Втора недела по ред сум втора смена и другата повторно сум втора и се изморив веќе, секој ден решавам логички задачи каде е грешката во касата, со шефицата сум во смена оти колешката е на одмор и луѓе нема ден да не е настанат хаос...е*ење во мозок. Се туфкам како да кажам дека ќе давам отказ ( дајте некој предлог и совет, нешто) ептен сум туфкаџика кога треба да соопштам нешто вакво и ептен си ја мразам таа моја осбина. Се осеќам заробено, таман почнавме да се радуваме на Британија, дечко ми зеде пасош и оп и тие не заебаа, кога се` ти трга надолу, тргнува со ептен голем залет. Деновиве ни се вртат некои муабети за свадба...млади сме уште ама јас некако се осеќам спремно да имам дом, наш дом и наши деца. Уште година таман да се стабилизираме и очекувам да "клекне" на деветгодишнина, убава бројка ми е. Планираме викенд бегство од реалноста, на планина, на воздух и тоа едвај чекам. Деновиве не се осеќам како да имам за кажување некои моќни ствари, душата ми е отворена за бош муабетење и растргање ластици. Убав ден.

 

Нелии многу бев лоша, море маж што се занимава со др. работи за некого излишни за мене потребни. Дојде на моето ама кога ? Кога не знам колку нерви ми искина, кога последиците од сето тоа се далекусежни, кога сфати дека секој може крпата в раце да ја држи, кога сфати дека да бидеш маж и жена не е само свој избор туку способност.
Не е злато се што сјае, треба да гледаш што има под златото.
Јас сега немам време за тоа, сега справувајте се како знаете и умеете.

 

Го има во Мк ?

 

Е онаа личност на која прво помислувате кога ќе го слушнете зборот пожртвуваност, или храброст, или бестрашност, или безрезервна љубов, херој - мајка!
Кога низ глава ви се врти што се преживеала, истрпела, низ што се поминала за да ни овозможи достоен живот. И после татко ми, сеуште несоборена, сеуште цврста, сеуште борбена, сеуште идол над сите идоли во светов. Сеуште работи по 16,17,18 па некои денови и 19 саати дневно се собираат овие 2 месеци. А уморното лице вешто го крие и никогаш не се жали од ништо. Нејзината душа нема место без лузна ама е најубавата душа на светов. Нејзиното срце е милион пати здробено и згмечено под чевлите на овој ескплоататорски систем, ама таа никогаш не ја наведнала главата пред никој. Тие не знаат колку љубов има во него. И пак собира сила да стане секое сабајле, да се спреми, и да тргне на работа зошто за неа работа е работа и ниедна работа не е лесна. Не е да, ама ми се чини секоја друга е полесна од нејзината. Се можат да и направат ама нејзиното достоинство никогаш нема да можат да и го земат. Достоинство не може да ти земе никој што истото го нема, и ако ти не му дозволиш. Таа не е жена, жениште е!!
Голтам кнедли уште не отидена на одмор кога ќе ми текне дека нејзи ќе ја оставам сама во ова лудило. И знам дека таму исто ќе голтам кнедли кога ќе ми текне на неа и дека веќе на пола одмор ќе почнам да пекам за дома. Утре и е именден. Никогаш нема да најдам достоен подарок за нејзината големина. Ама си ветив, на есен ќе ја носам некаде на викенд фор шр!!
**********************
На поведрата страна, почнаа плановите за заедничко живеење. Од веќе наредна година де, ама со оглед на тоа што се работи за странција во мој случај мораме да имаме по некој бејзик план од сега. А тој си зема стан веќе, ќе го уредуваме заедно. Се мислам што да му купам од тука..нешто симболично и симпатично... И се нервирам што сум без саглам идеа..не личи тоа на мене и притисок ми ствара.

 

СДК дека за мене иделаниот маж има сила, посесивност и цврстина на маж,
но чуствителност на жена.
Зошто само така може да признае колку е „слаб“на една жена,
зошто само така може да е грижлив и посесивен во исто време,
зошто само така може да поседува и да дава крила во исто време,
зошто само така може без допир да милува и со очи територија да обележува,
зошто само така може да покаже дека не се сите исти и со сите не е ист...
некоја заслужува се и кога ја нема душата крвари , срцето умира молкум...

 

Игнорирање на некои луѓе е половина здравје.
Потребен ми е мир, тишина, спокој.
Посакувам да останам сама со себе си и да си ги средам мислите.
Не сакам некој постојано да ми диши во врат, да ме прашува што ми е, зошто ми е кога воопшто до зборување не ми е односно празни зборови, многу зборување а ништо паметно не е кажано само дополнително човек да се растревожи и изнервира.
Не сакам да објаснувам што и како се случува во мојата глава и тој некој дополнително да ми натрупа глупави мисли.
Може некој да ми помогне само ако ме гушне, само тоа ќе ме смири и успокои.
Разговори од типот ти се јавиле бубулици на лице и што ти е не ми помагаат. Инаку од стрес ми се и неправилна исхрана. Кога сум под стрес јадам брза, нездрава храна и свесна сум за тоа, можеби ќе водам подобра сметка за себе кога ќе помине тоа со што се соочувам ако тоа е најважно нешто што некој го приметува на мене.

Порано кога студирав имав колешка која ми го огреваше и ми го стоплуваше срцето со нејзиниот оптимизам, ведрина, често се смееше. Беше една од ретките среќни, заљубени и искрени луѓе без да се преправаат и глумат лудило. Се познаваше по сјајот на нејзините очи. Погодете што ? Не викаа небо и земја на факултет ни се чудеа како се споивме оптимист и скептик. ( Не сум песимист туку скептик во се се сомневам тоа ми е маана а можеби и професионална деформација). Често се случува истава колешка и кога ќе ја сретнам на улица а не сум расположена кога ќе ја гушнам некаков спокој чувствувам. Да речеме тоа е една од ретките искрени прегратки.
Би сакала да ја видам повторно да ме огрее со нејзината радост, среќа но таа сега е мајка и има обврски околу своето новороденче. Сигурна сум дека таа ќе биде добра мајка затоа што таа знае кога и што треба да се каже во вистински момент.

Денес не е светски ден на прегратки НО јас силно посакувам да гушнам некој од кој ќе се чувствувам сигурно. Па кога во вакви мигови кога минуваме низ напнат период нема никој во реалниот живот ми преостанувате вие феминки.
Ве гушкам искрено со сето срце.

 

Ne znam,ne ziveam tamu

 

Зошто секогаш морам да бидам во тесно? Зошто секогаш морам да мислам што ќе биде подоцна?
Имам шанса да отидам на гости во Германија кај едни од моите најблиски личности, но некои работи ме спречуваат да одам, ако напуштам од работата друга нема тука во мојот мизерен град, а баш и не е работа која сакам да ја работам, друго пак мајка ми ми вели дека неможам сама да одам, народо цел свет прошета мене несака да ме пушти... Колку сакам да побегнам од тука макар на кратко мислите да си ги средам само, но ете и тоа небива.

 

СДК... Некогаш навистина ми е потребно она Колку долго трае засекогаш да биде една секунда.

 

Се трудaм дa му oбјaснaм нa детевo вo мене зoштo мoрa дa се рaбoти,a тoa еднo невoспитaнo,тврдoглaвo...
oблеклo бикини и кремa зa сoнчaње ...и ме чекa...
Ќе пoрaснеш и ти дете еден ден...