Сакам да кажам...

Конечно се договоривме за на одмоооор!
Интересен план. Прво одиме со кола до Игуменица Грција. Од таму со фериброд до Бриндиси, Италија.
После со колата си одиме до Тропеа. Таму е рај! Местото е совршено.
И после пак исто назад.
Малце мачно ќе биде, оти со ферибродот треба 8 сати да се патува арно ноќно е патувањето.
Ама битно се договоривме и картите ги зедовме и јееееее.
Одвај чекам

 

Веќе ми е смачено да се грижам каде и кога ќе ми полуди срцето и дека евентуално ќе колабирам некаде. Уште повеќе ме нервираат луѓе кои дури ми се ситат или знаат само да ми држат предавање како сум си сама крива и преувеличувам. Ме видат ли некои како се тресам, едвај дишам и стојам, со укочени прсти прво што прават веднаш навалуваат - Јадена си? - Спиена си? -Те изнервира некој? -Ама дај кажи зошто ти е вака? - Ај ма ништо не ти е, млада си. Ок луѓе знам дека (можеби) сакате да помогнете, ама мислам очигледно е дека не можам убаво воздух да земам, уште потешко да зборам. Или пак ќе речам денес помалце јадев и веднаш знаат - епа од тоа ти е, не јадеш и ќе припаѓаш. Во ред можеби. Ама гес уат - минатите 100 пати кога вака добив напад бев најадена, наспана и не бев во стресна ситуација. И ме знаеле тие мене кога и за што се нервирам па како тој стрес водел до напади. Браво бе, ни јас самата не знаев какви проблеми имам и како се справувам, што никогаш не сум им спомнала. Друга утеха - млада си, уживај во животот, терај си без грижи - Сакам да, да се оттарасам од тахикардииве и слободно надвор да се движам без страв, а не на 17 години да се грижам дека ќе ми се качи притисокот, ќе ме фати срцево, и да не паднам некаде.
Едноставно доволна подршка би ми била тоа што некој ме разбира како ми е и прифаќа да разговара со мене, а не да ми изигрува доктор и да ме окривува мене, или да ми се потсмева како да јас уживам вака да трпам. Сепак им благодарам на тие неколку луѓе кои ме разбираат.

 

Незнам кој пат да го одберам. Незнам, неможам да донесам одлука за избор на најсоодветен факултет за мене. Толку е тешко кога се двоумиш меѓу 2 избори. Толку кратко време за толку голема одлука.
Како да одлучам? Што да изберам?
Едниот е полесен, но помала перспектива, помалку учење, поголемо здравје, а другиот е потежок, треба да си го загреам столчето од самиот почеток, повеќе учење, повеќе нервози ( емотивна личност сум), повеќе непроспиени ноќи, но поперспективна иднина.
Неможам повеќе, колку повеќе мислам, толку потешко ми е.

 

Не можев ни на сон да замислам дека толку лоши луѓе постоеле. Толку бесчувствителни, ладни, себични, прости, без срце и грам мозок...Што е всушност денешниот човек? Дали е време и јас таква да се претворам? Дали колку си подобар толку полошо ти се враќа?
Вреди да си добар за некого денес? Вреди на некој да му завршиш добра работа?
Не можам веќе, главата ќе ми пукне од толку глупости. Сакам мир, ама кај да го најдам? Нема мир.
И на најосаменото место па отидеш сепак мислите се со тебе, нели? Ќе ти дадат тие мир? Ќе се чувствувам ли некогаш слободна? Може човек да избега од сопствените мисли и стравови?



Зошто секогаш на крај, добриот е повреден, а лошиот уште толку е посреќен? Прави сплетки, мисли лошо на други луѓе, сака сите да се караат, да патат, кажува лаги, никого не сака и на крај како некоја сила да му прави за да биде уште посреќен, наместо да пати тој човек. Животот му цвета.
Ти ако сакаш колни го, мрази го, оди по бајачки за магии, давај му крв од лилјак...сепак него/неа ќе го/ја следи неверојатна среќа цел живот.

I'm not even mad...

 

Она чуство кога ќе си ја одмориш малку психата од сите.
И чуството кога гледаш песната шо ти ја посветувал бившиот сега новата девојка го тагнува на истата

 

Моментот наутро кога само парчиња од тебе движат, а никој не знае....

 

https://scontent.xx.fbcdn.net/v/t34...=82e39dcef3b825e6394c74886033016c&oe=57A5C75E

 

Потпишувам јавно и официјално. Битер од овој ден нема да стапне во Луна Парк. Проклети вртелешки. -.-'

 

Што е полошо од машко зачленото на женски форум кое дреме на темите од категорија секс?
-Полошо е само машко зачленето на женски форум кое пишува секакви гадости во категорија секс, а агресивно продава морал на темите религија! Тој е тој синдром- закоравен Балканец.

 

СДК денес сум полна енергија.

 

СДК нa фoрумoв имa тoлку мн трoлчињa,сo пo некoјa прикaзнa у секoјa темА.
Мoже се тинејџери сo бујнa фaнтaзијa,aмa имa и вoзрaсни се мислaм.Пa кoлку убедливo трoлaaт,дури и сaмите уверени у тoa штo пишувaaт.Дaли серииве игрaaт некoјa улoгa тукa,штo ли е.Сигурнo им гoди тoa мaлo внимaние кoгa ќе им стиснaт лaјк,и ќе им кoментирaaт,нo зoштo???Нaјјaки ми се тие у темите зa секс,и брaк
Пoздрaв другaри,местo тукa мoже дневник дa си вoдите бaш кoгa ќе пoчувствувaте декa другaтa личнoст вo вaс се буди.Еј,who knows мoже бaш тoa некoгaш мaстерпис ќе биде.

 

Особено се радувам на средбата со една членка од форумов. Едвај чекам да седнеме на кафе, па на шопинг. Нема да ја именувам ќе се пронајде.

Настрана се, неможам да ја разберам другарками што ќе добие со лажење. Од една страна ги лаже сите дека и е останата дипломската, од друга страна ме замолува да и ги пријавам испитите.
Не ја сфаќам поентата зашто да се полемизира толку околу тоа. Ќе дипломираш кога тогаш, не е важно важно е знаењето што го стекна во текот на студирањето.

 

Сдк.
Се прашувам што им е целта на оние безработници што по цел ден кафе пијат и "сонуваат" на цел глас пред сите, уствари сакаат да мислат дека сите оние бајки што го раскажуваат се уствари тие самите низ "успешноста на животот" и се тешат дека поседуваат вили и се бањаат во џакузи или не можат ако не излажат за да се покажат пред народот дека се некој и нешто а уствари живеат во 1 соба.
Во ред е да сонуваме и да имаме желби, да планираме и да се фалиме и дискутираме ама воопшто не е во ред да лажеме дека сме нешто што не сме само за да се издвоиме од толпата.
Оној кој што има работи и успеал во животот, не го интересираат фалбите уз кафе муабет тој работи и работи само за себе и ужива во животот нема време да се фали што купил а уствари кога погледнеш зад себе купил само дволичност и одбивност од најблиските.

 

И кога мислиш дека дошло крајот на лошото ете те наоѓа уште полошо...Ако има некој предлози, совети, искуства како да се победи стресот и нервозата слободно нека ми каже преку ПП...

 

Имам толку многу работа а сум емотивно здробена у себе. Факт е дека никој ама никој не може да се сочуствува со ова моја ситуација и болка. Ама не сакам да гледам како болка, туку како лекција, како можност да сменам нешто у себе. Морам, морам да сменам, не иде вака. Боли ова, мора да запре!
Ми тежат мислите и чуствата. Не сакам кога се доверувам на другарки, сакам онака во себе се да држам и сама да си дојдам до решенија ама некогаш и срцето пука, па ке си кажеш што ти е, како ти е, ха и баш тогаш ке наидеш на излишни муабети, на недоразбирања, на критики дека си премногу комплицирана и тешка особа. Епа океј, ке си бидам и интровертно среќна и интровертно тажна. Мои се чуствата, и нека не ме прашуваат што ми е и како ми е чим сум комплицирана.

 

Другарка пред докторат по економија, е шеф во експозитура на една банка на електро инженер и машински инженер, вработени како ... банкарски референти.
Чудесна моја Македонијо...
И тие што ги вработиле и овие што прифатиле... со која совест? Не е дека нешто не се учи, ама работата е што структурата во која те ставиле на факултет ти е поинаква, ја имаш развиено таа логика и никогаш нема да можеш да размислуваш на тој начин. На факултет практично ништо не се учи, ама се учи како да се размислува и тоа прави разлика.
Ова го не бев чула до сега, ама ете...
Утре некој со економски да му дадете да направи струјно коло... а со правен да изврши операција на отворено срце, а со филолошки да оди да предава физичко.

 

Сакам сега едно убаво да си раскажам како се чуствувам. Се чуствувам прееееееееедобро! Конечно ги смиривме конците со дечкото, и наскоро се враќа од одмор. Пред неколку дена се до денес се каравме претерано, никогаш повише не го оставам сам да оде некаде, каде он таму и ја. Конечно можам да си легнам и да сонувам предобар сон, без страв дали е кошмар или паѓање со глава. Конечно после долго време слушнав „бебе мое мало“ и “ти си ми се, те сакам“ и се се друго кое го немаше меѓу нас. Сега повторно може да ми донесе бурек со јогурт еден за мене и еден за него и да уживаме повторно во иднината и плановите за “свадба“ хаха, сеуште е рано но имаме се во план. Го обожавам љуѓееееее!!!!

 

Nisto ne e cudno.
Go ima toa i ovde.
Koj kako fatil rabota, kolku e uporen i saka da raboti po profesija.
Mnogu od nas ja zasakuvaat profesijata koja ja fatile da ja rabotat "samo kolku da pokrijam troskovi", se zaljubile pa i se usovrsile.
Ponekogas podobri se i od tie sto se obrazuvale za toa.

Kako i da e, sto da e da se odi so ljubov na rabota zosto umrea vreminjata koga se klatese vrata za plata.Pa uste i uspesen da si vo toa, odlicno.
Koj, kogo go prasuva sto imas zavrseno?
Sto znaes da rabotis, eve ti rabota pa pokazi.
Dobar si, ostanuvas, ne te biva, drug ke najdat.

Zatoa ako vi se pruzi moznost da probate nesto sto nikogas ne ste ni imale na kraj pamet, ne begajte, dajte si sansa.
Nikogas ne se znae.