Сакам да кажам...

Nemozam da svatam poedini osobi koi celo vreme gi stavaat licnite predmeti na istagram , papucite so mecki so gluvci , kremot za race pa I nivite pizami #dobra #nok , ne deka za dobra nok ama eve imam novi pizami I moderno kebe . Posle seto ova se zaprasav dali ovie licnosti gi popolnuvaat dusevnite praznini so predmeti ? I jas gi imam tie materijalni raboti zarem ne treba da ostavime nesto vo privatnost.

 

На таква слава велам благодарам не требабелким ќе има побитни моменти за да бидам позната.

 

Daj boze da ima

 

Bravo za postov zatoa mrazam instagram i sl sranja i snep ili kako i da e toa ...kaj moram tie sliki i falenja da gi trpam na fb pa uste i na 10 drugi socijalni mrezi

 

Заборавивме како се живее...
Заборавивме да сакаме,почитуваме,подаруваме ,чувствуваме,слушаме,пишуваме писма,радуваме,заедно да молчиме,да бидеме утеха,пријател, подршка...
Се заборавивме..

 

Ја сретнав една стара другарка од детството и се присетив на времињата од тој период.
Како помали бевме неразделни, по цел ден игравме, се глупиравме ама како што созревавме сфаќавме дека едноставно не може да продолжиме да се дружиме, не сме на иста бранова должина... првенствено заради парите.
Јас потекнувам од просечно семејство, а таа имаше и од пиле млеко.
Додека бевме помали не ја осеќавме толку таа разлика, ама после почна многу да ми смета...

Ми текнува како на еден 8 март си легнав со плачење.
Зошто?
Зашто јас на мајка ми и подарив ружа и честитка направена од тафетпапир, а нејзината мајка доби кола.
Цела вечер плачев.. зар мама не заслужува убави подароци? Зошто нејзината мајка да добие кола, а јас не можам нешто нормално да и купам на мојата? Зар таа е подобра мајка?

После плачев и за алиштата.
Нејзината мајка и за низ дома одеше со најнови фармерки, сукњи, блузи...кога ќе се извалка блузата, не ја переше, туку ја фрлаше и нова купуваше...
Еден ден игравме кај нив дома, и другарка ми вадеше илјадници алишта и штикли од плакарот на мајка и, па ги облекуваше и ми правеше концерт.
Кога појдов дома вечерта пак плачев...Зошто и мајка ми нема толку штикли? Зошто оди низ дома со стара блуза?...Ми беше премногу жал...
Иако бевме просечно семејство, сепак се осеќав многу мизерно покрај неа...

АМА...Истата таа мајка што беше збесата од алишта, коли и станови, ги напушти ќерките и мажот, и си замина со друг маж во странство. Истата таа мајка нема никаков контакт со децата и ден денес...
А мајка ми?
Мајка ми (ко и секоја нормална мајка) секој момент е со мене, секоја тајна ја споделувам со неа, секакви совети ми дава...таа ми е најдобра другарка.
Сега си викам: Ах бре будалче (Џоли од минатото), зошто си плачела?
Зар вредат толку коли и станови, ако немаш два грама мозок и срце?
И цел свет да и го подареле, таа ќе си заминела...

Ако немаш љубов од најблиските, ништо не вреди.

 

Океј, врв на моето селективно шашаво читање мора да биде ова: Секс и пап тест, & Einstein over here, чита: Секс ни пет ни шест , па и одозгора одма претпоставувам дека тоа е уште една од темите на Баба сигурно

 

Длабоко верувам во ова

 

И мене ме провоцираат тие муабети Мишела.. И да му купиш. Еве и јас ќе донирам.
***********************

Туку друго ми беше муабетов.
Не знам, може сум единствена ама мене Банско ама ич не ме бендисува. Ама ич... ете, дека за вкусови не се дискутира.

Нејсе.. во животов жалам само за една ствар. Што си ја по*бав ногата на две места и мојата скијачка кариера заврши уште пред да започне. Првиот пат кога ме удри кола, вториот после лош пад од скии... Гилти ес чарџд. Мојата најголема пасија во животов ја набљудувам од столче со чај во рака. И тоа ми се чини никогаш нема да си го простам на себе си. И ден денес, со иста љубов гледам слалом...и скокови... а најболно ми е што никогаш нема да можам да скијам во Les Trois Vallées ама се надевам бар дека еден Божиќ во животов ќе го имам во таа снежна идила.

 

Си замина.
Да, си замина.
Добра сум. Бар за сега.
Седам сама во собава, го осеќам неговиот мирис, јако сконцентрирано, дишам длабоко, голтам кнедли.

Пазете, држте ме. Не знам кога можам да спобудалам, да врескам и пиштам на цел глас од пети да се тресам.

Очекувам секој момент да експлодирам.

Издржи Кукла, ајде, го можеш ти тоа...ајде па срамота е голема си. Ај пиље, ај.... ај оди јади нешто благо.

 

Овој семестар на факултет, за првпат во 13 ипол години мое досегашно школување - имам една професорка што ја гледам како пример, да не претерам ако речам и како идол...
Мислам, за смеров на којшто сум јас, освен што сме book nerds - се рачуна и дека сме единствени од пријателите што си ги сакаме професорите ... плус далеку е од тоа дека и претходно не ми предавале некои што искрено многу сум ги почитувала како луѓе (а не само конформистички поради возраста и позицијата), ама навистина досега сум немала професорка на која толку многу ѝ се восхитувам.

Замислете секој четврток со колегите што исто го избрале предметов да го „затвораш“ факултетот во 7 ипол навечер, и сепак 90% од вас на тоа предавање да не трепнуваат што би се рекло... е до толку!
Настрана од успешноста во анализирањето на таа литература што ја работиме... никогаш не сум видела како прво толку open-minded личност што така отворено изнесува либерални, феминистички, современи ставови од таа страна на катедрата. Некој што толку ја почитува денешната младина и за разлика од иритирачките фрази - ги истакнува позитивните, револуционерни и креативни вредности што ги гледа кај истата. И некој што со таква смисла за хумор ги отфрла клишеата и предрасудите што и мене ме нервираат...

Ако понатаму во професионалната сфера на животот навистина патот ме носи до тоа стриктно да се држам до смеров што го учам и да се најдам на другата страна на катедрата, точно ваква би сакала да бидам!

 

Со стар пријател можеш многу убав муабет да си направиш. Саатите брзо минуваат. Во кафиќ со пријатен амбиент и ние и кафето, сфатив колку ми годат таквите муабети.
Ми раскажуваше низ што поминувал,имавме слични приказни,уживав да го слушам.
Ми годеше ова вечерно кафе, би сакала да се повтори.
Си ги сакам пријателите,пресреќна сум што ги имам.

 

Кој не работел во услужната дејност, попрецизно во продажба од тип на супермаркет, никогаш нема да разбере како е да се мразат луѓе.

Да, не претерувам - мразат.
Или што би рекла мојата шефица, дека тоа стока било. Ве молам, да не ги навредуваме кутрите животинчиња кои си јадат, серат, спијат - и на крај душата буквално им ја вадиме.
Иако ( сеуште ) не сум таква, конечно ги разбирам сите оние тетки и чичковци во продавници, пошти и шалтери, истрауматизирани и исфустрирани, кои ми промрчеле - т.е. јас сум си го окркала наместо некој друг, ни крива ни должна.
Зашто на некоја 40 годишна лигла,госпоѓа сум и рекла; дали сум знаела што е тоа кујнска вага или лупа воопшто, откако сум им воочила дека немаме; зашто робата била оштетена, додека истата ја фрла робата на земја; и било вратено кусур од 500, а она дала 1000 - па од кога на срeд најголемата гужва се пребројувааt каси со илјадници промет, и проверка во банка дека уствари она 500 денари подигнала, да се врати со едни мочани колачиња од 30 денари како извини?!
Изнервирани биле од дома...Па златна, јас осум саати со малоѓраѓани и сељачаана како тебе проаѓам секој ден, па не идам масакар да праам по други продавници или пак дома, за баланс у универзумот.

Не ме разбирајте погрешно, не оправдувам никакво непрофесионално однесување, само не ми е јасно како на никој не му е јасно дека професијата продавач и слично, нема врска со психолог или психијатар, па да се исповедаш или пак комплекси и фустрации да си лечиш.

 

Денес останавме без еден драг пријател, најдобар другар на татко ми...ги викаа вторник и среда, пријатели од деца, како браќа беа. Не можам да поверувам како човек со само 47 год, со ќерка уште дете, со најздрави навики може тука така да умре. Му пукнало срцето, на место го оставило, знам дека господовите одлуки не треба да ги преиспитуваме ама не можам да не речам кому што згреши. Душа човек, на сите арно мислеше. Не можам да прифатам дека може туку така да си почине човек, здрав, прав. Татко ми де скрши ептен, мајка ми цел ден плаче...јас одвај чекав да се затворам во соба и да се исплачам. Многу ми е тешко.

 

Talking about d читањето мое фантастично, богами и никовите на членовите не ми бегаат од листата
Признавам дека и ден денес @theowndemon си ја читам како првиот пат: Thewonderwoman , a @DVAANGELA отсекогаш си ја читав како Дива Енјџела, се додека не и ги видов децата во некоја од темите, па препрочитав

 

.
А зошто потреба да се изгради повторно и да се стави во употреба, кога може доволно да се рестарвира за да биде и да остане нешто што е и сега доказ и спомен од други времиња. Со самото повторно градење ќе се уништи и тоа што веќе постои и нема веќе да биде историски локалитет туку место за перење пари, оти без навред ама тоа се први за да се крадат пари од страна на власта. А и друго Мишела не се прави експерт туку совршено е квалификувана да збори на темава, ти што си по професија @black-angel ?

 

Ma sto da Kazam vikam, urlam pak mene me boli. Me poremeti ova