Сакам да кажам...

Се чини дека цел живот сме осудени да одговараме на идиотски прашања или пак, да ги поставуваме.

Ова почнува уште од детството, кога ни се поставуваат глупи прашања од типот „Дали имаш девојка (или дечко)?“, „Кого сакаш повеќе, мама или тато?“ или „Баба или дедо?“ или „Кои баба и дедо ги сакаш повеќе?“

Така, уште од најмали години, нѐ тераат да се преиспитуваме дали е сѐ во ред со нас, затоа што сме наполниле цели 7 години, а сѐ уште немаме дечко или девојка. Или потсвесно нѐ убедуваат дека мора и треба едниот родител да го сакаме повеќе од другиот.

Кога ќе станеме нешто повозрасни, прашањата преминуваат од глупи во, отворено или прикриено, навредливи – прашањето за дечко или девојка веќе станува константа во секој ваков „добронамерен“ муабет, а без разлика на килажата, физичката градба или фактот што цел живот изгледате исто, секогаш ќе се најде некој да праша дали си се здебелил или си ослабнал, како и некој кој ќе констатира дека треба да се здебелиш или да ослабнеш.

Битно, како и да изгледаш, секогаш ќе се најде некој да ти каже дека не изгледаш добро.

Најтешките (и најнападните) прашања доаѓаат откако човек ќе стане возрасен – ако не си во брак, „Кога ќе те жениме (мажиме)?“, ако си во брак, „Кога деца?“ или не-толку-дискретен поглед во стомакот, проследен со прашањето „Има ли нешто ново?“, ако имаш едно дете, „Кога второ?“ итн.

Не сум сигурен дали луѓево свесно или несвесно го игнорираат фактот дека прашањава стварно не се океј. Не е океј да прашуваш некого кој нема девојка или дечко кога ќе се мажи. Не е океј ни да го прашуваш, дури и ако има. Не секој сака да стапи во брак, не секој сака да има деца, не секој сака да има повеќе од едно дете. Уствари, некој не ги сака овие ствари, а некој не може да ги има.

Затоа, секој од нас е соочен со избор: или да ги образложува своите животни ситуации и одлуки на, најчесто не-премногу-блиски, рандом луѓе или да лаже, односно да го даде одговорот кој се очекува од него. Повеќето се определуваат за второво. Затоа и секое од овие глупи, генерички прашања има исто толку глуп и генерички одговор, кој го даваме у надеж дека ќе успееме да ја задоволиме љубопитноста на нападниот соговорник и да се откачиме што побрзо од него.

И така сѐ додека конечно не ги исполниме сите зацртани критериуми и стереотипи на луѓето околку нас или едноставно, не станеме престари за да ни досаѓаат со вакви прашања.

Е тогаш, ние стануваме досадните чичковци и тетки кои ги замараат децата на нашите пријатели со прашања како „Кого сакаш повеќе?“ и „Дали имаш девојка?“

 

Nemoj Bridzi vaka.
Pa neli e novo medicinsko otkritie "saloto e zdravo za funkcija na muskulite, koskite,...." ona pred nekoj den sto go tvitnala gospogata.

Gi molam urednicite na naslovnata strana da pazat sto stavaat zosto ova e veke navredlivo za intelegencijata na masa pametni luge na forumov.

 

Како мало дете крадам вишни од кај комшијата

 

Оти толку злоба во луѓевво има?

 

Ме нервираат луѓе што не знаат за почит, ни за доста, ни за осет бе.
За ништо да се немало ред.

 

Човек треба да знае да игра мудро а не прљаво.

 

Морав да се надоврзам на муабетот од @Bender Rodriguez . Имам една таква другарка што не е возможно да се видиш, а да не те препраша најмалку две, три вакви незгодни прашања. И почнав веќе да ја избегнувам. Почна да ми шета по нервите.
Како бе луѓе не си ја гледате својата работа? Што ве интересира кој колку се здебелил, колку ослабел, на кој акна му излегла на лице, кој каде оди, каде работи, колку плата зема, кај работат неговите... Од кај знаете кој со што се соочува? Можеби проблемот во моментот претставува толку голема тешкотија што дури личноста ни од дома не сака да излезе. Можеби се бори со проблемот со сите сили, ама ете не сака да покаже пред другите. И уште згора на сето тоа ќе дојде некој рандом ќе те препрашува глупости. Аха, важи, еве баш сега тебе ќе ти ја извадам цела медицинска документација и детално ќе ти раскажам, да можеш мирно да заспиеш вечер. Па јас имам работи што ни на мајка ми или сестра ми не ги кажувам. Баш па на колешка или другарка ќе се распостелам со информации. Никогаш, ама баш никогаш не се осмелувам да поставувам вакви прашања. Уште кога дојде ред колешка да ми се меша и да ме препрашува дали кога ќе сум се омажела ќе сум живеела со свекор и свекрва или сами со сопругот. И кои биле лошите, а кои добрите страни и на едното и на другото. Нит спомнав такво нешто, нит прашав за совет, нит мислам да се мажам најмалку уште година дена.

А па најтешкото прашање што може некоја личност да го постави е "Кога дете/бебе?". Замислете само што се' може да се случува во животот на таа жена/девојка. Замислете можеби колку силно посакува бебе. Па поголема желба од тоа мислам дека нема. Замислете можеби ден пред тоа се соочила со абортус, или пак и' кажале лоша дијагноза. Или пак едноставно не сака никогаш да има деца. И тука вие секое гледање само едно те исто верглате и прашувате. Кога дете, та кога дете. Ако толку сакаш роди си. Се' научив да игнорирам и на се' научив да се контролирам, ама на ова не можам. Не можам ни да поверувам како може да постојат толку прости луѓе. Дали јас па премногу имам емпатија во мене, и веднаш помислувам на чувствата на другите или па другиве воопшто не се замараат, не знам до што е.

 

Понеделник е на работ на залезот, а пред мене е неизвесна седмица.
Уште еднаш се повтори моментот дека треба да бидам подготвена за се свое во себе да носам.
Ах, тоа фамозно утре кое нештата го очекуваат за разврска.
До почетокот на изгрејсонцето, поделени мисли и недефинирано претчувство ме брануваат како едреник во вода.
Која страна ќе биде посилна, копното или бранот?
Подготвена сум да преминам на спротивната со утеха дека некој нема да се дрзне да си поигра со прогнозата

 

Допаѓања: 666

 

Not anymore

 

Свадбата се ближи, свадбата се ближи...

 

Curiosity killed the cat, ама вас крајот не ви се гледа. Пукнав денес, неколкумина настрадаа ама се претерува со тоа упорно чепкање и копање и барање информации за нечиј живот. Никогаш не сум го имала тој интерес, тоа чувство, таа потреба во себе, да испрашувам упорно секакви најмали работи за некого. Што ви е бре вас гајле?! [инсерт пцовка]
Овие денови правев многу работи од кои се срамам Кога бев помлада не бев чинам волку срамежлива. Пазете, ставаат алкохол во пијачките И мамурлакот различно го доживуваш низ годините Последната чашка која чинам уште ми стои во грло, ќе трае до нова година. Ветувам пред сите и пред себе. Не сум јас за вакви работи.
Се чувствувам како да поминав низ еден маглив бурен период кој ме направи малку посилна. Како низ сон во кој бев толку многу слободна, бев заборавила какво е чувството. Ги читам зборовиве што ги користам и малку чудно ми звучат Чудно ми е и да пишувам.
Музика. Пребарувам летови, скапи се. Ми недостига брат ми. Сакам на концерт во Белград. Многу борби пред мене.
Вие добри? Би рекла дека ве сакам, ама денес најмногу се сакам себеси, скар сум со луѓето

 

А ти невесто коа планираш да се скрасиш, да исчекаме фнучиња, како шо е ред?

 

Те пукааааааааааааам!!!!
Незнам невесте, ајде уште малце...

 

Најпатетичното нешто во врска со мојот живот е што од кога паметам за себе, се што сакав да бидам кога ќе пораснам е - слаба.

Да ,да, полицајка, адвокатка , пејачка, ветеринарка, Марица од Млади бунтовници ( што и бев, искрено), али НЗС им беше што се замислував како слаба.
Уствари не, уште попатетично е што кога бев слаба, во моите очи бев најгадната дебела свиња ,која не искачаше од дома ( неколку месеци де ) и мислеше дека сите ја гледаат оти е дебела...
Да, имаше периоди кога бев подебела од хормоните, па на секое задирање возвраќав со ,, Да , бе дебела сум. ПроГлем ?! ,,
И така уствари дојдов до тоа дереџе да никој не може да ме навреди. Се што можеш да ми кажеш, јас веќе го имам кажано за себе ко на шала, а и така не ми е битно твоето мислење. Слободно продужи да се занимаваш со мене, и да се обидуваш да ме допреш емоционално. Со среќа.
А па да не правам муабет како кога одев некаде, прво ,, влагав ,, со карактерот, па тек со мевот.
Еве денес, после години, има промена -прво иде карактеро, па цицките, па мево.

А сега, со малку кила повеќе, но и со многу искуство повеќе, заболе ме патка...
Да, сакам да ослабнам, и ќе биде...Но не ми е гајле, ме разбирате?
Не е дека седам и јадам ко гуде, па сеа се тешам.
Дури и вегaн сум!
Едноставно, си иам проблеми со хормоните, некој ме колнел и треба да идам на бајачка.

А муабетот уствари ми беше ова...

 

Човек кој се грижи за секој и се труди да ги усреќи сите често е најмногу осамен.

 

Уште една тура на расипани бисери, а со тоа автоматски нарачувам уште една карта до пеколот.

Разговараат татко ми и брат ми:
Татко ми: -Тоа е голема дупка, и не може да ја промаршиш...Постари мајстори не ја погодуваат од прво, ама ти си млад, одма ќе ја најдеш и стави го....Во вртиш малку и толку...што е тешко?
(зборувале за некое штрафче како да го стави на столот)

Баба ми:
- Колку беше убава печурката на Аце...На дршката дебела и бела, а на врвот мазна.
(Се шетала со некои пријатели низ шума, и Аце нашол печурка).

Стрина ми и се обраќа на братучетка ми:
- Кики...Ајде оди ѕирни ги јајцата на татко ти.
(јајца варела)

Комшија:
- Многу ми е криво што не му свршив на Миле...Тој никогаш не ме одбива...
(за некоја работа).

Мајка ми доаѓа од работа, а татко ми и вика:
- Да ти го турам?
(кафето во филџан)




Замислете како се воздржувам за да не се смејам пред нив

 

Многу осудуваме. И свесно, и несвесно. А јас пак мислам вака. Кој не се сака себеси и се осудува, не е фер да осудува други. Прво нека го поправат она што им смета кај самите нив, нека станат совршената верзија од самите себе, нека се запознаат и засакаат себеси, а потоа, ако сè уште имаат потреба, нека осудуваат други луѓе.

Но, најубавата работа од сево ова е што луѓето откако ќе ги исфрлат старите погрешни верувања во врска со самите себе и конечно ја освестат сопствената уникатност, вредност и важност - повеќе немаат никаква потреба од осудување други луѓе.

Човек што ја знае сопствената вредност знае дека и секој друг човек вреди исто толку. Човек што се запознал себеси знае дека е единствен таков на планетава, и дека секој друг човек е уникатна душа, со посебни таленти и идеи кои никој никогаш не ги поседувал. Таленти кои во безброј случаи останале скриени и потиснати во личноста, таленти кои не ги гледаме на површина, па затоа мислиме дека не ни постојат.
Човек кој е свесен колку е единствен, знае дека споредбата на две души, прекрасни и интелигентни на свој начин, е ништо друго освен смешна.

А, колку е само просто.
Кој се сака себе, го сака и другиот.
Кој се почитува себе, го почитува и другиот.
Кој си верува на себе, му верува и на другиот.

Но, бесполезно е да зборуваме без да искусиме. Зборовите се едно големо ништо наспроти искуствата.
Ви посакувам да се засакате толку силно, да се спознаете себеси толку добро и да бидете свесни за својата вредност толку многу, што осудата, омразата и патењето ќе исчезнат од вашиот ум. А, со тоа и од вашиот живот.

Патем, себеси или себе си?

 

Здраво друштво.
Се надевам добри.
Јас во припреми за викенд за свадба.
Психички се спремам за моментот "ајде и на ваша глава, што чекате"?
Знам дека ќе биде весело и за паметење.
Бидете ми поздравени и ајде не чекајте треба да се игра

 

Јас: Ќе се враќаме во нормала?
Биоритам: *evil laugh* секако дека не...
Јас: Ама мора, веќе тотално одлепи. А јас секој ден имам повеќе обврски и вака не оди...
Биоритам: *си свирка и тера по свое, рецка не ми удара*

#latenighttalks #storyofmylife #мојотживотводвереченици #сипатамодглаватаовајнесоница #немаразликаденноќ #коскитемеболат #променивемеубија #веченметеопат #старабаба #проблемисоздравје