Сакам да кажам...

Само што јадев и се залетав накај последното половина парче торта и таман да си го ставам во чинија татко ми ме пресече и ми вели дека преѓеска сум јадела торта,ке сум се здебелила,и како да не се нервирам у пм,и ништо ја оставив во фрижидерот и демек се налутив

 

Како бе ова камелеониве си ја менуваат бојата, ја фарбата уште не можам да си ја погодам оти тие на Палете не фаќаат а плус јас сакам од црна па плаваСве измислија ама салам фарба НЕ

Спојлер

Прееска се фарбав виолетова и не фати

 

Моментот кога во продавница наместо 5 денари кусур ќе ви дадат крем бананче

 

Ваква фаца за бананче, а тек за мастика... Бесилка ли?

 

Nadvor e 31 C, doma mi e 29 C.
Neznam koe zlo e poarno, dali da sedan vo dvor ili da si vlezam doma..

Se vlecam po kuka kako polzav, mi e strav da sednam ke se zalepam na stolceto, samo se duskam da ne zamirisam, ocaj.
Sefot ni rece deka nemoze site da si odime porano ke mora da se dogovarame megusebe.

Ubavo vika kolegata "ako ti e ladno ke se obleces ama koga ti e zesko nemozes kozata da ja sobleces".
Se ocekuva slednive dva dena dozd

 

Уште не можам да го разберам моментот кога мајките зборат за децата:
-Јадевме, какавме, почнавме да лазиме, се исправивме, направивме два месеци, имаме забчее, многу сакаме да се бањкаме итн.
Од страна многу лошо и грдо звучи.

 

Многу ми се оди дома.... Иако овде се е средено, чисто, никој не се замара со никого, храната е поздрава, животот е поквалитетен и сл. сепак само дома си е дома. Ми недостигаат дрвата перед мојата зграда и утринскиот сончев зрак што се шири низ нив и достига во мојата соба... ми недостигат моите луѓе... ми недостига мајка ми... Ете затоа никогаш нема да и простам на таа наша држава што не избрка од дома, што не оддалечи од саканите, што не направи луѓе без домови.

 

Кога бев во основно како една од задолжителните лектири ни беше „Времеплов“. Се сеќавам дека со тешко срце ја читав книгава, затоа што воопшто не ми паѓаше на памет зошто некој би сакал да се врати назад или да отиде напред од мигот во кој постои.
Денес, си посакувам и јас еден времеплов. Сакам да отпатувам назад за да можам некои мигови да ги прегрнам посилно или да отпатувам напред и да ѕирнам уште колку преплети ме очекуваат до живот во кој нема да постои зборот „недостига“.

 

Кога коментираш во одредена тема и ќе ти го избришат мислењето бидејќи било оф топик, а во темата 50 % од мислењата се оф топик. Тоа е исто како некој да уринира по тебе од ќерамиди.

 

СДК често се жалам дека сум осамена,ама некогаш сфаќам дека човек може да биде најдоброто друштво на сам себеси

 

Не ги можам луѓето кога разговор ми почнуваат со zdr kako si.

 

Одвај чекам да бидам со неа.

 

Најдобрата другарка ми се мажи за еден месец...Ме прашуе како ќе сум се шминала...

Спојлер: АЛЕРТ

 

- Чичко, чичко, вие бевте писател, така?
- Па шо знам, така викаат... Несериозно му одговорив.
- Ве молам за помош чичко, многу ми се допаѓа една девојка, па сакав да и напишам писмо.
Хартијата може да се помириса, да се гушне, да се бакне...
Го загледав малку подобро... Едвај да имаше шеснаесет години.
Го прашав:
- Имаш веќе нешто напишано или?
- Имам нешто нашкртано ама многу ќе ми значи ако ми дадете мислење.
- Добро, дај да видам тогаш.
Ми подаде едно згужвано писулче. Вака пишуваше:
- Госпоѓице, јас најдов неколку работи што ти припаѓаат тебе, и би сакал да те замолам ако не ти требаат да ми дозволиш да ги задржам. Ти ветувам дека добро ќе се грижам за нив. Сигурно се прашуваш што? Еве, на пример звукот од твоите чекори. Секој друг звук ќе се слушне и потоа брзо ќе го снема, но не и овој. Овој се заплеткува негде во моите завеси зад кои те ѕиркам кога поминуваш под мојот прозор. Би го препознал меѓу милион. Тебе не ти треба, бидејќи пак можеш да си го произведеш, но јас заспивам и се будам со него. Смеам ли да го задржам? Ако морам, ќе ти го вратам, но тогаш би требало да останам буден цели ноќи. Исто така, од твојот прозор пред некој ден испадна една воздишка. Среќа што бев во близина и ја задржав да не се скрши. Ја чувам на сигурно, госпоѓице. Испаднаа и неколку букви од неа. Ако сакаш, ќе ти ги вратам. Но многу би сакал да ги задржам, дека истите букви ги има и во моето име. Последното нешто што го најдов, всушност го украдов од тебе. Ти стоеше пред излогот и тогаш преку одразот од стаклото ни се сретнаа погледите. Траеше кратко, бидејќи ти веднаш се заврте и си замина. Но јас тој поглед го изгребав од стаклото на излогот госпоѓице. Жими Бога, атом по атом го составував неколку вечери, и сега е комплетен. Мене овие работи многу ми значат госпоѓице. Но ако морам да ти ги вратам, ќе го сторам тоа со тешко срце, но под еден услов... дојден е рингишпилот во другото маало. Прават од онаа розевата шеќерна волна. Сигурно ќе уживаш додека ти се топи во уста. А мене ќе ми биде голема чест ако ми дозволиш јас да ти ја купам..."
Тука веќе ми се стегна грлото... Ги голтнав набрзина солзите и му се развикав:
- Трчај и однеси и го писмово. Тој на мене "писателе, писателе

 

Повеќе ја сакам ноќта, него ли денот.
Сакам тишина, самотија и звезди.

 

Одам и насекаде околу мене луѓе маскирани со очила за сонце.
Се прашувам,колку од нив ги носат за заштита на очите од УВ зраците?

 

И сево ова треба у наводници да го стаиш, и едно тире, па Драган Тане(в)ски ( сеедно ) да допишеш...
Повели и друг пат.

 

Мислам дека вака е подобро

 

Ми се чини сите мачки од селово се збрале да какаат кај мене во двор. Како заговор против моето куче. Покварени
Седам обележана од духовите на комарците што градов ги отепа, си велам додека беа живи не беа волку гладни. Или не беше отров тоа што прскаа, некои витаминчиња за апетит отварање.
Што да ви кажам. Срање? Да, тоа ќе е.