Сакам да кажам...

Сакам да сум убав бе.

 

Го секнат мрсулавиот нос на сред улица. Без шамивче.

Кашлаат нападно. Комбинација на грип и ужасна орална хигиена + тутун. Не ја ни ставаат дланката преку устата.

Плукаат на тротоар.

Чекорат покрај пешачкиот. Никаква сообраќајна култура. Возат со "перде" на очите.

Од хоби ги задржуваат редовите во здравствените установи секојдневно. Постојано и непотребно висат по шалтери. Не знаат како функционира системот и покрај бројните упатувања и насоки, укажувања.

Псујат. Сочно.

Непристојно коментираат и зјапаат девојки.

Не почитуваат бон тон во јавен превоз. Не почитуваат жолта линија за приватност во банките. Наслушуваат , недослушуваат и влегуваат во провоцирачки конфликти.

Оние кои треба да се пример и репер. И според кои насилството , кое доминирало таму ЈНА, таму екс Ју , и ќотекот е за нив измислен во рајот. Апсолутно некултурни се најтемната дамка на нашето општество. Ама баш никакви манири и обзир кон останатите.


Тие. Не младите.

 

Денес ќе биде денот кога ќе си легнам пред полноќ.

 

Извини, пишувам многу подоцна, но ако се' уште се немаш снајдено за зелена боја можеш да помешаш сина и жолта.

 

Многу сакам кога некој ќе ми погоди подарок

 

Ќе ти речат цени го телото, како зрела девојка, како жена.
А јас кога се гледам, се потсетувам дека сум да, девојка. Едно тело со просечна градба.
Ама...
Тело кое некој случаен залутан, сосем неважен човек го гледа како објект.
Тело кое нема сила да се одбрани ако се најде во канџите на оној кој за миг си дал право да одлучува за него, а кој миг би ми го сменил животот
Тело од кое можеби нема да излезе глас ако се најдам во тие канџи.
Тело што ме потсетува дека треба да се вртам назад одејќи кон дома, тресејќи се од страв дали оној кој оди 10тина метри за мене е случаен минувач или не и ме потсетува да не верувам секому
Тело во кое треба да се чувствувам неудобно и виновно ако го истакнам, зошто повторно некој го гледа поинаку.
Тело кое јас треба да го обвинам и замразам затоа што друг сфатил погрешно и треба да го кријам од оние кои си дозволуваат да посочат прст кон него како повик за негово искористување.

Тело кое поради само едно одвратно изговорено сама си го барала ме потсетува која сум меѓу останатите, а која не треба да бидам.

 

Дека го сакам.
И дека поддршката и потпората што ги добив се нешто најдобро во изминативе две години.
Чисто така, да излета од срце мислата.
***
И уште една мисла ќе фрлам. Новогодишниот дух, присутен до максимум. И не зборувам за дочек, светки и пијанење... Зборувам за магичнава атмосфера дома, а и надвор: украси, снегулки, сијалички, санта, па снешко...
Ме исполнува.
И не ја сакам зимата, но празниците се мојата слаба точка.
Поголема сентименталност осеќам кон моменти, звуци и чувства. Ми фали како било нештото некогаш. Ќе ми фали и сега. А, работиве се менуваат со преголем интензитет...
***
И точките се доказ за мојата хаотична состојба и недоискажаност.
Ама па, се сакам или барем сум во процес да научам да го правам тоа и да си го гушкам секој молекул и трошка несигурност.
Како што научи тој.

 

Постојат мали нешта кои можат да ни го променат текот на целиот наш живот. Јас открив едно од тие мали нешта...

 

SKD lesno mozi nekoj da me iznervira.Premnogu sum osetliva ,no i lugeto se premnogu bez empatija.

Se boram so anksioznost i depresija. Sum daleku od moeto rodno mesto. Imam svoi problemi i teski momenti. No sekogas postoj nekoj koj ke ja vlosi situacijata,namesto da ti pomogni.
Znam razmisluvam premnogu za obicni raboti i situacii ,no toa sum jas . ...Zasega se uste ne sum dovolno silna.

Iako dosega sum prebrodila mnogu stravovi i teski periodi ,sum izgubila roditel,drugarka, mojot identitet,sepak seuste postojat nesta so koj se boram. Postojat drugi stravovi ,momentalno e eden mnogu vazen i mnogu golem.

No lugeto nemaat razbiranje. Ti kazuvaat kako mozis da go prebrodis stravot ,bez samata da im pobaram pomos.Insistiraat. Te tretiraat kako crna ovca ,kako razlicen,samo zaradi toa sto tie go nemaat istiot strav.

Vo sebe nosam tovar za raboti koi istite tie luge ni pola gi nemaat doziveano ,barem ne na moi godini .
I mrazam koga nekoj se pravi pameten ,a istata ta licnost boleduva od anksioznost ,i koga se raboti za nejzinata anksioznost ne razmisluva kako da ja izleci i kolku mu steti na drugite luge. Veli deka to e nejziniot karakter- najlosiot izgovor so go imam slusano od luge koi ne sakaat da se podobrat samite sebe, ne sakaat da "porasnat",a sepak sakaat da gi promenat drugite ...

Me rastazuva pomislata sto lugeto mislat deka znaat sto cuvstvuvam ,zboruvaat vo moe ime ,no ni malku ne mozat da ja osetat realnosta..

Svesna sum deka sum prebrodila mn stravovi, sum se podobrila i samata sebe intelektualno i duhovno .Svesna sum deka sum napravila raboti vo zivotot sto mnogumina ne bi mozele. I deka sum pretrpila mnogu iako sum imala depresija i sum preziveala.

No ne mozam da sfatam zosto e tolku tesko lugeto da ne se mesaat vo tugi zivoti,odluki i cuvstva . Bidejki nikoj ne mozi da bidi vo nicija koža.

I ete denes bese skoro sovrsen den ,ako nekoj luge znaat da gi kontroliraat svoite jazici . I sekako,dokolku jas bev posilna licnost ...no sepak moram da kazam, fala na licnosta koja me napravi da se cuvstvuvam povtorno loso(iako bev konecno podobro). I fala za sovetite za koj ne te prasav voopsto . Fala za upornosta da me ubedis so e najdobro za msne . Fala so me napraj da placam i dA sum povtorno tazna . Fala so si naporna licnost .
Iskreno vo mene cuvstvuvam i gnev i lutina i taga. Bi sakala da mozev da ti kazam odi po gavolite ,glupava tracarko i unistuvac na srekni migovi.

 

Кога катиљ човек ќе ти рече дека во куче се нема верба, а ти попрво до кучето би легнала отколку на кафе да отидеш со него

 

СДК убаво е кога треба да одиш на работа малку подоцна, но лошо е кога таа информација ќе ја видиш таман кога треба да излезеш од дома Good Morning folks

 

Сакам да кажам дека заборавивме да се радуваме на ситните работи, па вечито сме несреќни газејќи ги "ситниците" кој похотот за големите среќни работи.

Дека некогаш за среќа доволно е само да има сонце...
Доволно е комшиите од трети да ти кажат насмевнато добро утро...
Доволно е да ти запали колата од прва, да ти дојде автобусот на време...
Да си го погодиш утринското кафе...
Да те соберат ланските панталони...
Да ти ја погодат песната на радио, и да ја фалшираш од прва до последна нота без грижа на совест...
Да имаш тежок ден, и да дојдеш дома на топличко...
Да имаш фамилијарен ручек во недела, макар и се' да не е погодено...
Да ти каже некој мама...
Да добиеш бакнеж во образ додека триеш мрсна тава од печени компири...

Едноставно, да сме среќни што имаме право да имаме ЖИВОТ! Секое утро се будиме, секоја вечер си легнуваме. Некој повеќе, некој помалку среќен од Х причини. Без разлика, треба да сме среќни и благодарни, треба да ги заприметуваме среќните ситници малку повеќе.

 

Детето у вас никојпат нема да умре,само некојпат сакате да изгледате возрасни у очите на другите.

 

Секој извор може да секне,затоа додека тече мелете брашно на воденицата што повеќе.

Многу луѓе мислат дека нивниот извор секогаш ќе тече,но многу згрешиле.

Додека кај тие што изворот не тече,нека не губат надеж,изворот во секој момент може да дотече.

 

Најмногу ги сакам луѓето кои на Одиме? ми одговараат само со -Одиме

 

СДК некои деца се раѓаат со к'смет,некои царски.

 

Мислам дека со душа го чекам тој ден кога ќе се исселам од дома бидејќи веќе не се осеќам ни убаво ни удобно,дури несакам да си дојдам дома,како што ги гледам и слушам родителите и брат ми сфаќам зошто толку сум била срамежлива и несигурна цел живот без самодоверба,цело време само критики не сум осетила никаква љубов ни прегратка,ништо,само дерење и надмудрување кој е во право,кога велам дека се мнооогу различни и не се согласуваат во тотално ништо не ми веруваат дури а возрасни луѓе,не секој е за родител,за мајка треба многу повеќе од готвење и чистење,а татко ми да посветуваше толку време како на политика и историја и патриотизам на создавање подобри услови за нас досега друго ќе беше,а брат ми да не се понашаше кон мене како кон непријател и да не се обидуваше да го импресионира татко ми со знаења за политика и политички емисии иако не им е тоа работа на двајцата исто друго ќе беше ама тоа е,кога им велам дека ни политика сакам ни сум патрион ни ме интересира одма очи ќе ми ископат абе ееееј луѓето менат држави за подобар живот да имаат они очи му вадат на секој што ќе каже дека во некоја европска држава се живее убаво,уффф тврдокорни..

 

Или на кратко во метафорички контекст да кажам: Келнер донеси литро со литро национализам,и да ја опраиме државата.

 

Боже Господе,или дај му памет или и тој што го има земумиго