Сакам да кажам...

Сакам есен, сакам училишен прибор. Се прашувам што згрешила мајка ми со мене за толку да си го сакав училиштето.

Yeah, well, stop right there. Не ги сакам ѕидовите, не ги сакам ни затворските училници, ниту глумењето авторитет од професори што излагаат заедно со нас во кафиќи... едноставно го сакам чувството на продуктивност, купувањето нови тетратки, пишувањето во нив. И маркери, многу маркери. Да си подвлекувам и црткам.

Сега веќе ова е прв септември каде што ги напуштам училишните клупи. И покрај тоа, секогаш септември ќе ми е асоцијација за школо, ама баш секогаш.
Носталгијата со текот на времето ја снема, а чувствував преголема празнина по последниот училишен ден.

Сѐ поминува, доаѓа ново, а и тоа ќе помине.
Промените се најубавото нешто што може да му се случи на човек.
Значи дека работиш на нешто, на себе, а и секогаш целиме да го промениме она што не нѝ се совпаѓа со хармонијата која сме ја изградиле. Или едноставно прифаќаме промени што нѝ доаѓаат во склоп со годините...
Но, механизмот на прифаќање промени нѝ е вроден.
Научени сме да гледаме лето, есен, зима, пролет, ден, ноќ, среќа, тага, болка, трагични загуби...
Човек се навикнува на сѐ... затоа што сака, но пред сѐ затоа што така му налага природата.
И тоа е супер.

 

Ништо не му реков,само ме погоди тоа што им викаше.Изгледаа исплашени.

 

Не можам да сфатам родители што не знаат човечки да постапуваат со своите деца. Малите, викаат, биле како сунѓер...а, кога утре децата ќе им бидат агресивни, нервозни и постојано ќе привикуваат - не мора да се чудат баш.
Тие впивале и учеле од своите модели. На таа возраст кога се, не можат да разликуваат многу што е во ред, а што не. Слушаат, гледаат и воспримаат.
Ама, нивна работа...
Татко ми вели: "Децата се последица, а не причина".

 

И други го погледнаа.Еден му рече деца се.
Можеше со фин тон да им рече немам пари за ова,земете го она.Но,тој со повишен тон им се обраќаше,па уште ова може,па она не може,па второ не може,трето да земат...
А,прво им рече дека нема пари.
Тоа е изживување и не е во ред.

 

Сега случајно си приметила..
Тек кога ќе имаш деца (ако сакаш да имаш нормално) и кога ќе одиш по такви места.. Ќе ти се стужи.. Колку ги има такви. И да. Децата им се агресивни и дебилчиња.

 

Тоа е вина на родителите.

 

зошто по природа мажите имаат толку смрдливи нозе???

 

Полошо од шалтеруша во пошта во септември-нема.
Да не даде господ да имаш работа,ќе ти се изнавика и секако нема да те услуже.
Најлошо е што ние во оваа земја го сметаме ова за нормално.
А,далеку од нормално е.

 

Сакам да кажам дека ми се живее во шума (крај некој поток или рекичка кои ја свират својата смирувачка песна) и далеку од досадните и бучни градови, односно на место каде кога секое утро ќе се будам ќе можам да вдишувам чист планински воздух кој знае за доста краток миг, при неговото вдишување, да ти ги освежи душата и телото; место на кое ќе бидам исто така и обвиткан од миризбата на шумско овошје и зелени површини на секој чекор.

 

Секоја година барем 2-3 пати идам во Струмица. Неделава бев на неколку дена. Mи беше мило да се потсетам колку пријателски расположени се струмичани, насмеани, генерално позитивно расположени, си го сакаат градот, преубав ноќен живот, со пријатен џагор по корзото и паркот, насекаде мириса на палачинки, вафли, крофни, пуканки, пченка. Седнавме у неколку кафичи (Gold, 19ка, Babylon) и келнерите исто така љубезни, пријателски расположени, ја нема онаа скопска или охридска ароганција. Многу убав град. Штета што нема многу универзитети и што младите мора да идат до Штип, Скопје, или подалеку за да студираат.

 

Мене ми се згади од муабетов

 

"Наздравје" - сестра ми
"Фала, и тебе" - Јас.
Тоа е сѐ што треба да знаете за личност како мене што има само 3 саати спиено, паѓа за спиење цел ден, се инаети и не легнува да си дремне. Дремнува 20минути, станува да јаде благо. Малку ѝ е подобро, цел ден се жали дека сака да спие.
Очите печат, главата боли и нормално си се кутнуваш во кревет, како секој нормален...
Доаѓа време за спиење, замижувам неколку минути и инстант не ми се спие.

I mean, wtf?

 

Не знам зошто отворив ова време фемина и пишувам во темата.
Веројатно затоа што ми е преку глава од "другарки" што не можат да изнајдат пет минути во денот и да ти вратат на една ебана порака а цел ден дремат на социјални мрежи, ама @A_star е толку добра личност и нема доволно храброст да повлечи линија на тие другарства кои ги негуваат кога им е потребно нешто.

 

Има нешто да се каже за луѓето кои навистина прават да се чувствуваш побезбеден.
Дури и ако тие се далеку од тебе,
нивното постоење е толку смирувачко и убаво,
што прави сè да изгледа подобро.

 

Do narodot e ne ni do prodavacki ni do izvestuvanje nema ni kultura ni ponasanje. Nas koj ne izvestil tuka deka nema besplatni kesi, nikoj ako sakas ke si kupis 30 centi knizna ili za povekekratna upotreba. Ne ke se objasnuvame zosto i kako sekoj market si ima svoja politika. A poveke od jasno e deka na makedonce nemozes nisto da mu pogodis taka da site ponatamosni komentari se izlisni.

 

Некои настани се така подредени , како редум, песни од плејлиста , бирани само за тебе. Некој ти ги мести, да ти биде убаво, со одредено темпо, интензитет. Други пак моменти, како случајни звуци низ денот.
Ама некои, некогаш, во некое одредено време. Пошто истите во друг час ти се чинат, претешки, пренапорни. И се прашуваш дали сите по ред прават една долга симфонија, како код или равенка на твојот живот или онака нема везе едно со друго? И дали првото го исклучува второто и обратно... Или има тука некои грешка компонирани делчиња, па се оставени да се сфатат како сакаме . Едноставно, како глупав филм за кој се вели дека е предобро снимен, форсиран, ама направен да биде НЕРАЗБИРЛИВ за публиката. И одма тука неколку теории за сфаќање на ликовите, комплексноста и самиот крај. Ејјј, хаха.
Друга точка на вриење е кога ќе се подразмислиш од друг агол( не дека инаку само од еден , стално така , ќорсокаци наоѓаш), дека можеби вака си посакал и уште сакаш и тежнееш па затоа се дешава се така редоследно.
Битно е да не сме сами под ѕвездите. Абе најбитно.

 

There is no place like home - зависи каде се осеќаш дома.

Наскоро правам промени во животот ..... денеска се потсеќам на спомените ова време , аххх Дизниленд во Хонг Конг .....пак ми се оди во Дизниленд , овој пат во друга држава

Ви имам кажувано дека од сите места во светот во кои сум била најголем впечаток ми имаат оставено Сингапур, Јапонија и Канада .....епа што кур барам тогаш во Германија а ?


Има едно девојче кое го следам на Youtube , страшна работа е колку е она позитивна во сите нејзини клипови , а премногу ми личи на @Dream-Girl ( среќен роденден уште еднаш, биди среќна и успешна )


Еве клип од девојчето, ме потсети на патувањата , спомени, спомени и само спомени .......




Ај убав ден на сите ,нека ве држи позитивно расположение

 

Страв ми е да влеза во Скопје
Уште од сега имам чувство дека ќе се стопам како шеќерче

 

Сдк го гледам Скопје полно од другите градови. На шопинг.. На кафе.. На прошетка.
Такви среќни насмеани лица зашто се тука..
Ги гледам без никаква емоција како фацијална експресија..
Како може да му се радувате јас не знам.
Ај се мењаме..

 

Баш па имам впечаток дека од другите градови одат во Скопје поради болници. Тргнувајќи од самата себе, секоја моја посета на Скопје ми е поради преглед, а успат ќе седнам некаде и на кафе, ручек или ќе завртам некој круг низ City Mall.