Koнечно го заборавив,но ајдов нов.. Го приметив неколку пати како гледаше во мене,решив да му возвратам.Но,не сум сигурна дека сум спремна за уште падови.Ах..да беше се полесно...Можеби на крај се ке биде добро..но ..чекај тоа го реков и кога се заљубив во поранешниот,а гледај како завршив. Ајде де трета среќа..можеби се ќе биде супер... Прашањето е дали се заљубив или ова е само сон?Се што чувствувам ќе пробам да го скријам од другите.... Ајде ќе видиме утре дали гледањето е само онака или пак е знак за нов почеток...
Епа Севе не вели така!Другарките твои мора Северина да ја слушаат пошто нели она вели Nova ljubav te ceka pred vratima...
Фино утро започнато со топла шолја прегорена карамела и едно тажно филмче на кое испуштив доста солзи.И овој ведар ден го поминав дома,без тоа тмурно училиште.Бев ослободена од часовите поради одредени причини.Цел ден го поминав гледајќи го сонцето како ми се насмевнува и слушајќи го плачот на виолината.А потоа од ведрото небо ми падна идејава да се вклучам на фемина што не го бев сторила којзае од кога.И мило ми е што го сторив тоа.Знам дека одсега фемина ке ми биде секојдневие и мило ми е што така ке биде. Mood: Задоволна
Ооо па доста време не сум шкртнала овде Драги феминки кај сте, добри ли сте, шеткате ли на времево? Стварно е мераци надвор, абе да не сакаш да се прибереш. Понеделнички добро ми тргна, дај боже вака да е цела недела. .... Во последно време слушам многу потресителни приказни. Се некакви болести, умирачки , што ти ја знам. Ужасно луѓеее... Затоа не пропуштајте ден да се смеете и да се сакате, незнаете утре што ве чека Некогаш навистина се нервираме за глупости и си го уништуваме здравјето за ситници на кои им придаваме преголемо значење. Не вредат, навистина не вредат сите тие нервози. Ништо нема да решат , а ни да донесат нешто добро. Мене ме чека сега кафенце во склоп со добро музиче. Зарем има причина да не бидам среќна ? http://www.youtube.com/watch?v=E8Ms56gX-Tc
Во ред е се случи ,животот продолжува. Што лошо направив па така да ми се возврати ама ете тоа е животот неможе секогаш да сум среќна.. Животот е нешто многу сурово , не го викав ова пред да се случи ама еве сега сваќам. Всушност зошто живееме ,да се изнамачиме и на крајот умираме толку од животот. Во моментот незнам како да се чувствувам по тоа што се случи.. Се надевав на подобро ама животот ми удри шлаканица.
Феминка што е 1 година гимназија да ми пише ЛП,ако може мала услуга..итно е. П.С-Се извинувам за офф,стварно ми е итно.
Болдираново-СИ требала да им го кажеш на дотичните,јасно и гласно,како што си напишала тука. Па ако сакаат ,немора веќе ниту да ти зборат,ниту да ти доаѓаат на гости.
Исчашената рака што не се нафати никој да ми ја намести, си ја наместив сама. Така што паднав уште еднаш и ја потиснав. И оп, гледам ми крцка...се вратила на место сама. И сам по себе ова беше еден чудесен ден.
Ме има фатено некоја спавача болест веќе две недели се утепав од спиење може и затоа сум така скисната, малку и депресивна, ништо не ми е по ќеф, ама мора да има и такви денови, стресни нека ми заврши зимава веќе !
Каков ми е денов, тоа чудо едно. Легни си -темница. Стани -пак темница. Јас ако сакам да дознаам какво било времето преку ден си се уклучувам на форумов и у ла ла гледам сончево било. Ах тоа сонце.. заборавив како изгледа. Биоритамов ми е толку заебан што главата веќе незнам кај ми е.. Секој ден се' исто, иста рутина, исти активности.. епа преку ми дојде веќе. П Р Е К У. Гледам и тастатурата ми откажува некако. Грејт. Ми треба свежина во животов, очајно ми треба. Од што е толку досадно дури ни теми за муабет нема, и тие се повторуваат дури. Сакам само да спијам, да паднам во некој длабок сон и да се разбудам за неколку месеци на некоја пуста плажа и никој да не гледам.
Се чувствувам како... Спојлер Дракула Мразам сонце,убав мирис,убави моменти.. Мразам и луѓе,џагорот од огромни толпи.. Мразам и покани за кафе,прошетки.. Периодов ми е таков,се мразам и се ме нервира.. Повеќе сакам мрак..Ѕвездено небо,полна Месечина и празни улици.. Би се шетала така до бескрајност.. * И ме повреди многу знаеш.. Не сакав да изгледам слаба,да ти признаам. А и не сакав себе си да си признаам.. Се изгубив себе си,во овој темен тунел.Би требало на крајот од истиот да светка некоја светлинка за мене. Не,мрак е.Тотален мрак. И сеуште одам по него.Цврсто газам. Ако признаам,тоа значи дека го признавам поразот.
Не сакам да ти се мешам ама можеш да си влијаеш сама на себе. Секој пост ти е негативен. И јас да се убедам себеси дека само лоши работи ми се случуваат и нема ништо што ме прави среќна, така и ќе се чувствувам. Психата е најмоќниот дел од нас луѓето.
САКАМ ПРОЛЕТ! Секогаш сум ја сакала зимата. Уживав во седењето дома, во гледањето филмови и пиењето чаеви во неограничени количини,додека низ прозорецот гледам како паѓаат снегулки, топлата облека, а најмногу од се` шетањето по снегот и чувството на крцкање на снегот под нозете. Зимава (ако може да се нарече зима) беше, и сеуште е една од најдепресивните и најдосадните. До душа, повеќе наликува на есен отколку на зима. Сакам долги прошетки по снег. Белата боја ми влева чувство на смиреност. Ме асоцира на невиност, чистота... Моменталнава временска состојба е катастрофална, а последователно на тоа и расположението. Не сакам дожд, облаци, тмурно време, кое уште повеќе те изморува, ти носи депресивни мисли, и единствено нешто во што уживаш цел ден е излежувањето и префрлањето од еден на друг кревет. Сакам сонце, кое е всушност симбол на оптимизмот. Сакам шаренило. Расцутени сливи, липи и нивниот прекрасен мирис. Сакам да излезам на сонце и да пијам кафе додека сончевите зраци ме греат. Сакам позитивност, убави мисли, среќа, добро расположение... Сакам сонце.
Штом брат ми почна да кива, и да го чешаат очите - значи доаѓа пролет. Оваа година порано му се врати алергијата, ама на вакво време како да не е така? Немаше снег, ниту студенило. Ама ако, нека грее сонцево, деновиве тоа е единствената причина која ми предизвикува насмевка. Со сила одам на работа, ништо не е така како што мислев. Всушност, многу е полошо од тоа што го замислував. Едвај чекам јуни да дојде, да завршам со обврските во оваа фирма. Никогаш не сум била толку нестрплива за нешто. А него ќе го видам во петок. Конечно, после цел месец. Одам сега таму каде што нозете ме враќаат, ама тоа е. Мој совет - некогаш е подобро да немате работа отколку да го работите тоа што не ве исполнува.
Значи навистина не вреди да си добар и да правиш добро во денешно време зошто со лошо се враќа. Разочарана сум, премногу сум разочарана, ме боли душата... Знаете ли како е кога личноста за која сте се труделе, за која сте вложиле толку многу енергија, внимание, за која сте се свртеле против сите, да ви забоди нож во грб? Се прашувам дали се оштети некако ножот од мојот грб. Ова најмалку го очекував, најмалку очекував дека ова ќе се деси, најмалку очекував дека ова ќе го стори оваа личност... Зошто сум проклето олку глупава? Зошто толку многу верувам во луѓето? Криво ми е, криво ми е што жртвував толку работи за да помогнам на оваа личност, изгубив толку многу нешта, а вака ми возврати за се`.... Но добро е што се деси ова, можда сега ќе ја научам лекцијата и ќе се променам. Од сега прво за себе ќе гледам па после за другите ќе се трудам... ма кога ќе размислам подобро воопшто нема да се трудам за никој. Кој било да е, да гори ни плунка нема да фрлам. Burn. Мора да се променам. Време е и јас да ја покажам лошата страна, време е да си ја научам лекцијата. Мили мои, немојте никогаш да верувате многу во некој, немојте никогаш многу да се трудите и да го трошите времето на некој, навистина тоа многу може да ве повреди многу....
