Чувството кога спиеш 14ч, се будиш и конечно си наспан. Имало и таков ден значи, да се разбудиш наспан.
Минута молк за сите што решаваат рандом тестови за одредување на коефициентот на интелигенција на интернет, добиваат некоја луда бројка над 170 и тоа секако го споделуваат секаде, на фејсбук, биографии, CV и слично... Каде бе со тој памет ?
Братми направи сообраќајка со двајца негови другари, чудо како се сите живи и здрави, колата е смачкана цела. И фала му на господ како останале живи и здрави без ниедна гребнатинка. Фала ти богородице што си ги чувала, свето нека е името твое. можеше сега да го нема... Колата се спечалува, животот не!
Ме боли глава од наводно позитивни луѓе кои се гласни и напорни, а всушност се најнегативните луѓе кои постојат... Не можам ни да ги гледам, сакам да го вртам погледот, толку ме уморуваат и исцрпуваат. Одам да го испедлам гневот. Денес и онака е ден на гневот. И како не би бил кога некој за 40 денари ќе ти глуми принцип. Баба ми со клетва - штоооо? Само тие 40 денари да и се вртат у куќа!!! Каква женичка е, добродушна, ама кога ќе истресе нешто, па после криво и е, ќе ти рече - не па јас така, па затоа после ми вика, ќерко рака што дава не се суши.
Добро бе женски роду... Ај објаснете ми ЗОШТО ви е тешко, после вас во јавно вц да пуштите вода? Дали е тоа нешто научна фантастика, квантна физика? Што е проблемот? Лесно ви е да поминете саати и саати во шминкање за на светот да му делувате средени, а тоа што после вас не пуштате вода во вц, НЕШТО НАЈОСНОВНО, е толку тешко? Или така ве учат дома? Или друг ќе чисти, па не е битно? Јас не знам како не ви е срам, да оставите лом и гадотии и потоа да излезете и да ја погледнете личноста која треба да влезе после вас во очи. И да се вратите на маса со друштво и да глумите главна пи*ка. И нема да ги ставам гадните детали во спојлер, нека читаат сите и нека се пронајдат тие што го прават ова. Кога и да влезам во јавно женско вц, во кафиќ, кафана, што и да е, како може секој пат да ме пречекува хорор? Ај што е измочано на сите страни и не сте се завртиле зад вас да забришете, тоа едно. Друго, гледам менструална крв размачкана на врата? Како дојде таа крв дури до вратата???? Шоља преполна со тоалетна хартија, отворени влошки фрлени на земја... Сите што некогаш сте го направиле ова да си знаете дека сте права брука и треба да се срамите од себе. Јас не знам како може да се нема ни малце култура.
Конечно дознав што значи да немаш солзи. Дојде времето кога и јас моите солзи ги претворив во прашање.
Ќе се надоврзам да ги додадам и оние кои се бутаат во тоалети без да тропнат и да проверат дали не е можеби зафатено. Kога гледате затворена врата не знам што треба да имате во главата или да ви фали во истата за да упаѓате... Толку од дома да не ти пренеле основи на однесување, не знам... простачки.
Ме потсети... Има разлика помеѓу - 1. Леле колку сум најсреќна, татичко ми купи мерцедес, ширам позитивна енергија, цмокче до сите и песничкаааааааааааа и 2. Животот е тежок, ама секоја од нас е силна да издржи се и да го види убавото во него. Ви посакувам од срце да ги видите убавините помеѓу сите тешкотии. Правата си замислува дека е позитивна, а шири негативна енергија, втората не мисли така, ама дава надеж и позитивизам. Не сте позитивни ако вас ви е убаво, позитивни сте ако дадете надеж на некој и насмевка од среќа. Не за нешто лично.
Во машките вциња има некој што секогаш врши број 2 надвор од шољата , и потоа ја фрла цела ролна во шоља да запуши све ....
Зошто откако го добив тоа што го барав не сум среќна? Имам се, а всушност ништо немам. Се убивам полека, толку тага, толку тежина...
Понекогаш се плашам од мојава интуиција, зш ме изненадува ради прецизноста, па макар човек и да не го знам воопшто Но се ќе ме паса Викам бизнис да направам
Конечно излегов од дома И... well.. одма се избрукав. Она чувство кога поминуваш покрај некоја типка и ја слушаш како прави нормален муабет со другарите,и одеднаш најрандом се избацува „абе дечки сте виделе некој како се пораѓа во вц шоља?’’ и и го фрлате својот најawkward поглед. Ако вечерва го почувствувавте,congratulations,сте ме виделе. Кои погледи ми ги дадоа,ау
Покрај сите разни дестинации за одмор што ги одбираме, има посебни места што ни предизвикуваат топлина во душата. Места кои се константа секоја година и чии имиња ни се симбол за моменти поминати во смеа и прекрасни семејни моменти со блиските. Оваа година крајот на летниот одмор ми е резервиран за насмевки, свеж воздух и прошетки. Ви посакувам добра ноќ, а јас порано да ги почнам обидите за заспивање во нормално време. Баш утринсково патување со автобус таман како да ми се падна за почеток за нормализирање на биоритмот пред учебна година. Берово, хир ај кам!
Многу детективи наоколу бе. Замислете, на мене се свртиле. Не знаев дека сум била популарна. Не не, сериозно...не знам како на детективот му е интересно да ми ги следи чекорите, да ми води евиденција кај одам и со кого под изговор сме излегувале на исти места и да ме прашува што сум јадела во бургер кинг(пример). И потоа да ми го каже сето тоа.Уште се чудам.Треба да бидам крајно безобразна спрема другаркава. Иако не сакам да правам од мува слон...ама не е баш океј овa, понекогаш се чувствувам како да ме демнат од страна.
...во последно време многу спијам.И преку ден и навечер.Иако често не наоѓам убавина во препуштувањето на сонот,кој знае да биде чуден и мрачен.Но најмногу од се ги сакам моментите пред заспивање. Тоа се ,би рекла,единствени моменти во кои не чувствувам дека на некого нешто должам,не чувствувам дека сум погрешила,некого разочарала. А се до тој момент може да биде мачно.Превртување во креветот,жештина,досада,тишина, преиспитување. И тогаш мислите се смируваат ,тишината станува пријатна,перницата ме гушнува и го напуштам светов. Само перницата ми ги слуша мислите,тие неизговорени слики на душата.Некој има кажано среќа е што перниците не знаат да зборуваат.А јас би сакала да можат.На луѓето кои со мене броеја ѕвезди да им раскаже се за мене.Ако им е важно тоа. Добра ноќ!
Навратив само за да кажам дека колку и клише да звучи, соништата се остваруваат. Спојлер Утре одам за САД!!!!!!!
ПиЕмЕс-ииии-ва добро дошла си у живот мооој. Невозможна сум значи. Ако ме нема овие два дена, да си знаете зашто. Ако ме има,ќе бидам фина... T-mi smo... i biti ćemo fini. http://www.youtube.com/watch?v=wcRka0nZ ... ata_player
Боли. А дали е тоа болка или навика? Кога те напаѓа тагата, а совеста те гризе. Поимите неможеш да ги разликуваш, се чуствуваш осамен...чуствуваш нема на кого да се потпреш. Другари? А дали некој знае што значи тој збор? Болката напаѓа...солзите течат но нема кој да ги избрише, нема кој да те утеши, гниеш тонеш во депресија. Ти се чини нема излез? Сепак стегни ги забите...следната минута може многу да донесе и да одземе. Во еден момент имаш се што ќе посакаш...имаш среќа,љубов, пари, пријатели...но се е тоа моментално. Зошто боли кога работите ќе тргнат во погрешен правец? Зошто вака кога солзите никому не му се потребни? Зашто болка? Никогаш нема да научиш да ги цениш работите што ги имаш...секогаш ќе бараш повеќе и повеќе...СЕКОГАШ. Но ништо немаш...се е тоа моментално. Денес си горе, утре си доле. Ништо немаш освен озборувања, љубомора, ништо освен ХИЕНИ кои го чекаат твојот ПАД. Зашто постојат такви луѓе? Зашто постоиш ти? Дали е праведно да даваш се а да добиеш ништо? Зашто некои луѓе се среќни и се смеат а некои се дават во срања и ги кине болка? Зашто некои добиваат љубов, а некои само лажна надеж? Дали е некој вреден за твојата насмевка, солзи? Дали е некој вреден да му подадеш рака? Не... Сепак сваќаш дека си сам во животот, дека се што ќе направиши заработиш со мака вреди. Ретки се оние кои би дале живот за тебе...ретко е вистинското ``ТЕ САКАМ``. Честа појава се луѓето...но ретка појава е ЧОВЕКОТ. Како минува времето така се ќе се смени. Се разочара од љубовта? Зарем вреди? Зарем вреди да паднеш а да не станеш се поради некој кретен? Многу работи влијаат на нашата среќа...Во овој свет на жива и нежива материја, во временска и просторна бесконечност, секаде каде што живее материјата таму е и болката. Болка која од светлината на среќата не внесува во темнината на тагата. А викаат дека во животот се има смисла. А која е смислата на ова? И тој што го посакуваме полека го губиме. Неочекувано се вљубуваш...неочекувано ќе бидеш и повреден, разочаран...а и неочекувано ќе губиш. А зашто? Зашто постои љубовта? Кога од неа само можеш да бидеш разочаран и ништо повеќе. И најголемата насмевка крие најголема болка...Насмевката е само маска на скршеното срце...Тоа чувство кога знаеш дека не му значиш ништо на тој кој што ти е све. Сета таа невозвратена љубов сега ја покриваш со солзите, надежта дека болката ќе исчезне, дека ќе биде подобро... И што? Повторно болка...повторно заспиваш со солзи...се чуствуваш затворен,се губиш? Разочаран си? А зашто? Зарем вреди? Не. Краток е животот. Секој од нас ќе умре. Не е срамот во солзите. Срамот е во зборовите што некогаш стигнале до твоите уши и те натерале да плачеш. Но секогаш биди ГОРД со крената глава! Можеш да успееш ако веруваш у себе. Бори се! Покажи кој си! Покажи го вистинскиот ТИ! Не дозволувај да бидеш и останеш разочаран. Сепак си препуштен сам на себе...а на крајот ТИ си единственото нешто што ти останува. ТИ!
