Зар вреди да се откажеш сега? После сиот тој труд, после сите непроспиени ноќи, сите капнати капки пот, сите непотребно пролиени солзи, после сите тие долги разговори, сите денови поминати со надеж ,,ќе биде ли утре подобро,, . Издржи, имаш уште малку. Зошто се обесхрабруваш, на чекор си да завршиш. Тоа нека те мотивира, нека ти дава сила да продолжиш. Ако веќе си тргнала, продолжи понатаму, не запирај, верувај во себе, верувај во своите можности. Со среќа.
Шминкањето за по свадби ми е посебна траума. Ставање сенка е нешто што никако не можам да го совладам, а го правам само за по свадби. До душа, не сум се потрудила, инаку би научила. Ако добро си спомнувам, некаде во средно знаев убаво да се погодам, ама од тогаш навака многу ретко ставам сенки и тотално немам осет. Тогаш ставав дури и туш, а сега не сум ни пробала.. Чудно е малку човек да учи вакви работи на 35 години. Од друга страна, никогаш не е касно да се научи нешто. На пример, возење точак. Уште не знам да вртам, ама барем на право добра сум. Со малиот учиме заедно, ама него подобро му оди. Искрено, да знаев дека ќе биде толку лесно, одамна ќе го научев. Ама не можеш да знаеш како е, ако не пробаш. Периодов сум посветена на учење нови нешта. Ќе дојде на ред и шминкањето очи, иако веќе немам каде да одам на свадби, сите се земаа. И многу ми е убаво кога учам нови работи. Освен кога треба да пишувам домашно по германски, како на пример денес
Е,луѓе бе,на темава вакви постови и фалат! Нешто вакво ми требаше да прочитам,бидејќи сум буквално во таква положба^ ! Ти благодарам што влеа капка надеж во мене,а сигурна сум и на многу други.
Ден без музика не ми е комплетен, па каков и да е, тажен или среќен, секогаш си има соодветна мелодија што ме вивнува во облаци или ме дотепува...и убаво ми е како и да било. И затоа ептен сум среќна кога ќе уловам некој нов артист што ќе ме избезуми и цел ден сум преокупирана да симнам и да ислушам се' што има да понуди или еве ко денес кога ќе си најдам некоја плејлиста на јутуб како сама да сум ја споила, па задоволно си х'мкам и се смешкам цел ден. Временската прогноза за денес не ми одговараше според обврските и она малку сонце што повремено ѕиркаше дополнително ми влеа една позитива и надеж дека сепак може и подобро од замисленото. Кафето одамна го намалив и ја скратив таа налудничава зависност што многу пати ме довела во ќош ситуација, но понекогаш кога навистина ќе посакам да го осетам тој мирис што длабоко ќе ми се насели во синусиве си го дозволувам и со особено внимание го уживам со сите сетила, онака баш хедонистички. Си имам и старо-нови подметачи со Мулен руж мотиви што совршено ми се уклопуваат со омилената шоља и останатиот амбиентален декор, па денов ми цвета so far и може на раат да си завршам се што ми виси над глава. Обожавам вакви благо хаотични денови со испомешани чувства и за вакви денови мислам и дека живеам.
Смешно ми е кога некои луѓе осудуваат некого, а не се погледнале себе си, згора на тоа и воопшто не се достојни за да осудуваат некого.Некогаш е поарно човек да премолчи работи за кои смета дека со истите би повредил некого, а што нема никакво право за истото.Некогаш треба човек да си врви по земја, не да лета високо и да ги гледа другите од птичја перспектива.Смешни ми се некои работи, како беше она „ не ми е криво што ме лажат, криво ми е што мислат дека им верувам“ е баш така, дури и некое такво чувство ко да ги гледаш другите, а тие не те гледаат, па и се обидуваат да глумат, мислејки дека глумата им е успешна.Колку само се менува човек, кога ќе му укажеш на истото, абе одма тактика менување и после „ ама ја не мислев така“ и слични изговори ами нормално дека тоа следува, само џабе е отпосле извинување, кога извинувањето не е искрено, туку колку само за да се премине на подобра форма на глума, да речам.Лесно се гледа дали некој искрено се извинува некому.Смешни ситуации, кои и воопшто не делуваат како трагедија. Само, се е лекција во животот, останува човек да гледа на се, како низ лупа. А моево его, не дирај лава, док спава, се разбуди ли отишао је се у неповрат
Вообичаено добивам пораки за Св. Ана, ама јас уште од мала си го славам денешниов ден за именден. По тој повод мајка ми синоќа направи ледени коцки, а бидејќи јас не можев, татко ми место мене отиде во црква да крева лепче. Нека ни е за многу години овој убав празник и честит именден на сите оние кои ги носат двете најубави имиња - Јоаким и Ана Од мене еве ледени коцки, почастете се
Младост, лудост и празна суета. Како беше она? Сакам да кажам многу ми е мерак кога денот ми е исполнет со мнооогу позитивни личности, одмерени, културни и интелегентни.Згора на тоа и хедонисти по добра и квалитетна уметност. *** Сакам и да се пофалам за новата функција, заменик преседник, ко што си иде ред и да ве почестам со по некое парченце орео тортичка. Аирлија нека е!
Бејби, сега го видов постов Длабоко се извинувам за мојата несериозност. Не сум се навикнала да се уклучувам и затоа не ми текнува . Еве ќе се уозбилам, ветувам До следно чатување.
вечно име АНА и ти ја честитам новата работа позиција СОФИЈА -се надевам заедно со позицијата ќе порасне и платата па ќе се пофалиш со нешто новко ќе ве замолам ако има уште некој да части нешто соленко да стави многу на благо ја тргнавме инаку сакам да се пофалам незнам дали е поради староста ама конечно тие три килограми + воопшто не ми сметаат туку напротив многу си ги сакам. Цели две години буквално како да бев во депресија заради нив. А оваа недела гледам дека се повеќе си се прифаќам себе си и почнувам се повеќе да си ги сакам килограмите. Сега гордо си кажувам дека не сум S туку сум М. Имам бутчија ама супер ми стојат . Градите ми се оформени и конечно не ми се големина на кајсии. И да, ми стојат горе, гордо и се спротивиле на гравитацијата иако се наближувам кон 30ката. Кој рекол дека жените во 30тите не се исто атрактивни како во 20тите. Дефинитивно не е така, ТИЕ СЕ ПОАТРАКТИВНИ. Пред две години неможев да се замислам себе си без шминка односно без пудра ,па дури и до маркет ја ставав. Денес си го сакам лицето и не ми е воопшто проблем да шетам без пудра некако како со староста да ми се прошириле јаболчниците и величните коски па лицето ми изгледа многу поубаво и по распоредено. Ќе речам елегантно ама сите ќе помислите на штруфов град и оној нарцисот што не ми текнува како му беше името. Па да ви кажам и не срам што го пишувам ова , конечно во мојот живот станав голем Нарцис. Па ако ми верувате денес и стапалата си ги сакам и баш ме брига кој што ќе помисли. Спојлер пред пет години ова никогаш немаше да го напишам ,само колку сум се променила,дури и самата не се познавам- се прашувам каде е девојката со големите блузони што и го покриваа телото И на крај сакајте се ,се што имате е дар од Бога и никој друг го нема-така изделкано на тој начин
Знаете, јас како поминува времето и како согледувам некои работи, се повеќе си ги сакам моментите кои си ги поминувам дома во мојот свет и светот на моите најблиски на било кој начин. Книга, филм, серија, кафе со мајка ми на нашата мала, но преполна со цвеќиња терасичка и уште мал милион работи кои ме исполнуваат, а пред се ми даваат мир. И не, не сум мргуд, не сум не дружељубива ... баш напротив, сакам разговор на конструктивни теми, сакам да запознавам нови ликови кои имаат богат и ведар дух, но некако такви се поретко и поретко. Затоа, претпочитам ако треба еднаш во неделата да излезам, ама да го поминам во друштво на таквите неколку луѓе кои сеуште за среќа ги имам околу себе , отколку секој ден да ме замараат некои креатури кои немаат во себе ништо паметно да кажат освен кој се развел, кој раскинал, зошто така било, како било... Не ме интересира, во ред е или не е нормално во ваквите средини како оваа? Секој за себе, нема што јас на некој што само од улица го знам да му ја чукам 'ржта или па тој некој таков да ја чука мојата. Само кој да сфати? Овие појави меѓу луѓето не само што не се добри и не донесуваат ништо позитивно, ами жалното е што се повеќе земаат замав. Баш затоа не не бива и нема да не биде. И баш затоа, најбезбедно ми е во мојот кожурец каде постојат само моите и проблемите на моите најблиски и моите и убавините на истите тие.
Правиш се за него, го сакаш премногу, сакаш да е среќен, жртвуваш мн работи, го ставаш секогаш него на прво место, се откажуваш од некои работи и сега седиш сама ! За што? За кого? За некој да те лаже? Најмногу од се мразам кога некој го прави тоа, сега се чувствувам како будала излажана! Сега имам измешани чувства, лута сум, разочарана колку во тебе, толку повеќе од самата себе! Сега сакам само, сама да седам и да размислувам за промените кои ќе ги направам. Од денеска на прво место ке бидат важни само моите желби и мојата среќа. Време е и јас да се почувствувам исполнето и да ти покажам дека неможе така да се однесуваш. Нека те боли и тебе !
Сликава кажува се што сакам да кажам. Повеќе на никого ништо не кажувам, ни како сум ни што ми е, иако не сум добро, ќе ме прашаат како си, одговарам добро сум, ама не, не сум добро бре не сум. На никого не го интересира за мене, за тоа како се осеќам и што ме мачи, што ми е... Никој не сака до крај да те сослуша или пак она знам како ти е, ништо не е ајде ќе ти помине ех па и ти...многу ме утешува да навистина ептен. Дури ни на најблиската другарка не и кажувам, ни нејзе не ја интересира, а мене порано ме интересираше за другите, ама сега чим на никого не го интересира за мене, зошто мене па да ме интересира за нив?! Суров е светов, мноооогу суров... Во некое меланхолично расположение сум деновиве, summertime sadness хахаха
Мило ми е кога луѓето околу мене ќе ми кажат дека сум се променила на подобро. Ми дава сила да продолжам. Иако дејствијата од секојдневието постојано се вртат во круг и секој ден е сличен на предходниот, ништо не e исто. Ја променив околината во која се движам, старите навики, полека почнав да се справувам со сите мои несигурности. Крајно време беше да станам посериозна. Поздрав и имајте убав ден
Пред година, две гаражата ја направивме навидум сопче со кое има неколку плакари во кои има еден куп книги, алишта, по некој сервис, лустер и уште еден мал куп нешта. Маса со столици на кои на почеток ни беше во план да јадеме летно време бидејќи се отвара цела една страна од гаражава, ама родниниве кој како дојди, сите со станови почнаа да трупаат се и сешто. Па почнаа наши глупости да се пикаат по кутии, под маса, нас маса, зад плакар, во стар фрижидер само да има место глупостите на толку фамилии да се сместат во тие неколку квадрати. Море и не се така малку, една пријателка имаше толкав стан. Па кога видовме што се имаме, што се се собрало почнавме да кроиме планови што ќе се носи во село, што ќе остане и кој што ќе си земе. Најмногу ме нервираат оние што ќе донесат нешто, а ти викаат еј фрли го. Па што не го фрли уз пат навака? Контејнери еден куп насекаде! Не ми беше тоа муабетот. Се пикнав јас накај кутиите вчера и еден мал куп богатства. Кутии со некои стари слики, весници што ги собирала баба ми. Па кригла за пиво, што ние никогаш не сме имале. Во неа неколку боички, неколку штрафови. Влегов дома и ја прашав мајка ми од каде такво нешто кај нас? Па зар не знаеше дека татко ти сакаше пиво само од кригла да пие? Од кај да знам, нит некој спомнал дека човеков сакал пиво, нит па некогаш сум ја видела криглава па да претпоставам. Дедо пиеше исклучиво од шише и тоа конкретна боја да биде шишето. Кутии со дрангулии од кога сме биле деца, кукли, Не лути се човече со неколку различни фигури, распар де, па си споив едно цело со различни пара. И една кутија од кондури цела со куп боици, фломастери, пенкала во боја, мрсни боички, се и сешто. Сме зачувале се! Уште една оштрилка да најдев добро ќе беше. Оштрилката за шминки не ми ги оштри боициве. И најубавите подароци што некогаш сме ги добиле со сестра ми. Куќички свеќници. Кој ли ги пикнал таму? А мајка ми трепка као не е она. Цел еден свет со спомени. И најубавите кристални чаши од тетка ми. Си ги собрав со се криглата дома, па си ги распоредив боичките, пенкалата во нив. Уживам моментално во тоа катче од собата.
Спојлер Навистина ми требаше вакво нешто и да прочитам До вчера бев на прагот на откажување од една цел.Колку само прашања ми се вртеа во глава со тоа ,,што ако‘‘ ? Имав можност синоќа да разговарам со посебно драга личност која си ја сметам како дел од семејството, иако не сме крвно поврзани.После нејзините кажани зборови, ми падна криво.Се лутев на самата себе што покрај се‘, мене ми текнало дури сега да се откажам. Конечно си ги зедов работите во мои раце, и ќе се борам. Макар и да не биде за две години.Еве нека е и подолго, нека се и 5 години. Само едно знам, а тоа е дека вреди секој да се бори за она што навистина го сака. А ова ми дојде и како уште поголема мотивација.
Само мене ли ми се случува да го замачкам носот кога душкам по гелови за туширање,млека за тело и лосиони. Се заборавам во желбата поинтензивно да го почувствувам мирисот и пафкај,пафкај ,шлап на носот.Се разбира следи дискретно бришење.
