Од желба се претвори во животен сон. Од животен сон во цел. Од цел, се врати назад. Сега е само пропуштена шанса...
... денови кога слушам строго македонска музика, денови кога слушам странска, рап, поп, рок, техно... е па денес слушам http://www.youtube.com/watch?v=hDTuz8we9FQ детскиве песнички од 90-тите, не се "скини-врзи" ако добро се запази текстот Пријатна ноќ феминки http://www.youtube.com/watch?v=hDTuz8we9FQ
Кимката мор, профавор не биди тажна, пушти таму Паватори и ќе ти помине, сакаш Вивалди, а ако те нервираат, пушти некоја друга нервозна музика, ако те релаксира ќе ти ги пратам сватовите, па одма ќе се развеселиш, ќе заборавиш и депресии и се Озбилна мор, ај и тука да ти кажам, морам, убаво да си поминеш , се осеќам како да ќе одам со тебе
Се гушам ... се давам во сопствените солзи ... До кога сите ќе ме обвинуваат за се мене ? Јас ли сум крива за се ? Јас ли ? Посакувам времето да застане . И да можам да отидам негде сама , за да си ја средам главата . Само еден ден , ништо повеќе . Да си ги поставам повторно моите желби и цели на прво место . Да размислам за иднината и каде ќе бидам по неколку години . Само на еден ден , а подоца на да се вратам овде и да почнам да го правам тоа што сакам и што сметам дека е правилно . Да се нурнам повторно во обврските , но да не дозволам пак да проголтаат . Конечно дојде ноќта . Мојот омилен период од крајот на денот . Каде што можам да си го забијам лицето во перницата и да плачам , без микој да го слушне мојот плач . А во собата е тивко и мирно . Како се што е во мојата соба да сочувствува со мене и мојата болка . Конечно мир . Мир која ми ја обзема душата . И солзи кои ми навираат во очите . Ноќта е моја .
Мислам дека ретко кој од почувствителните не се осетил вака во пубертетот, поготово во почетна фаза. Не си ја оптеретувај душичката со глупости, живеј си го детството, наскоро ќе влезеш во светот на возрасните а никогаш нема да си помлада од што си токму во овој момент. Не си ја заробувај младоста во непотребни солзи, напротив, гради убави спомени. Веројатно џабе ти го зборам ова, но јас да си кажам... Лека ноќ и не ја полни перницата со солзи, не мисли на ништо и заспиј си, утре е нов ден, ќе станеш свежа, наспана и со нова енергија. Млада си, лесно ти се полнат батериите. Ако дозволиш да ти се руши светот на овие години, што ли ќе биде кога ќе имаш вистински проблеми. Нема потреба од сега да мислиш каде ќе бидеш за неколку години, божем те чека некоја одлука во истиов момент. Рано е уште за важните одлуки, ајде опуштеноо.
Добра приказна „Кој сум јас?“ – младичот го праша Старецот. „Ти си она што ти мислиш дека си.“ – одговорил Старецот. „Не ти е јасно? Ќе ти објаснам преку една приказна.“ Еден ден, покрај градските ѕидини, во примракот можеле да се забелжат две силуети во топла прегратка. „Тоа се мама и тато.“– помислило невиното дете. „Тоа се љубовници.“ – помислил човекот со нечиста фантазија. „Тоа се двајца пријатели кои долги години се немаат видено.” – помислил човекот кој живеел сам. „Тоа се двајца трговци кои склучиле добар бизнис.“ – помислил човекот алчен за пари. „Тоа е татко кој го прегрнува својот син вратен од бојното поле.“ – помислила една жена со нежна душа. „Тоа е ќерката која го прегрнува својот татко вратен од далечен пат.“– помислил човекот ожалостен поради смртта на својата ќерка. „Тоа се двајца заљубени.“ – помисли девојата која сонува за љубов. „Тоа се двајца кои се борат со смртта.“ – помислил убиецот. „Не знам зошто се прегрнуваат?“ – помислил песимистот. „Колку е убаво да се видат двајца во прегратка.“ – помислил Божјиот човек. Потоа Старецот заклучил: „Секој од нив мисли во зависност од она што во себе го носи. Проникни во своите мисли: единствено ти го имаш одговорот на прашањето Кој си ти?“ Добра ноќ феминковци
Интересно е тоа што се наоѓаме на небесно тело коешто е во постојано кружно движење, а и нештата во животот ни` се случуваат по тој принцип.
Кој е поводот за утринсково чувство? Осаменост, тежина на градите, мрак. Нема потреба, знам. Но, се плашам. Ми остана врежан во мислите оној сон. Дали пак ќе се случи тоа? Не сакам да се случи. Не! Првиот пат, кога не знаев дека следува смртта, не знаев што да чувствувам. Бев потиштена. Сега не сум. Сега во мене стои само болката. Да, и стравот. Стравот од моето повторно измачување. Не сакам да си го правам ова себеси, но не можам да го сопрам.
И јас се замарав со соновите на времето, затоа што некои знаеја да бидат ... ептен чудни, совршена инспирација за психолошки трилер или хорор. Се` додека не ми светна сијаличката дека, такви филмови најчесто сум гледала периодот. Една стара женичка често знаеше да каже „Ќерко, што денуваш, тоа сонуваш. Колку повеќе мисли човек на тоа, толку полошо за него.“ Верувај, сум сонувала работи со симболи што значат нешто лошо. Многу често еден период. Па никому ништо не се случи. Затоа ти велам, не се секирај. Но, ако си суеверна, пушти чешма и како што велат „на водата раскажи и` го сонот“.
Не барајте многу живејте и уживајте во онаа што го имате. Луксузот и скапиот живот не носат среќа ако на своја кожа не почуствувате да се ежите на туѓи зборови,ако туѓата среќа не ве радува не сте никој и ништо колку и да сте богати материјално,духовното задоволство на душата е онаа вистинското. Слогата и искрената љубов се оние кои прават да се чуствуваме сакано,среќно и исполнето. Имаје убав ден ,искористете го убавото време за да уживате во овој саботен ден
Понекогаш мислам дека живеам во погрешно време со побркани вредности. Бидејќи ако порано првите места секогаш го заземале љубовта кон семејството и пријателите, денес младиве летаат некаде во розови облачиња, и цутат како мајски рози кога ќе им се спомне зборот љубов или името на оној кој им се допаѓа. Јас еве, официјално признавам дека сум кретен во смисла љубовни емоции. Некои велат не си го запознала вистинскиот, а јас тогаш ги гледам бледо и прашувам ,,Дали навистина мислите дека јас се трудам да го пронајдам?'' Во тој момент кај голем број од нив забележувам како не пропорционалните линии започнуваат да им го уништуваат лицето во знак на неприфатливост или чудење. Би им кажала само едно, извинете господа што постоиме и ние таквите што сме во потрага по некои нишки кои се загубиле во траектот на (не)времево, а постоеле и носеле драги спомени вредни за чување во душата, и тоа не во форма на виртуелна слика постирана на фејсбук со илјада лајка. Што е уште потрагично, до тој степен динамиката лета што дури ниту мајка ми која е припадник на постарата генерација нема време да се види со Сузе, Весна или Маја кои и биле најдобри другарки од младоста. Така да се` се сведува на едно чудо договорени но неиспиени кафиња без договорено место или време... Сакам да кажам, дека порано во времето на моите баба и дедо се знаело како функционираат овие и ред други ствари. Истите биле далеку по симплифицирани и лесни за сфаќање. На пр. состанок со момче. Се знаело бре, еднаш ќе излезеле во кино и веќе се во врска ако успеат да си најдат бар три заеднички интереси. Она сака кино, мачки и виолина, тој ги сака истите тие и крај, заедно се. Исто така некако успевале да најдат компромис за се`, а и време за да бидат среќни. А не како нас... Иако ги уживаме сите материјални подобности, наместо да бидеме радосни, страдаме од психички нарушувања како анксиозност, депресија и др. кои доаѓаат во придружба со стресот како главен предизвикувач. И додека ние одиме по кафулиња и тепаме време, нашите дедовци и баби оделе на корзо или кино, и шетале низ Скопје со семки и сладолед во раката. И иако сето ова било скромно, тие сепак имале прекрасна незаборавна вечер исполнета со дружење. Додека денес младиве не знаеш во каква состојба ќе се вратат после излегување. Треба тресејќи се да ги чекаш. Слика и прилика е братучедка ми кај која бев пред неколку недели...Замислете, излезе скоцкана како барбика од дома, се врати со уништена шминка и црни очи. Само ја тресна својата врата од собата и не сакаше да разговара со никој. Тетка ми мислеше дека е пијана, додека чичко ми пак веднаш сфати колку е саатот. Дури утредента разбравме дека причината за нејзиното нервозно враќање дома е дечкото со кого се забавувала неколку месеци кој и раскинал. Да се случеше ова истово во времето на дедо ми и баба ми, за случајов веднаш ќе дознаела соседката Благуна, па ќе и пренела на Маца, а Маца на Мирка и така цел град ќе дознаел како Лена нема почит кон своите родители.
Денес за мене е убав ден. Мајка ми ќе си дојде од странство. Потребна ми е до мене другарка на која можам да кажам се и сешто а ќе знам дека нема да ме издаде на некој друг. Мајка ми е таа личност. Не дека немам другарќи, но нејзе можам се да и кажам, нема потреба да глумам како се чувствувам. Ке ја изненадам со ручек. Ќе и зготвам она што најмногу го сака. Уживам додека готвам. Тоа е моето хоби. A ги гледам останативе околу мене. Многу незаинтересирани личности, многу распуштени луге. Се прашувам дали имаат некоја цел во својот живот освен целодневно легачење во кревет и кафиња во кафичи 24/7? Ама да не мрчам. Да се впуштам во работа и да го исполнам науменото.
http://www.youtube.com/watch?v=bpOSxM0rNPM Песнава ми допира до најдлабоките клетки во телото Толку ми е добра. Саботно утро...некако многу ми е мрзливо и миризливо.Си седам со чаша чај од липа и уживам во печењето на сонцето. Живот тече, му се радувам иако често ме плаши, искрено.Ми предвидоа дека ќе имам женско и две машки деца, се радувам на три, знам дека ќе бидат близнаци, ете знам, знам дека ќе бидат негови. Немам ништо посебно да кажам освен дека сум среќна, во оваа топла и необична есен, многу нешта стануваат јасни, како сонцево што толку јасно сјае секое утро... Сипете си чаша чај и џем од јагоди или вишни, сигурно ќе се најде некој тегла и уживајте. Убав ден.
