У п.м. со овие настинки Таман си помислив се отарасив од нив, кога од вчера апчиха, шмрк, шмрк, говор на нос и температура да ме грее во овие ладни денови. А баш бев послушна, шалче, капа, чајчиња. Мислам дека ми е од што гола имав односии гола што се бањав Здравје нареден пат облечена
А зошто ти се чини, дека ако некој пишува нешто, било наменето за некого од форумот? Прашувам, не дека се пронајдов, него се чудам, оти не кажуваш само ти така.Секако дека нели ако било наменето за некого, тој некој, ќе бил именуван , сега, не знам за други, ама барем кога сакам да кажам некому нешто, го именувам, означувам на кого мислам, а што и логично е така, кога разговараш со некого, секако дека по име ќе го викаш, нема да му збориш индиректно. Него, како лета времево, ќе дојде летото кај и да е
Оној момент кога симпатијата ќе ти пише на фб и тоа прв. Аа уште подобро е во живо кога ќе разговарате. Ама се израдував кога видов порака од него.
Уште една завршена љубовна приказна. Го сакав, премногу го засакав, се што очекував беше искреност и љубов, но ништо не добив. Лута сум на себе, и на сите околу мене. Како да се држам за некој врв и во секој момент ќе паднам. Веќе 2 вечер, а јас не можам нити да спиам, нити да се сконцетрирам на било што. Како да дознаете дали дечкото ве изневерил, т.е имате сомнеж во повеќе работи? Кажете му дека дознавте се, и направете драма, и сам ќе си признае. После 3 месеца јас дознав дека ме изневерил, или уште ме изневерува, со мојата 3 братучетка. Пред истите месеца ме гледаше во очи и ми викаше дека сум верувала во празни муабети, ме направи будала на здрав мозок. И зошто, вредеше ли? Се чуствувам изгубено, не знам каде да тргнам, само се прашувам со што ли го заслужив ова, а уште полошо од се тој уште се јавува, со каква ли храброст. Имав предобро мислење за него, најдобро...... и сега ме скрши.
Дека никогаш не сум имала проблем со самодовербата и тоа ме довело до многу убави нешта во животот. Многу луѓе сум запознала,на многу полиња сум успевала,сум си го кажала мислењето и сум се погрижила да бидам видена,чуена,почитувана и важна. Ако човек нема самодоверба и не се сака себеси, потсвесно не ни очекува другите да го направат тоа,со што се кочи на сите полиња. И колку егоистично и да звучи,се сметам себеси за богатство,за уникат и за девојка која го заслужува најдоброто. Иако сите имаме маани,јас во себе гледам безброј предности и огромен потенцијал. И знам дека ќе успеам Затоа,сакав само на кратко да ве потсетам да се сметате самите себеси за богатство. Ич да не ве боли праската или бананата што другите ќе кажат за вас. А ако сакате за вас да кажуваат позитивни нешта,бидете први кои што ќе ги кажете. Знам дека е клише ова што го зборам,ама во последно време приметувам колку малку самодоверба луѓето имаат (посебно девојките) и искрено ми се сере од тоа. Поима си немате колку вредите и колку сте убави! Колку сте посебни,колку сте секси,колку сте неверојатни... Секоја од вас зрачи со опојна енергија и е совршена на свој,несовршен начин. Затоа,главата горе и пичете понатака Ако некој не знае да ве цени,можете слободно у три лепе да го отерате. Ако некој ве тера да правите нешто кое што не го сакате,него отерајте го у четири. Ако некој ве навреди,отерајте го у пет и вратете му со навреда. Верувајте ми дека повеќе ќе го боли од проста причина што си лечи комплекси ако се осмели нешто да ви каже. А ако сте во врска со некој кој прави секојдневно да плачете кажете му дека сакате да бидете со човек,а не со кромид. Бирајте ги нештата во животот по едноставен критериум - ве прави ли среќни? Да? Супер,заслужувате. Не ве прави среќни? Чао пријатно. Како и да е,најважно е да бидете среќни.
Веќе неколку дена е постелано под мене, седам на него а дури сега видов што е - моето јорганче од малечка. Со розев вез на средината и со мали слатки кутренца по целата површина. Веднаш ми се врати комплетната слика од него во моето кафеаво дрвено креветче од кое одвај се одделив кога пораснав и кога престана да ме собира во него. Очите ми се наполнија со солзи од вакво преубаво сеќавање. Детство и безгрижност, ми фалите!
Не се сите луѓе исти. Друштвото коешто го преферирате покрај вас е погрешно. Ама инаку не им е интересно на некои и тоа си стои.
Брзо минува врмето. Уште побрзо ние се менуваме. Како вчера да беше кога мрзоволно станував во 3 попладне за да ги пречекам роднините после Нова година. А годинава знам дека ќе скокнам од кревет за да ги видам. Сакав да кажам... Декември. Убав месец. Ми буди насмевка на лицето, ми сее белина по душата, и како уште сега да го чувствувам студенилото и тоа слабо пецкање на образите. Декемви. Месец на краевите. Времето кога се преиспитуваме, кога мислиме што сме постигнале годинава. Уште што ќе постигнеме следната? Секоја година сме полни со очекувања за наредната што доаѓа. На крајот, со благ тон на разочарување се прашуваме: Го постигнавме ли она што сакаме? Ги исполнивме ли целите? Што успеавме во оваа година? Колку и да сме постигнале, животот е краток. Треба да се искористи секоја секунда максимално. Животот е убав. И во моментите кога се’ на светот ни го кажува спротивното треба да ја победиме таа илузија, и ако не друго, да веруваме во подобро утре. Бидејќи се’ е минливо. Еден ден сите ќе не нема. Времето лета, дејствувајте навреме. Декември, иако е синоним за крај, си има некоја своја веселост, новогодишна веселост. За разлика од јануари, кој е еден нов почеток, стартна линија од која плашливо тргнуваме, декември има некој светкав разнобоен шмек кој на сите ни тера насмевки на лицето. И да, let it snow!
Ах, колку напорен ден неможам да мрднам. Се сликавме за табло и се испадна совршено. Битно ние девојките се забавувавме со капчињата. Секоја чест за девојката што ме шминкаше. Но уморна сум.
Кратки денови , долги ноќи.Кажано прекажано -ама времто си врви како со брзина на светлината .Трчаш работиш преку недела , на средина негде кон среда те фаќа склет си викаш ајде нека иде викенд, да се одмори човек, кога не свесни дека животот е и во тие мигови кои несвесно ги бркаме , сакајќи да стигнеме негде или побрзо да дојде некој одреден момент , а кој е тој момент вистински ?!
Уф ама сум напната бе љуѓеееее ми иде сите да ги истепам ауууу во пмс сум и се ми смета ... Но ми се врте една мисла, да се вратат старите пријателста но не сите
Дефинитивно имаме уште еден проблем во општеството. Додека едните сметаат дека родителите се должни за да мора да им пружат високо образование на своите деца и притоа и да им обезбедат место на живеење,другите се благодарни и од она кога стигнале до таму што родителите им пружиле и средно образование притоа и самите имајки услови пробуваат да пронајдат работа за да понатаму продолжат да обезбедуваат покомфорен живот и за едните и другите. Има и од тие третите.Тие пак се задоволни и од тоа што родителите ги родиле.И од тие што научиле да се благодарни на се она што ке го добијат. Некои пак не научиле да бидат благодарни на ништо.Ваљда им е полесно во животот кога своите неуспеси ги покријат со префрлање на вината врз другите. Да почне човек да мисли дека не сите уживаат во епитетот борец колку во епитетот жртва. Велиме,има секакви родители.Но има и секакви деца. Кога сме деца не боли фактот кога родителот ни кажува дека не сме ги задоволиле неговите очекувања. Кога сме родители пак,не боли истиот факт.Кога децата ни кажуваат дека не сме ги задоволиле нивните очекувања. Кој на кого да биде лут?Треба ли? Нели секој живот е засебен сам за себе? Пробајте да ги задоволите своите очекувања,своите желби.Пробајте од никого да не очекувате ништо.Само во тој сучај што помалку ке ве разочаруваат луѓето.Само во тој случај ке бидете и помалку разочарани и од самите себе си.
Декември....НАЈУБАВ МЕСЕЦ ....Уште снег 1метро да заврне, и може да почне празничната еуфорија Let it snow..let it snow
СДК утре имам математика тест ја сакам математиката и тоа правиме тест за геометрија. Полесно од геоматрија ... ТЕСТ НА МОЈОТ РОДЕНДЕН ХАХАХА
Обожавам откачени луѓе. Никако не ми се јасни оние што прават огромен проблем од падната трепка или изгребан екран на телефон, рецимо, па по цел ден озбилно зборат за тоа, мислиш ене ја апокалипсата. Најголемата штета е човек да е опериран од смисла за хумор...под тоа подразбирам и глуп, очигледен хумор составен само од ехехехехе, хухуху и Captain Obvious „смешки“. Пример, другариве мои и на смртна постела би се зезале на своја сметка. Едниов го правеа операција, па му изнаставале цевчиња во газот пошто не смее да станува. Му идеме во болница и типов ладнокрвно си вика „Е, сеа ќе извините, ама од овие влегува и излегува воздух што не можам да го контролирам“, а ние наместо да го тешиме да не се срами, се подредуваме ко жири и чекаме звук да му одредиме динамика т.е. форте, фортисимо или фортисисимо, кои во нашиов случај беа farte, fartissimo и fartississimo. Иди, па ми доџи. Па и нетачниов те прекинува сред муабет за подобро да сме слушнеле и проценеле во тишина. И не знам еве...дали да ми ласка што толку сум им блиска или да ми е незгодно што/ако ме гледаат ко мушкарац од нивна сорта. Кога сме кај срамење, пред некое време се смеев на еден пост членка кај што честитала некому „со серка“ (врв! ), а прееска гледам сум пишала порака „Остани ми поздрвен“. Само не ми е јасно...како од сите букви, Марфи реди работа баш најклучната да ја пропуштиш?!
Уште малку стрес ако може? Да ти кажам, јас не те пуштам да си одиш, јасно? Ти си ми еден од ретките машки другари кои ги ценам и ми требаат. Фала чао. Нема да си одиш. Ако си отидеш, фала пријатно, ќе ти доаѓам во посета секој слободен ден. Не те пуштам бе. Не одиш никаде. И не ме плаши.
