Мислам дека ваква тема нема сеуште, сега излезе филмов... Бев вчера го гледав, воопшто не ми се допадна. Никаква тематика, тажен и бесмислен крај... Ништо поучно не видов во него, што е најважно. Изгубено и време и пари. Но добро, барем погледнав што направиле нашиве пак. Убаво е да се погледне дека е наш, искуство плус е, но ако некој се двоуми, јас да си кажам дека не го препорачувам и дека толку не ми остави впечаток што денес да ме прашаш што беше темата нема да знам да ти одговорам. Ако има ваква тема се извинувам...
И јас бев во кино и го гледав, филмот или не е добар и нема никаква тематика или јас неможев да го разберам во целост... Не си единствената
Баш сакам да го гледам затоа што е снимен на моја територија , местото кое го сметам за свое прибежиште па затоа сакам да видам како е претставено. Насловот на филмов ми звучи ептен примамлив и во најскоро време планирам да го гледам макар и залудно потрошени пари
Кога на пресот пред премерата на „Браќа Манаки“ го прашавме Митриќески која е пораката на филмот, се сеќавам дека рече: „Насловот на филмот ја кажува самата порака.“ Несебично да даваме љубов, како сонцето што дава светлина не барајќи ништо за возврат. Да бидеме луѓе. Филмот иако навидум едноставен, обработува комплексна социјална тема. Ова не е најдобриот филм на Антонио (за мене тоа секогаш ќе биде „Преку езерото“ со Ристановски), ама е најтоплиот. Ја обожавам сцената во изгорениот хотел Европа, во Отешево; мислам дека после ова уште повеќе ја засакав Преспа. Ми се допадна и изборот на актери, за браќата Јовановски и Милица е излишно да се зборува. Ивана ја знаев од студентските филмови на ФДУ, откако го изгледав филмот ми прирасна за срце. Чеврески е едноставно создаден за вакви улоги. Малку ми ја утнаа со Кире, во живо е премногу харизматичен и лепотан, ама некако не ми е за на платно. Едвај се воздржував пред сите гости, да го гледав дома веројатно ќе завршев со неколку паломи покрај мене. Има душа. Тоа е тоа што напишав дека ми недоставува кај „До Балчак“.
Само што го гледав филмот има некое реемитување во милениум и ми се допадна добри се актерите. Гласот на Мето Јовановски разбуди некоја носталгија во мене. Скоро во секој македонски филм се обидувам да го најдам убавото.
Јас го гледав Деца на сонцето и не беше лош како што го критикуваа, сижето е баш типично филмско и ако се изземат некои детали, приказната не е ништо полоша од просечна современа американска драма. Мое мислење е дека доби толку негативни реакции веројатно поради претенциозниот наслов, туку-речи, партиски мотивирани негодувања. Преку езерото од истиов режисер пак, е крајно тмурен филм со наводно врвна кинематографија (мене не ме воодушевија неколку ретро кадри од Охрид и Албанија).
