Тиктокификација на дебатен клуб: Дизни возрасни

Мое мислење е дека мн се придодаваат ново компонирани епитети “дизни возрасни”.Јас доаѓам баш од времето на дизни цртани и да од секогаш сакав да одам во дизни,поточно од моментот кога ни беше презентирано општо дека има такво место. Дали сум била? Не. Дали ќе одам? Најверојатно е дека да,со моите деца. Ми се пружале шанси и за порано но ме ми се споиле коцките.
-Ништо не ги прави дизни возрасните посебни.
-Секој може да има опсесија спрема било што а ако е претерана и излегува надвор од реалноста(како на пример живеење во нереален свет, избегнување на обрски поради истото, трошење на кредитни пари само за да одат во дизни и слично- слободно може да се пријават за емисија во TLC).
-Носталгија може да имаш за се. Кога гледам цртан од дизни(зборувам за оние првите и стари кои на сите ни се познати) мислам дека не е носталгија за дизни туку едноставно носталгија зс детството и едни поинакви времиња, мислам дека нема никаква врска со трауми.Јас сум ги имала многу од дете но кога ги гледам дизни филмовите не ги поврзувам со трауми. Едноставно се интересни, јасно е одвоено доброто од злото, има општо културни вредности и фантазија кои на секој нормален човек би му било привлечно за гледање.

 

Јас спаѓам во оваа група.
Пред некое време имав дечко кога излезе новиот нинџа желки во кино.
И го натерав да идеме да го гледаме.
Секако дека на почеток се противеше и ми велеше таму има други луѓе ние возрасни магариња на цртан филм. Ќе ни се смеат и ред други глупости.
Ама на крај го натерав и барем јас супер си поминав. Никогаш не би се менувала ради другите мислења.
Ако им пречи едноставно ќе прекинеме контакт. Ама нема да дозволам да си го скратам уживањето кога гледам цртани само зашто сум била големо дете.

 

Не е тоа големо дете. Претпочиташ содржина која е привлечна. Повеќе е чудно да некој гледа филмови со колење,бесење, хорори отколку со нешто фино. Ако одиме по таа логика. Јас нема цртан филм што не сум го гледала поготово на дизни и пиксар. И аниме сакам, Наруто гледам цел живот. Ама од тоа не правам биг дил, нај нормална работа ми е.

 

Јас и сестра ми би спаѓале во категорија на Дизни возрасни Од патики, чорапи, хеланки, ташни, да не зборам за дуксери и маички имаме колекции од Дизни. И искрено секогаш паѓам на Дизни работи иако реално не ми требаат. И доаѓа до момент кај што имам повеќе таква кежуал гардероба зошто купувам такви работи, и кога треба да се ,,средам'' немам што да носам па гледам да намалам со тој тип на конзумеризам.

Исто често мајка ми конкретно на сестра ми знае да и каже дека не и доликува како постара да се облекува во Дизни, и искрено веќе почнав да го согледувам тој став. Меѓутоа како дел од кежуал гардероба мене ми е сосема океј, па еве и кај ,,постари''.

Е сега најчесто Американците кои што живеат во близина на Дизни се тие што знаат да претераат. Од колекции на disney pins, disney plushies, колекција disney венчиња со уши, од пробување на сите храни во сите ресторани во дизниленд, сместување во Дизни хотелот, оставаат огромни суми на пари и го прават тоа често. Плус степенот на конзумеризам оди до таму што имаат цели соби со дизни мечиња, кукли и слично што мислам дека е сепак малку претерано. Ја разбирам љубовта за Дизни и дека ги исполнува и прави среќни, ама малце е ту мач Има случаеви каде што финансиски се заглавени, ама Дизни колекциите не трпат. И тука веќе ми преминува во неодговорност и каде што мора да се постават граници.

 

Не сум баш упатена во феноменов, нешто слично што гледам по социјалниве е луѓе родени во '80-ите и почеток на '90-ите, ги привлекуваат нешта од '90-тите, па купуваат сè поврзано со таа ера. Јас лагано би била една од тие, ама стандардно у Македонија слабо се наоѓаат '90 тематски ствари.

Не те прави автоматски детинест фактот дека поштуваш и си склон кон купување и доживувување на нешта поврзани од детството. Детинест си ако се понашаш детинесто постојано во секојдневието.

Веројатно за луѓево Дизни е начин да се поврзат со самите себе кога биле мали. Многу пати на форумов имам зборено за таа носталгија од '90-тите што ја имам, па така ги разбирам целосно. Но ако станува збор за некаква опсесија поради која им се нарушува квалитетот на животот, на пример одат во долгови или губат врски со сакани луѓе, тогаш како и со секоја друга опсесија - треба да се третира. Само зошто тематиката на опсесијата е поврзана со детски бренд не ја прави опсесијата наивна и нештетна.

 

Дизни е дел од детството што треба да се надрасне.
И како возрасни може да ги сакаме цртаните ликови, но не и да бидеме опседнати.