Емотивно поврзување со предмети

Многу работи имам што сум емотивно врзана за нив и тешко ми е да ги исфрлам а имам и некои кои ги чував и ветив дека до крајот на животот ќе ги чувам но за жал во момент на нервоза ги фрлив и ден денеска мие криво зошто ги фрлив а сеуште ми е сликата од нив.. .Сега чувам се најмногу работи од детето дури и резултати ко бев бремена не ми се фрлаат

 

Има предмети кои ми се драги но не сум приврзана за нив до степен да не можам да преболам ако ги изгубам.

 

Да, имам такви предмети, најчесто подароци од дечко ми (мечиња, украси и сл.) или нешто што јас сум купила што ми се допаднало. Мислам дека се поврзуваме емотивно со предмети бидејќи ги асоцираме со личноста што ни ги подарила и ни е драга или со нешто што ние го сакаме и ни е во интерес или на некаков начин допрело до нас.

 

Рефка ни е инспирирана за интересни теми денес
Имам доста предмети со емоционална вредност – дневник од рани тинејџерски години, сувенири од екскурзијата во средно, подароци од драги луѓе (посебно книги)...
Мислам дека е сосема нормална и честа појава кај емотивни личности да им значат предмети кои ги потсетуваат на некој драг, на убави места и времиња.

 

Јас со предмет можам да се поврзам ако има реална парична вредност. Саат, накит, слика, облека...со емотивнава страна сум скарана. Затоа можеби еднаш и на шега искоментирав дома кај мене нема белези кој живее. Ни фотографии ни украси ни ништо што би сугерирало на мене/нас.
Може треба да се подзамислам што човек сум

 

Божо, мори токму си.
Имав еден куп ствари, од страници од весници, до билети од кино, театар, сметки, цвекенца, листови од дрвца...сега само едно имам, и го носам со мене ко новчаниче, а не е хипи парталче е, распаднато цело,али, парите у него ги носам. Од маjка е, уште студент кога бев пред неколку века ми го имаше дадено. Хепи плеjс е.

 

Читам,мислам ,мислам немам таков предмет,се загрижив за мојата емотивна состојба.И одеднаш ја читам Бошка.Уф ми олесна не сум била сама.
А и многу често кога ја читам @Bozica1980 се враќам назад да не јас сум пишала

 

Имам еден куп влезници од музеи, театри и слично тоа ми е повеќе како потсетник каде све сум прошетала. Инаку врзана сум за едни стаклени гуштерчиња висеа кај баба ми и дедо ми во спалната ги добив по смртта на дедо ми и ми останаа во мк зошто на маж не му се модерни.
@referentka кај мене јас сама го скршив првиот предмет купен за нашиот дом, го купивме кога одевме да закажеме во матично. Рековме ќе купиме пак кога ќе не води патот натака ама не е исто.

 

Golema dekorativna kutija-polna so spomeni-prvite cucli na dvajcata i po edno shishence ,po eden pramen kosa od dvajcata,oblekata koja ja nosea na krstevanje,prvite cevlicinja,gumenite alki od bolnica koga se rodi malata,bedzevi od l odd.na dvajcata,cestitki koi gi imaat izraboteno za 8mart i n.godina,avionski karti,vleznici od Boljshojteatar,kniga stihozbirka,,Stereo stihovi",biserite koi gi nosev na svadba....i mnoooogu drugi sitnici koi se ,,povrzani"so nekoj ubav nastan.
Pred izvesen period vo kutijata ,,vlegoa" i negovite pasoshi ,vizit karti i penkaloto.

 

Шарените салфетки од детството.

 

Аиииииии ете темава ко за мене да е. Премногу сум преврзана за предмети. Ама баш глупи предмети.
Пред 2 3 години една машина за алишта стара 10 години требаше да се фрли и плачев за да не ја фрлат. Сум чувала цвеќе (значи не цвеќе во саксија, туку буквално едно мало цветче од дрво скинато) од симпатијата во средно. Во новчаник го чував година дена. Малце ко ненормална. Ова шо го пишувам од дамна ми се дешаваше, а сега сум приврзана за исто така стари предмети, пр. неќам да фрлам гардероба, или некои стари шминки. Онака ке ми стојат ама да фрлам нешто нема шанси. Го чекам денот коа ке ми скисне и све ке џитнам.

 

Не сум со ниеден предмет посебно врзана, ама ептен си чувам разни тракатанци за спомен, почнувајќи од карти за концерти, кино, театар, фискални, некои ливчиња кај што сум запишувала цитати или песни, "тајни договори", ситни пари што ми останале од пат, привезоци имам на клуч сегде од кај што сум била (10тина сигурно) па некои шноли, алки и празна кутија од цигари чував едно време дур не ми ја фрлија, ја сум ти бетер од циганине
А вчера си го најдов споменарот од пред 10 год, 2008 ејј (а и тој мислев фрлен е негде) заедно со слики од весник од Тоше (од кога умре) и интервју од Виктор Апостоловски
Ама јас стварно уживам кога ќе се распостелам, сечање на старе дане.

 

Компјутерот и џебното батерфлај ноже.

 

Имам кутија со такви работи чувам златен медал од натпревар, писменца, слики, 2 стари пасоши, пасворди, алманахот од основно, влезници за во театар и кино, карти едни што ги обожавам и уште некои тракатанции што ми значат.А вака предмет конкретно да сум ептен приврзана за него немам *од телефонот сум зависна не го рачунам него .

 

Најголема приврзаност за мене се моите книги
Сама ги купувам, со заштедени пари од цела година и ги чувам како очиве. Душа ме боли кога некој ќе ми побара книга за читање и уште повеќе ме боли кога ќе ми ја вратат извиткана, малку поткината или шарана, а предходно било нагласено да се чува и да се врати како нова.
Мајка ми вика дека сум била себична што не сум сакала да дадам книги на заем, ама не сфаќа колку сум приврзана за нив. Како дел од мене се

Исто така и нашата кола која е на оглас моментално. Со месеци се молам да не се продаде и еве среќа до ден денес кој и да се јави за купување не ја купува

И мојата гитара не ја давам за ништо. Иако ја добив пред две недели, се опседнав со неа истата секунда. Гитара ми е љубов од детството и денес си уживам во таа љубов

 

Една од моите слаби точки е емотивната поврзаност со предмети.
Дел од нив се мој избор и претставуваат белег на одреден период од животот, а дел се подарок. Секој има своја приказна, значење и вредност и ме потсетува на убави и исклучителни моменти кои од денешна перспектива се само сеќавања. Кога избирам нешто и купувам со задоволство го користам и грижливо го чувам.
Не сум поборник за продавање и избегнувам такви одлуки. Неодамна првпат продадов нешто од ентериер што ми беше многу драго, но поради сплет на околности немав друг избор.
Ако не постои таа емотивна вредност на нештата, се би се претворило во материјален износ, а спомените би ја изгубиле смислата на постоење.