Bystander effect или ефектот на случаен минувач е социјален психолошки феномен во кој помали се шансите луѓето како индивидуи да помогнат некому ако се присутни повеќе луѓе наоколу. Колку е поголем бројот на присутни случајни минувачи во ситуацијата, толку е помала веројатноста дека жртвата ќе добие помош. Некои фактори кои придонесуваат до ваквото однесување на индивидуите се двосмисленоста, чувство на неодговорност, страв од вмешување во ситуацијата, или врската меѓу минувачот и жртвата. За жал, оваа појава е присутна во нашето секојдневие, и самите оние кои што биле сведоци на ситуација со жртви во истата биле на еден начин "bystanders" кои само сметале на присуството на другите луѓе, дека некој од нив ќе помогне. Односно, секој помислува - Да не се мешам, ќе помогне некој друг. Но, кога секој би го мислел истото, резултатот би бил таков што никој не би пружал помош на жртвата. Какво е вашето толкување на оваа појава? Дали сте се нашле во ваква ситуација кога некому му требало помош, но од одредени причини не сте помогнале, или дури никој не помогнал на жртата и покрај тоа што биле присутни повеќе луѓе? Или пак можеби сте биле личноста на која и' треба помош? Дали би помогнале ако наидете на непознат кому му треба било каква помош без разлика колкав број луѓе се присутни?
@Tan4ence навистина одлична тема. Мислам дека за овој ефект имам објаснувано и во мојата тема Апатија која набрзо ја отворив бидејќи има одредена поврзаност меѓу нив. Имено, лицето кое има недостаток на емоции или е апатчна личност, во овие ситуации може да биде дефинирано како bystander, односно лице кое само стои на страна и чија апатија се изразува во моментот кога постои итен случај каде одредено лице е нападнато, повредено, малтретирано или во било која итна ситуација, а bystander-от само стои и не прави ништо друго освен што набљудува што се случува пред него. Понекогаш ова може да биде предизвикано од еден bystander набљудувач кој перципира други bystander лица и го имитира нивното однесување. Ако други луѓе не реагираат на нашин кој ја прави ситуацијата да изгледа како итен случај кому му е потребно внимание, често и други bystander лица ќе реагираат на истиот начин. Припаѓањето на одговорноста исто така може да биде виновна за bystander апатијата. Што повеќе луѓе се присутни за време на имтниот случај, поверојатно е дека поединците ќе помислат дека секогаш некој друг ќе му помогне на лицето во опасност да тие да не мораат да го направат тоа.
Ми текна на кампањата на Бургер Кинг, кај што снимаат како некои деца малтретираат врсник. Само 12% од присутните реагирале на насилтвото. Милион пати сум била во слични ситуации. Секогаш сите стојат на страна, чекаат на другиот. И да, колку повеќе присутни - толку е помала веројатноста дека некој ќе регира.
Секогаш. Посилно е од мене. Можеби некогаш ќе почекам неколку секунди за да видам дали ќе реагира некој постручен или посилен, ако не тогаш настапувам со сите расположливи ресурси. Со пијани луѓе не се замарам. Калкулации отпосле што би било кога би било.
Страв да се биде поразличен од мнозинството, плашливост што би можело да се случи... Не е само „многу не има, некој друг ќе помогне“, туку и „луд/а ли сум јас да помагам, штом никој не го прави тоа“. И уште еден показател колку е човекот себичен по природа, тогаш кога никој не го гледа, и никому не мора да се правда. Треба често да се разговара на вакви теми и луѓето да се едуцираат за да постапуваат правилно во разни ситуации.
Скоро другарка ми кажа како била сведок на претепување на девојка од страна на други две девојки и била оставена да лежи на тротоар во 3 саат сабајле 15 минути и никој не помогнал. Ниту возачи на коли, ниту сеирџии од зградата. Јас се зачудив и ја прашав, па добро не можеше да се јавиш у полиција и да пријавиш? Таа баш рече: неќам да се мешам, од кај знаеш што може мене да ми се случи ако пријавам. Па лесно е да судиме сè додека не се најдеме во таква ситуација. Искрено, сите некако се плашат и не рагираат и не е тоа во ред...
Ако станува збор за повреда или влошување на здравјето мислам дека поголем дел од граѓаните ќе притрчаат веднаш да помогнат. Проблемот е потоа кога сите ќе се натпреваруваат и докажуваат кој повеќе знае и може да помогне. Ефектот на се знам. Кога се во прашање пијани луѓе или тепачки повеќето луѓе се дистанцираат од причина истите да не влезат во непотребни проблеми.
Сум била во такви ситуации и сум помагала секогаш и на пријатели и на било кој.А дали мене некој ќе ми помогне или не не знам.Самата можам до негдека да си помогнам
Не ни знаев дека ова има име, ама во вакви ситуации си мислам дека не само што чекаат од друг туку и мислат дека некој веќе помогнал. Според виденото од општествените и социјални експерименти ова е најнаивната претпоставка бидејќи луѓето се многу површни и реагираат исклучиво во одредени моменти. Или им е страв од полиција ако се работи за некоја незгода, па треба да заглават по судови и можеби е тоа тоа што ги плаши.