Колкав простор за живеење ви е потребен за да се чувствувате удобно и среќно? Во колкав простор живеете сега, а во колкав би сакале да живеете? Јас живеам во мал простор, кога живеев дома беше поголема куќата, откако се отселив сите места на живеење ми биле помали. И помали мислам на две соби, пример. И така ми е најдобро, не сакам и не можам да живеам во голем простор, ме оптеретува некако. Сакам повеќе да има голем двор. Па, поголем или помал простор? Или можеби некоја средина?
Сега живеам во 200 квадрати и мачно ми е..мачно за греење (берово е грч ладно зима), мачно ми е за чистење, мачно ми е да одам од соба во соба, горе долу.. За двајца (пар) 40-50м2 ми се доволни. За со 1 дете 60тина м2, за со 2 деца 70тина м2... сакам секое дете да си има соба. И дневна трпезарија и кујна до 30м2 ...не повеќе
Сакам голем простор. Ме гушат мали простори, ми изгледа хаотично, натрупано. Имам живеено и во голем простор и во мал. Стан од 50м2 е таман за двајца сами. Со едно дете минимум 60-65м2. Со две деца над 70м2. Ова е за нормално живеење и функционирање по стандарди, а не за скопски стандарди. Знам многу луѓе што живеат во 60м2 а се проширени семејства. Во мало станче секое ќоше е напикано со ствари во недостиг на места за складирање и ми прави нервоза.
Живеев со родителите во куќа 300м2, 5 члено семејство. Парно има куќата, па секаде беше иста температура. Ама воопшто не ми се допаѓаше што собите се на различни спратови, како поделени да бевме сите. Исто за чистење имаше многу, еден ден во неделата најмалку за да се исчисти секаде ако се вклучени сите, а само еден да чисти, една недела дури да среди се. Сега живеам во стан 90 м2, 3 члено семејство. Таман ни е, просторот искористен целосно. Сите соби се блиску, се чисти брзо. Секогаш сум сакала помал простор. Сопругот сакаше голем стан, да одлучував само јас би живеела во 60м2 и доволно би ми било.
И јас сакам голем простор.. Кај моите пораснав во буквално две соби со браќа и сестра. Плус, немавме воздух оти чичко ми направи куќа лепенка до нас и сите прозори ни ги затвори Татко правеше кровни прозори, ау трауми од детство ми се. Среќа и моите веќе се одселија од таа џунгла и направија и нова куќа и двор и се.. Ние живееме во куќа 120м2 заедно со двор 500м2. Едноспратна е. Само сме маж јас и две мали деца. И брат ми е веќе година дена кај мене Една од собиве не користиме. Спална со гардеробер, дневна, детска и работнана соба да. Со кујната имам и уште еден мал “салон “ каде што седиме ние. Широко е пространо, посебно дворот. Но никој од нас не го обожава, малиот има три месеци не е искочен ниту да се поигра со реквизитите… За чистење колку сакаш. Тука имам помош од сите Секако може и помала куќа само да е светла и да има воздух
И јас сум за живеење во поголем простор.Кај моите живеевме 4 члено семејство во 80 квадрати ама некако не ни беше доволно посебно кога веќе со сестра ми станавме тинејџерки.Секоја си имаше потреба од своја приватност а станот си е целиот простран. На таа квадратура комотно можеше да се преуреди и да се добие уште една соба.Татко ми беше против,уживаше во големи пространи соби,викаше јас во мали собчиња не можам. Е сега живееме 3ца во 90 квадрати,со двор од некои 700 квадрати и мислам дека во моментов ми е идеално.Не ми треба повеќе.Секој од нас си има свое катче без да пречи на другиот. За чистење немам проблем,кога може се чисти,роб на куќа не сум веќе,доволно ми е да ми е уредно,средено и чисто за мое око.
Скоро сите гледам за поголем простор сте. Да, изгледа така ако се имаат премногу работи. Мене и премногу работи ме нервираат, сакам мало и ненатрупано. Сега е покнап поради играчки на ќерка, а и тие не се многу, ама ете. Понатаму сакам само уште една соба плус, детска за нејзе и толку. А ко ќе сме пензионери со маж може и во приколка да живееме и д се развозуваме по светот.
Голем простор, голем двор, спратови, пространи соби. Како дете живеевме до три соби петмина, од кои едната беше кујна, една дневна и една спална. Ужасно тесно. Кога почнав да живеам со цимери, не сакав голем простор оти немав многу работи. Се мое во еден куфер беше. Доста ми беше кревет, во кој учев, спиев, јадев. Кога се вработив едно време живеев сама во 30 кв стан, со мало веце, убаво ми беше. Ама кога станавме тројца, сфативме дека ни треба простор и слобода. Дека ни треба двор за да седиме надвор на сонце и кафе. Дека на детето ми треба простор да трча, и дека ни треба куче Дека ни треба работна соба, дека ни треба кујната да е башка од дневната за да не мириса се на манџи, дека треба посебно веце за детето. И решивме да одиме на големо. Не сакав да имам алишта низ спална, па направивме посебен гардеробер. Сакав воздух, па на горниот спрат имаме три тераси за ако сакаш ноќеска да си седнеш надвор и да земеш воздух. Најпаника ми беше кога немав тераси. А не дека не би ме собрало и во кутивче. Ама ако сум сама. За семејство треба секој да има свој простор. Посебно ако се две деца, секое да има своја соба. И двор. За да не мора за малце сонце да се дотеруваш за надвор
Голема ни е куќата, на два спрата е. Горниот е поголем спрат, имаме вц, 2 детски, спална, дневна, кујна, шпајз, 2 тераси големи. Доле има само две соби прилично големи. Голем двор од сите страни, кога би имале дете има кај да трча и да си игра. Така да ми се допаѓа голем простор иако има доста за работа ама по убаво е, не се гушиш, имаш простот колку сакаш. Кај мажот ми пример немаат воопшто место, куќа поделена, двор имаат само да се завртиш само. Поседовме еден месец таму во една соба и не е тоа тоа, не можам во толку мало место да седам. Вака е поубаво, по комотно за живеење.
Јас не сакам преголем простор од практични причини - и тоа треба некој да го чисти, средува, одржува. Не ми се губи време во средување. Моментално сум во помал простор и за двајца ни е сосем доволно - не е воопшто тесно, не се осеќам ко да се гушам, прелесно е за одржување, имам доволно место за складирање работи и фино ми е за работа од дома. Си има место и за дете, но во иднина би барале нешто со соба плус зашто сакаме детето да си има своја соба. Како и да е, јас и огромните простори не се сакаме баш. Не баш, туку ич. Кога живеев со моите некако ништо не ми менуваше фактот што имало двор или квадратурата била поголема. Баш напротив, стално има нешто за средување, таман си средил нешто се направиле лом скали или нешто друго и ете доволно беше за да ми одмили да живеам во некој таков голем простор. Едноставно не се пронаоѓам во таков тип на живеалиште, повеќе ми одговара нешто помало, попрактично. И ептен сум среќна вака како што е, скроз ни одговара од секој аспект.
Социјалистичките згради имаат многу подобар распоред на станови, имало стандарди за површина на собите на пр. спална соба да не биде помала од 16м2, детска 11м2 итн. Сега спалните ги прават 9-10м2 а во нив нема место за голем гардеробер, нема место за маса за разубавување, детско креветче. Само кревет и тоа 160ка, плакар едвај 160 и тоа е тоа. Исто ме нервира кога ќе се собереме на гости, а дневната тесна, нема кај да седнеме сите, па еден да сака да стане треба да ги прерипнува нозете на сите. Океј сам човек и во 30м2 може да егзистира, ама за нормално живеење во кое ти доаѓа фамилија на гости, другари на седенка или кафе, дечиња, потребно е поголем - ,,нормална" големина на просторот.
Ние живеевме во куќа на два спрата (по 100м2 спрат).Али само на еден спрат бевме, имавме парно, клима, греалки.Парното за украс беше ставено, порано само се греевме на него.Куќата не може да се догрее, климата грее 3 простории, мојата соба и спалната на моите се греат со греалки, пари низ прозор да фрлаш.Дур се грее е бара, после 20 минути од кога ќе се изгаси, паѓа температурата за 2-3 степена сигурно. Сеа сме у 86 квадрати, централно парно, дома не се дише, седам по прерамки, пријатно е.И ваму и таму ми е таман просторот.Овде advantage ми е што имам свое wc и можам да се средувам колку сакам без да им сметам на моите, таму пак терасата ми е поголема и имам убав поглед со кој си одмарам очи. Собите и ваму и таму ми се таман, имам доволно простор, у принцип не се жалам.Некој нема покрив на глава, греота е ја да се жалам. *п.с понатака би сакал да живеам во куќа до макс 150-200 квадрати, ми треба простор само за алишта и сакам пространа кујна и дневна да имам.Инаку за чистење се знае дека помал простор е пдообро и пофункционално.Ние овде ако сме ви помал простор за чистење има колку сакаш, секој ден прашина бришење, на два-три дена џогирање и така..
Живееме во 58м2, тројца. Од досегашново искуство тука (5 години) ми фали уште една соба 10м2, за да имам посебна работна соба, бидејќи сега трпезаријата ми е преградена. И евентуално шпајз/утилити. Толку. Не ми треба повеќе. Спалните не се големи, ама доволни ни се, дневната е стандард како и кај повеќето новоградби.
Искрено не ми смета и мал простор, сѐ додека работната маса во кујна е доволно голема, за да не се стресирам дека нешто ќе ми се преврти додека правам хаос. Тоа ми е единствена замисла сега за идното живеалиште.
Не ми пречи помал простор, само под услов да не е пренатрупано. Минималистичкиот стил ми се допаѓа. Колку помалку предмети и колку поедноставен дизајн, толку помирно се чувствувам. Ако просторот е поголем, сакам да биде светол и повторно со едноставен мебел. Во секој случај, не сакам ништо екстремно, ни премал ни преголем простор.
Во куќа сме четиричлено семејство, не знам колку точно е во квадратура на два спрата е но едниот спрат е нешто налик подрум и искрено спас е кога имаш мало дете, има простор буквално за сите детски реквизити, дубак, количка, автомобил на акумулатор, точаче, нишалки, лизгалки… не знам во стан како сите тие работи би се сместиле, па и по скали тоа би било стварно мачење. Не би сакала голема куќа па и уште на спратови по никоја цена чисто ради одржување на хигиена. Единствено кај нас не ми се допаѓа што имаме огромен двор и стварно е мачно косењето кое трае сигурно три часа. Така да стално сум за мал простор, функционален, но секако да има доволно место за секој член од семејството кога сака да се изолира и да одмори
Па 4 члено семејство сме во трособен стан и ми е океј. За во иднина исто би сакала во стан да живеам, некои 80-90 квадрати би ми биле таман. Сакам минималистички да го уредам, малку би изменила за разлика од сега што ни е дома за повеќе простор да направам. Инаку не сакам куќи и преголем простор, навикната сум вака на стан, доволно ми личи.
Поголем простор значи и повеќе време за чистење и одржување. Помал простор полесно се одржува чист и среден. Но дека секој треба да има свој простор, треба. И по можност секој свој тоалет, да не се чека ред за нужди.
mene seedno mi e kolku kv ke e ,kukata ili stanot, se dodeka mojata soba e golema,segasnata mi e 5x4 ,plus golema terasa i taman mi e ne sum ljubitel na minimalisticki stil epten mi e sterilno i prazno ,vo mojata soba ima svasta ke mu dojde ko mal stan bez kujna
Живеам во стан од 150 квадрати (четворица) супер ми е и комотно. Проблемот е само што тешко е за одржување.
