Живеење за децата или за себе?

Како бе живееме за децата...?!

Не живееме во за себе?
Себична сум?

Прееска бев на кафе со една другарка има веќе две деца едното и е година, другото прваче , работи од дома и вели тешко е и дома, ама мора да се живее и да се работи за децата... Да имаат од нас поубава иднина..

Да, во право е за последново.

Ме плаши, ко ќе имам деца, треба да се забаталам и да живеам за децата?!


Неќу да се живеам така.

Модератор: Дискусијата е одделена од темата Сакам да кажам...

 

Не живеј така. Решен проблем

 

Ти за кого живееш?

 

За кого сакам. Ти живеј за кого сакаш

 

Полека не се нервирај.

 

Кога ќе имаш деца, дојди ќе разговараме, до тогаш не знаеш како е, ама навистина не знаеш како е да имаш деца, додека вистински немаш свои, и јас бев скептик додека не дибив свои.

Никој не вика да се забаталиш, таман работа, ама факт е дека ќе живееш за децата и ќе ти се приоритет и на прво место во животот, таа љубов е безвременска. Секоја тешка одлука, борба.. ќе ти бидат децата ветер во грб за да продолжиш понатаму уште посилна, поради нив.

Лично за мене, се е излишно освен љубовта спрема децата, не постои една единствена работа што не би ја направила за нив, па тоа да е и по цена на мојот живот.

 

Ма знам дека е така, дур не ти дојт на глаа.

Ама другаркава ми го рече во стил дека, себеси ич нема а се гледаш.

Не реков дека нема децата да се приоритет.

 

Љубовта кон своите деца е онаа љубов која треба да е безусловна. Од сите луѓе на светот само тие заслужуваат да ги ставиш на прво место и пред себе. Тоа не значи дека треба да се запоставиш себеси, не се децата криви за тоа ако се случи. Секако дека е многу тешко додека пораснат, но не е невозможно. Тој што ги гледа децата ко пречка да го живееш животот како што сакаш, не треба да има деца. Тие се огледало на оној кој ги расти, но да не навлегувам многу во таа тема.
П.С. немам (сѐ уште) деца, но доколку би ги имала, вака гледам на тоа.

 

Сечие искуство во животот е различно. Како шо ќе си се поставиш, така ќе ти биде. Познавам луѓе шо со деца подобро си го организираат времето од мене (без).
Треба да живееме за себе, така и децата ќе се посреќни. Ама сепак се деца, не можат да се грижат за себе. А и не мора да се има деца.

 

Секој за себе.

 

Леле ја колку сум најтапа за организација гледам некои со 2-3 деца и работа и све, како??
Јас без и пак една обавеза не можам да ја организирам.
Колку повеќе се навикнуваш без обврски толку потешко е мислам.

 

Децата треба да ти се приоритет во се и секогаш, ако не ти се приоритет и не им посветиш време, воопшто не ги раѓај. Има родители ќе ги родат, па ќе треба многу време да им се посветува, ќе не можат да прават работи во кои уживале пред да се родат, па почнуваат нив да ги окривуваат, епа не, не ти се тие криви, не бирале тие дали ќе се родат. Тоа ти е исто како некој те кани на гости, па кога ќе му појдеш цело време да ти мрчи, очи да ти превртува и цело време да чека да станеш.

А таквите деца кои не добиваат внимание од дома, во 95% од случаите испаѓаат најголеми дегени, багабонти и криминалци кои ќе загрозат живот на невини луѓе.

 

Мислам дека не сме ние тие што треба да кажеме дали некој треба да раѓа или не.

 

Можда директно не треба да кажеш никому али треба да владее мислење дека само способни, одговорни и посветени треба да раѓаат.
И да има појака осуда за тие што се неодговорни.

 

Муабетот дека живеат за децата го подразбирам како децата да им даваат мотивација да продолжат напред за подобро утре, што не гледам ништо лошо во тоа. Секој за нешто живее, дали за кола, дали за стан, за било што, па зошто да не и за деца.

Често го читам или слушам ваквиот муабет и почна да ми смета од причина што децата ги прават ко чудовишта од небо да се паднати па мораат да цел живот да го посветат само на нив, а тие уствари се најмалце криви што родителите не знаат како да си го изменаџираат животот и обврските па уз тоа и ги заплашуваат тие што уште не родиле.

 

И твоето беше апла себично претходно напишано или не знам глумење лудило, еве повеќето луѓе ти кажаа дека децата треба да се приоритет понатаму во иднина ако имаш.

 

Па како не рече? Викаш дека себично гледаш на себе, дека сакаш свое време, добар сон или што ти знам.. според напишаното и не сфатив баш дека би ти биле приоритет, искрено.

Се жртвуваш себеси за тие да имаат подобар живот и услови, тоа е за мене родитeл, секој што би се ставил пред детето за мене не е вистински родител, точка.

Тоа не значи дека јас сега немам време да искочам, да се средам, да се издепилирам или да јадам, напротив имам, и времето си го организирам и за себеси, ама секогаш се тие на прво место и се водам според нив, животот пред и после дете не е ист, ама не значи и дека не е убав!
За мене, мојот живот немаше да има смисла, и ќе немаше за кого во многу наврати да се борам, ако не беа тие двајца.

Се надевам дека барем малце ти одговорив на твоите прашања погоре.

 

Сдк, престануваш да бидеш примарно дете, кое ќе имаш свое дете.
Дотогаш можеш само да замислуваш -шбб кбб (или што би било, кога би било)
...
или, теоретски сите се јаки пливачи, дури не влезат во вода

 

Ти благодарам за разбирањето.

Другите себична ме направија.
А немаат помислено дали и каков проблем имам.

Убо е да се има деца, кога ќе си спремен, а не после да се жалиш на околу тешко е со деца


И не реков дека децата се на второ место.

Можеби кај мене е само страв.

И пак ќе речам не може да му судите некому за тоа дали да биде родител или не.

Каков родител си ти ако не се грижеш прво за твоето здравје, што ќе му е болен родител на дете?

 

Во целовкупната шема на постоење, секако дека и откако ќе станеш родител ќе имаш одредени цели кон кои ќе целиш, ќе имаш потреби кои ќе ги исполнуваш некако, ќе имаш амбиција и надеж, ќе се надоградуваш со интерес, вака-така низ годините ќе продолжиш да правиш нешта за себе. Ама во позадина. Прво ќе биде сè поврзано за доброто на децата, после за тебе. Ако и кога ќе се има време. Ако и кога ќе се има пари. Освен ако имаш многу пари и многу помош за да имаш повеќе време. Сето тоа е индивидуално, и не треба да се осудува ако некој нема ниту доволно пари, време и енергија.

Но во подеталната шема на постоење, децата имаат предност. Ти се спие, а нив не? Нема ни ти да спиеш. Болен се, а болни се и тие? Јебига, си наебал.
Сите имате температура, болки во тело, потреба за одмор - нема да лежиш и одмараш поголемиот дел од времето, на нозе ќе ја трпиш температурата и болките носејќи им терапии, чајчиња, супи, кофи за повраќање, ќе им држиш раче и ќе трпиш. Ко ќе заспие, ќе одмориш, не е битно ти што си болен.
Те боли глава, а на дете му се игра, му се пее, му се зборува, сака да му читаш? Too bad, пивни си апче и надевај се дека ќе почне да делува, и цепај.
Си се исцрпил на работа и сè шо сакаш е да дојдеш дома и да легнеш, во тишина, а детето сака да излезете надвор да вози точак? Жал ми е ама ќе излезеш надвор да вози точак.
Градинка, школо, спорт, родендени, хоби, природа, доктор, забар, зима, лето, дожд, ладно, пеколно жешко, со главоболка, со забоболка, со фатен грб, со нервози, со стресови, со разболувања, со успех, со неуспеш, со пропаднати планови и соништа, со пари, без пари, со тага, со среќа, со анксиозност, со мотивација, без мотивација,........ ништо не е битно кога имаш деца освен нив да им е добро. Да, здрав родител е најдобар родител за нив, но сè е во позадина, во втор план.

Нема тука осуда ко ќе кажам размисли добро каков живот сакаш, никој никого на сила не тера да прави било шо.
И плус замисли си дека сè што мислиш, замислуваш, очекуваш, планираш,.... сè ќе/би е/било ултра потешко и покомплицирано бидејќи животот таков е.