Живеење под постојан стрес (пролонгиран, хроничен стрес)

Под хроничен стрес бев цело детство и адолесценција, со родител насилник и алкохоличар. Не знам кога сфатив, претпоставувам со тек на време после одредена возраст. Не можев ништо да направам со оглед дека се работи за родител, целата ситуација беше надвор од мои раце. Единствена релаксација ми беше кога бев на училиште а не дома. Од стресот добив депресија, психосоматски гастритис кој трае и ден денес иако повеќе не живеам со родителите. Како реакција сеуште имам птсд кога има на тв сцени со насилство врз жени, не можам да толерирам надвикување иако нема врска со мене.
Психијатар за депресијата почнав да посетувам подоцна иако веќе не бев во таа средина ама депресијата си остана.
Тогаш не можев да направам ништо како дете, подоцна иако веќе го немаше агресорот и навидум психички немав стрес во комбинација со лошо работно место депресијата дојде до најголемиот замав.
Тогаш мал мир наоѓав во училиштето, подоцна во слушањето музика, активности надвор од домот. Али сум интроверт па и тоа не ми идеше добро.

 

Не се нервирајте за секоја глупост. Стресот предизвикува многу болести. Јас сум паничар по природа, таква сум затоа што сакам сите работи да ми се испланирани до детали, се да е под конец, ништо да не ми бега од контрола и од раце. Психијатар или психолог не сум посетувала никогаш. Сега функционирам со мал круг на луѓе, не се отворам пред секој и тоа ми е рецепт за мир. Многу познаници, а малку пријатели. Така е најдобро.

 

Стресот е секојдневие за скоро сите нас. Јас верувам дека тоа што нема да те убие, ќе те направи посилен, така што според мене не е проблем стресот, колку што е стресот после долг период на живеење во комфорна зона. Пример, луѓето во Украина во моментов, некој кој бил залежан и живеел удобно, многу потешко ќе се справи со ситуацијата, отколку некој кој цело време води некоја борба.

Од лично искуство, стресот ми влијаеше на здравје, изглед, однесување, ама со тек на време се научив да не придавам значење на сѐ и да пуштам некои работи да бидат какви што се, без разлика кој што мисли. Не дека сега сум зен, ама далеку подобра од претходно.

 

Под константен стрес сум цел возрасен живот. Животот во Мкд е стрес сам по себе, животот со дете исто така. Е добро, не родив дете во Мкд, па се балансира некако.
Ништо од дијагнозите немам, штознам зошто, можеби оти не јадам благо. Немам социјални мрежи, не си правам непотребни комплицирани ситуации, преферирам тишина ( мислам дека е ова некако битно) и се обидувам секој ден, да си најдам време и простор да бидам сама со себе и да мислам на ништо ( можеби ова е некоја медитација)
Ваљда опфатив се, ако е кратко и нејасно -нот мај проблем
Е, да, се трудам да се смеам. Ако не сте забележале, затоа сум на форумов, воглавно.

 

Ја од 17-18 иам стрес, најсеризно.И секој ден ми се дешава нешто.Некогаш по 2 дена ништо не се дешава.Затоа си забегувам на моменти.
Не ми кажувајте само, ,,шо ти се дешавало тебе на 17, домашна си заборавила да напишеш” и тој тип муабети.Јас си знам

а од симтомите горе иам:
Проблеми со концентрација, промени во расположение, промени во расположение, јадење прекумерено, и би додала скренување така повремено нервни сломчиња

 

Како ме погоди, на темава можам реферат да напишам. Сепак ќе одговорам само на прашањата, кратко.
Дали некогаш сте биле под хроничен стрес?
Да, особено акцентот ќе го станавам на последните 7-8 години сум под континуиран, хроничен стрес. Иако и претходно како мала, бидејќи сум осетлива и емотивна личност, секаква ситуација ме допирала и ми предизвикувала стрес, а неретко бев изложена на такви ситуации.
Како сфативте дека сте под хроничен стрес?
Да, знаев дека сум под хроничен стрес, но не знаев како да си помогнам, иако ме уништуваше и психички и физички.
Што направивте за тоа?
Последниве неколку години се борам со стресот колку можам да го сведам на минимум. Го реканализирам преку спортување, тоа ми е еден издувен вентил, слушање музика, прошетки во природа, избегнување на стресни ситуации, барем тие што можам. Претходно иако бев свесна дека ми штети, затоа што почна со ненадејни палпитации, тресење на рацете како да имам Паркинсон, бодежи во нозете како со иглички тие ми беа почетните симптоми и знаев дека сум под стрес, но не знаев како да излезам од таа состојба. Сега сум со низа хронични состојби поради стрес Долготрајното акумулирање на стресот, дури и кога се ми е во ред, кога сум смирена опуштена јас имам симптоми, затоа што телото памти и реагира и на најмала дразба.
Како се справувате со стресни ситуации кои траат предолго?
Во минатото не знаев како да се справам, сега се што ми предизвикува стрес ако можам да го заобиколам, избегнам, го заобиколувам без око да ми трепне.
Доколку имате избор да се оддалечите од ситуација дали се оддалечувате или се доближувате повеќе и се обидувате да ја решите?
Да доколку имам избор се оддалечувам, ама сепак зависи за што се работи.
Дали имате посетувано терапија за хроничен стрес?
Не, но добро ќе било да сум посетувала кога требало.
Како тоа се одрази на вас?
Ништо не може повеќе да те уништи како хроночниот стрес, секоја ден малку по малку, ама сигурно те јаде, се додека еден ден не земе голем замав како кај мене. Се надевам само дека еден ден ќе успеам да си ги "зацелам раните".
Има луѓе што мува не ги лази за ништо, јас сум од тие другите, што целиот товар секогаш си го товари на грб.

 

Според мене не е хроничен стрес се изнервирав денес на работа, се скарав дома. Ниту војната во Украина не е хроничен, ако трае со години тогаш да. Според мене хроничен стрес е секојдневно да ти се случуваат такви ситуации, на пример булинг на училиште, мобинг на работа, болен член во семејството, насилство во семејството, живеење во тешка сиромаштија. Не ми е хроничен стрес денес ме изнервира колешка на работа или се скарав со маж ми. Исто ситуација во Македонија е лоша ама не верувам дека толку ни влијае освен нели ако немаш леб да ставиш на масата.
Многу често се употребува зборот стрес иако се работи за нешто моментално што по 2 дена ќе го заборавиш.

 

Јас кога имам некој проблем, особено некоја ситуација која не зависи од мене, не се смирувам додека не се разреши или не најдам решение и го видам како протекува во реалноста. Кога ќе кажам не се смирувам, мислам на баш неспособност да функционирам, цело време сум анксиозна и плачам, плачење додека одам на улица или било што правам што значи не можам ништо да правам. Ме обзема тоа чувство на неизвесност и не можам да се сконцентрирам на ништо друго.

Ова го правам за било кој проблем, а некогаш и обврска. На пример, последен пат кога го осеќав ова беше кога имав за правење голем проект, за кој имав неколку месеци, ама мојот мозок не го сфаќа тоа дека може малце по малце да се створи нешто големо, туку мислеше дека ако немам се организирано и решено за 3 дена, дека воопшто нема решение. И анксиозноста ми отиде на најјако, се парализирав.

Кога почнав да учам факултет, јас секој ден, со месеци, без преовеличување плачев и се мислев што ќе правам после факултет. Па дури почнав да отварам КНИГИ што се МАГИСТАР (а јас почнав додипломски студии) и преразмислував дали ќе можам јас да научам ова што е за МАГИСТАР и кога не гледав решение истото, breakdown. Ова траеше се додека не оставив факултет.

Ова е мојот проблем/тригер за хроничен стрес. Пошто секогаш во животот се наоѓаме во некаква си ситуација, а јас сакам некоја состојба на постојан мир која е нереалистична ако сакам да постојам и да правам активности. Всушност, реалистична е ама јас не сфаќам дека тие проблеми со време се решаваат а не еднаш.

 

Дали некогаш сте биле под хроничен стрес?
Да, повеќе пати во животов, ама ќе зборам за последниот пат пред неколку години кога ја работев работата што ме натера да се мразам и себе си и животот.
Како сфативте дека сте под хроничен стрес?
Ми се повраќаше секој пат кога морав да идам на работа, ама најмногу сфатив по тоа што со месеци се' што сонував беше работата, односно ја сонував смената. Одвратно нешто, да не можеш да се отарасиш ни кога спиеш. Друг знак - постојана нервоза, пеперутки во стомакот, трема, кога се соочував со луѓе. Трет знак - неколку пати во текот на годината ми се случи од спиење да ме разбуди напад на паника/анкциозност - меѓу погадните работи што ми се десиле здраствено.
Што направивте за тоа?
Дадов отказ, па почнав да се лечам со разни методи. Почнав да медитирам, почнав да пишувам во дневник (да се соочувам со мисли и чувства, да рефлектирам, да барам решенија), почнав да се интересирам за стоицизам, се фокусирав на квалитетна исхрана, почнав многу да возам точак, почнав да вежбам дома, си создадов вечерна рутина (есенцијално масло од лаванда + книга + боса нова џез + чај од маточина). Се фокусирав на тогашното хоби - фотографија. Почнав да учам илустратор и фотошоп, си купив и таблет за цртање, цртнував по нешто, си креирав дела. И не работев одреден период.
Како се справувате со стресни ситуации кои траат предолго?
Барам чаре, планирам барем нешто што можам да превземам околу решавање на проблемот, ако е надвор од моја контрола тогаш работам на случајот да го прифатам тоа. Продолжувам со медитација, пишување во дневник, некаква физичка активност, реласирање со книги и филмчиња, правам разни ситници што ме радуваат.
Доколку имате избор да се оддалечите од ситуација дали се оддалечувате или се доближувате повеќе и се обидувате да ја решите?
Зависи, ама би рекла дека ако можам да се оддалечам, се оддалечувам. Кога решението би било толку едноставно, супер! Не глумам супер херој, сакам да си заштедам време од животот, сакам да си го поминувам најчил што можам.
Дали имате посетувано терапија за хроничен стрес?
Не, исклучиво поради пари немам посетувано, иначе би посетувала.
Како тоа се одрази на вас?
Да не се случуваше тоа што се случуваше немаше да се откријам себе си, немаше да ги научам сите нешта што ги научив, а ми помагаат буквално секој ден од тогаш наваму. Го мразам тој период и кога и да помислам кринџувам, се ежам, ми се гади. Ама пак благодарејќи на сето тоа буквално се препородив.

 

Скоро сите знаци сум ги имала. Животот е онаков каков што ќе му дадеме смисла. Стресот повеќе доаѓа од внатрешни конфликти со себеси, отколку со другите.

 

Најпаметна работа! сум била во слична ситуација и криво ми е што порано не дадов отказ.

 

Дали некогаш сте биле под хроничен стрес?

Ми се чини цел живот...
Сиромаштија во текот на детството ,не покажување љубов од родителите во текот на детството, мал град значи булинг поради сиромаштијата. Дерењето на мајка за секоја ситница... како дете значи многу.
Прерана смрт на луѓе кои ми значеа се...
Па ја запознав ,,љубовта на мојот живот" покрај него некако се беше поинаку ,посмирено паничните напади ги снема... и тогаш ќерка ми беше во инкубатор и се се врати... момент кој беше и е искористен од многу луѓе околу мене за да ме направат уште послаба.

Како сфативте дека сте под хроничен стрес?
Ми се појавија панични напади и беа многу чести ,прво ми велеа дека страдам од низок притисок но со тек на време ги препознав.
И тресење на цело тело кога некој се дере , дури иако јас со тоа немам врска. Пример комшиите се караат и случајно ги слушам јас се тресам.

Што направивте за тоа?
Бегав и бегам. Ама како беше она тоа што си си го носиш со себе макар и на крај свет!

Како се справувате со стресни ситуации кои траат предолго?
Ако е до мене се обидувам да го решам ,ако е до други и иако сум пробала да решам не успевам се обидувам да го прифатам . Но , за некои работи тешко оди пример смртта..

Доколку имате избор да се оддалечите од ситуација дали се оддалечувате или се доближувате повеќе и се обидувате да ја решите?
Зависи за што и со кого има луѓе со кои сум се обидела да решам ама не оди... а ако е неважно тогаш и оставам така...

Дали имате посетувано терапија за хроничен стрес?
Почнав но поради недостиг на пари и време не продолжив.

Како тоа се одрази на вас?
Па сеуште се борам...некогаш дури и се сомневам дека ќе успеам... но живот panta rhei

 

Шо се подразбира под хронични состојби поради стрес?

 

Најмногу ми влијае на стомакот, хроничен гастритис веќе неколку години, дијареа имав еден период па тоа престана. После тоа фибромијалгија, тоа се болки по телото како ревматски кои ми траеа со месеци, а сега се појавуваат некогаш кога сум под стрес. Внатрешни вибрации на телото, сензации ги има па ги нема. Тие се вака постојано што ги имам on/off. А мислам дека нема симптом што не ми се манифестирал на телово од стрес Дури и кога не сум по стрес, сум многу по раздразлива на секакви ситуации и телото одма реагира .

 

Разрушена психа и пиење седативи во 20тите. Кај мене до тоа доведе. Имам и тресење на нозе кога седам, самите нерви ми играат просто кажано, не е во моја контрола. Често и повраќам, при најмал стрес.

 

Кај мене гастритис.