Лекси е сираче со мрачно минато, шетано од дом во дом, кога најпосле завршува кај својата баба во сосема нов град. И нејзе конечно ? се насмевнува мала среќичка, па успева да најде нешто што наликува на дом и семејство. Згора на тоа, брзо успева да се прилагоди и да си пронајде пријателка. Кога Лекси и Миа стануваат најдобри пријателки, а близнакот на Миа, Зак, се вљубува во Лекси, тројцата стануваат неразделни. Џуд живее за своите деца – близнаците Миа и Зак – и дава сe од себе да ги изведе на правилен пат и да имаат совршен живот. Но една летна вечер, нејзиниот најлош кошмар се остварува. Една одлука го менува целиот тек на нивните животи. Книга на која имам плачено и книга што нема на кого не сум ја препорачала. Премногу тажна, но мислам дека баш поради тоа е и толку посебна книга. Гледам на форумот има доста што сте ја прочитале, па може да дискутираме за неа.
Книгава ми се допадна премногу и сакам да прочитам и други книги од истата авторка ама не можам да начекам во библиотека. Има многу силна порака и всушност покажува колку силна може да биде љубовта на една мајка кон своите деца.
Преубава книга а воедно и тажна. Толку маестрално напишала Хана што останав без зборови, не се ни сомневав во нејзиното пишување. Спојлер Жал ми беше што Лекси ја презеде целата вина, не беше она само виновна беа сите. Почнувајќи од пијаните близнаци, Лекси и Џуд. Ако им беше мајка Џуд и толку многу се грижеше за нив и таа беше виновна, да мајка е се грижи за нив, ама толку многу ги контролираше и им се мешаше во нивните животи што неа ја сметам за нај крива во трагедијата. Да не ги казнеше последниот пат кога беа пијани тие ќе им се јавеа на неа, ама од страв за да не ги кара и да не ги казни ја донесоа лошата одлука, возеа пијани. Секако и тие се криви што се напија, ама така можеме да одеме во недоглед за кој е нај виновен. Жал ми беше што загина Миа, беше супер мило девојче што во некои моменти се пронаоѓав самата. И за Лекси ми беше жал што отиде во затвор и мораше да си ја остави ќерка си Грејси. Не ми беше во ред што Зек беше многу ладен во ситуацијата, никогаш не отиде да ја види Лекси во затворот, ако таа не му возрваќаше на писмата, можеше да биде по упорен и кога таа искочи од затвор пак ми беше некако ладен, да не беше мајка му на крајот да му речеше да ја побара немаше со прст да мрдне. На крај ем сакав Лекски да му се врати ем не. Се на се добра приказна.
